Στον Άρη Τόλιο.
ΝΤ. ΜΠΑΚΟΓΙΑΝΝΗ: Ήταν έκπληξη το μέγεθος της αντίδρασης, όχι το γεγονός της αντίδρασης. Η ιστορία του Λεπέν στη Γαλλία είναι αρκετά παλιά. Θα έλεγα όμως ότι αυτή η απόλυτη απαξίωση της πολιτικής η οποία ταυτίστηκε με την αποτυχία του Ζοσπέν στην κυβέρνηση οδήγησε πλέον τους Γάλλους σε πολιτικές συμπεριφορές οι οποίες είναι των άκρων. Διότι δεν αυξήθηκε μόνο ο Λεπέν, αυξήθηκε το σύνολο των αριστερών. Ουσιαστικά δηλαδή έχουμε ενίσχυση των δύο άκρων.
ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Αυτό κα Μπακογιάννη δεν είναι ένα μήνυμα και για την κεντροδεξιά, με την έννοια ότι βλέπουμε τον κ. Σιράκ με ένα 19-20% τον κ. Ζοσπέν καταποντισμένο στο 16% και τον Λεπέν στο 17%…
ΝΤ. ΜΠΑΚΟΓΙΑΝΝΗ: Κοιτάξτε, στη Γαλλία υπάρχει μια περίεργη εφεύρεση, η οποία ονομάζεται και «συγκατοίκηση» στην οποία ουσιαστικά ήταν μαζί ο Σιράκ και ο Ζοσπέν για πέντε χρόνια, ο ένας πρόεδρος και ο άλλος πρωθυπουργός. Βεβαίως οι ευθύνες ήταν κυρίως στον πρωθυπουργό για την αύξηση αυτής της πολιτικής αλλά είχε μαζί ευθύνες και ο Σιράκ ως πρόεδρος της Δημοκρατίας για την εξωτερική πολιτική κτλ. Στην συνείδηση λοιπόν του Γάλλου η γενική αποτυχία της κυβέρνησης, δηλαδή η ανημποριά της να αντιμετωπίσει το θέμα της ανεργίας, η ανικανότητα να αντιμετωπίσει το θέμα της εγκληματικότητας, το οποίο είναι ένα από τα τεράστια θέματα που απασχολούν πάρα πολύ τη Γαλλία, η γενική κατάσταση της οικονομίας, χρεώθηκε μερικώς και στους δύο, και όχι μόνο στον έναν από τους δύο.
ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Θεωρείτε λοιπόν ότι ήταν μια ολική ήττα, όπως χαρακτηρίζεται, της Κεντροαριστεράς και δεν αφορά την Κεντροδεξιά το αποτέλεσμα των εκλογών;
ΝΤ. ΜΠΑΚΟΓΙΑΝΝΗ: Βεβαίως μας αφορά όλους και μας αφορά όλους διότι το μήνυμα είναι σαφές, κατά την γνώμη μου. Το ένα είναι ότι καλείται να επιστρέψει η πολιτική, διότι η λογική της διαχείρισης νομίζω, ενταφιάστηκε οριστικώς χθες και καλό είναι να το πάρουμε είδηση άπαντες, και δεύτερον ότι για μας είναι μεγάλη πρόκληση πλέον να αντιδράσουμε σε αυτήν την ισοπεδωτική λογική, η οποία εκφράζεται μονίμως και από τα ΜΜΕ, όπου για να γυρίσουμε στα δικά μας, δεν πάει καλά ο Σημίτης, καταρρέει θεωρητικώς η πολιτική, ε, δεν καταρρέει η πολιτική!
ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Ναι, αλλά από την άλλη, και το έχουμε συζητήσει και μεταξύ μας, οι δημοσκοπήσεις τα τελευταία 5-6 χρόνια δείχνουν ότι ο κόσμος και στην Ελλάδα έχει μια καχυποψία, μια επιφύλαξη απέναντι στα μεγάλα κόμματα.
ΝΤ. ΜΠΑΚΟΓΙΑΝΝΗ: Κύριε Τόλιο, να σας δώσω ένα παράδειγμα: παρουσιάζεται χθες μια δημοσκόπηση η οποία φέρνει την ΝΔ μπροστά, αυτή η συγκεκριμένη δημοσκόπηση όταν φέρνει το ΠΑΣΟΚ μπροστά παρουσιάζεται ως εμπιστοσύνη στον κ. Σημίτη. Όταν φέρνει τον κ. Καραμανλή μπροστά, παρουσιάζεται «μπροστά ο Καραμανλής, αλλά δεν πείθει». Αυτό τι σημαίνει; Οδηγεί τον κόσμο σε μια αντίδραση που ουσιαστικά απαξιώνει το σύνολο του πολιτικού συστήματος. Ε, δεν είναι έτσι! Η πολιτική έχει ουσία και είναι καιρός να την ξαναβρούμε.
ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Είναι δικός σας καιρός…
ΝΤ. ΜΠΑΚΟΓΙΑΝΝΗ: Είναι καιρός και εσείς οι δημοσιογράφοι να καταλάβετε ότι όταν ένα κόμμα δεν πάει καλά, ότι δεν σημαίνει πως καταρρέει το πολιτικό σύστημα. Αυτό είναι κάτι που πρέπει να το συμφωνήσουμε σε αυτόν τον τόπο. Πρέπει να συζητήσουμε με πολιτικούς όρους. Και πρέπει να συζητήσουμε στην Ευρώπη με πολιτικούς όρους…
ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Όταν όμως τα ευρήματα της δημοσκόπησης δείχνουν ότι ένας στους τέσσερις υποψήφιους της ΝΔ ότι η χούντα έκανε καλό, αυτό δεν είναι ένα καμπανάκι για όλους;
ΝΤ. ΜΠΑΚΟΓΙΑΝΝΗ: Αυτό δεν είναι ένα καμπανάκι που πρέπει να το πάρουμε πολύ σοβαρά; Δεν θα πρέπει τώρα να αναζητήσουμε το περιεχόμενο της πολιτικής επιτέλους; Για μένα αυτό είναι το ζητούμενο. Σήμερα στην Ευρώπη παρουσιάστηκαν αυτά τα φαινόμενα, αλλά γιατί ψηφίσαν οι άνθρωποι στα καλά καθούμένα ακροδεξιά στη Γαλλία; Και στην Αυστρία, και στην Ολλανδία; Ξύπνησαν οργισμένοι και αποφασισμένοι να στείλουν ένα μήνυμα «να λύσετε τα προβλήματα μας κύριοι!»
ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Από την άλλη κα Μπακογιάννη κάποιοι δεν ξύπνησαν με τον Χάιντερ και όταν τέτοια φαινόμενα είχαν αρχίσει να εμφανίζονται. Ουσιαστικό μέτωπο δεν αναπτύχθηκε.
ΝΤ. ΜΠΑΚΟΓΙΑΝΝΗ: Μα βεβαίως γιατί δεν συνειδητοποίησαν οι πολιτικές δυνάμεις ότι απειλείται η ευρωπαϊκή πολιτική, ότι απειλείται η πολιτική στην ουσία της και ότι το βάρος δεν μπορεί να πέφτει σε διαχειριστικές λογικές, Ότι ο κόσμος χρειάζεται απάντηση με πολιτικές που να τον αγγίζουν. Το να δηλώνει κανείς αυτάρεσκα ότι «έχω μειώσει την ανεργία κατά 0.5%» όταν η ανεργία είναι στο 13% και να δίνει την εντύπωση ότι χαίρεται γι’ αυτό προκαλεί οργή σε μια σειρά ανθρώπων. Αυτό πρέπει να το συνειδητοποιήσουμε.
ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Στον αντίποδα όμως κα Μπακογιάννη και εγώ έχω δει λύσεις στο Ασφαλιστικό χωρίς να παρουσιάζει λύσεις και αυτό συνεισφέρει εξίσου στην απαξίωση της πολιτικής.
ΝΤ. ΜΠΑΚΟΓΙΑΝΝΗ: Κ. Τόλιο, προς στιγμήν η λύση του Ασφαλιστικού είναι στο να συνειδητοποιήσουμε καταρχήν, και να συμφωνήσουμε ποιο είναι το πρόβλημα για το ασφαλιστικό. Εδώ βρισκόμαστε σε μια κυβέρνηση που την μια μέρα λέει ότι καταρρέει και την άλλη ότι αντέχει άλλα 25 χρόνια. Αυτό και μόνο ως λογική, δίνει την εντύπωση στον κόσμο ότι παίζει κάποιος με το μέλλον του, ο οποίος δεν είναι σοβαρός! Και αυτό δημιουργεί οργή, και την οργή του ο πολίτης θα την εκφράσει με τον ένα ή τον άλλο τρόπο. Και αυτό είναι κάτι που πρέπει να μας απασχολήσει όλους. Η πρόκληση για το φιλελεύθερο κόμμα, για μας και τα κόμματα στην Ευρώπη είναι πολύ μεγάλη. Πρέπει να δώσουμε απαντήσεις ώστε να μην επιτρέψουμε στον κόσμο να πάει προς τις ακραίες λύσεις.
ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Κα Μπακογιάννη αυτό σημαίνει ότι πρέπει να επαναιεαραρχηθούν κάποια πράγματα ή να επανασχεδιαστουν κάποια άλλα. Τι θέλω να πω: το φαινόμενο της ξενοφοβία, πλέον δεν είναι απλώς μια αντίδραση, μπορεί να είναι το φυτώριο που θα γεννήσει τέτοιες αντιδράσεις. Δεν είναι ένα ζήτημα που πρέπει επιτέλους να το δούμε σοβαρά;
ΝΤ. ΜΠΑΚΟΓΙΑΝΝΗ: Ακριβώς, αυτό εννοώ όταν σας είπα πριν ότι η πρόκληση για τα φιλελεύθερα κόμματα είναι πολύ μεγάλη, γιατί υπάρχει αναμφισβήτητα μια στροφή προς την κεντροδεξιά, αλλά πρέπει να δούμε το περιεχόμενο της πολιτικής για να μην μπει και η κεντροδεξιά στην χιονοστιβάδα η οποία παρασέρνει τα κεντροαριστερά κόμματα προς τα κάτω.