Συνέντευξη στον Γ.Οικονομέα
Γ.ΟΙΚΟΝΟΜΕΑΣ: Η κα Ντόρα Μπακογιάννη στο στούντιο του «ΠΑΝΟΡΑΜΑΤΟΣ» και υποψήφια Δήμαρχος Αθηναίων. Μου φαίνεται πολύ μικρή, πολύ λίγη ιδιότητα αυτή, παρ’ ότι για σας μπορεί να είναι το πιο σημαντικό αυτή τη στιγμή.
Έχετε πρωταγωνιστήσει στην πολιτική ζωή τα τελευταία χρόνια και βεβαίως με αποκορύφωμα, όλους μας συγκίνησε αυτή η ιστορία, και πολλούς τους εξαγρίωσε και πολλοί λένε ότι άλλαξε και το κλίμα, η δολοφονία του συζύγου σας. Και θα πω αυτό που ρώτησα και τον κ.Περατικό πριν από λίγο εδώ. Αναρωτιέμαι σαν άνθρωπος, αν ξεχάσετε την προεκλογική περίοδο, τα δημαρχιλίκια κι όλα αυτά, πως αισθάνεστε μπροστά στην τηλεόραση να βλέπετε να παρελαύνει, η χαμένη, η ουδέποτε υπήρξασα τραυματισμένη αξιοπρέπεια, από αυτούς τους ανθρώπους;
ΝΤ. ΜΠΑΚΟΓΙΑΝΝΗ: Πρώτα από όλα κάντε μου τη χάρη, για την λέξη αξιοπρέπεια, τουλάχιστον εμείς, όταν τουλάχιστον εγώ είμαι παρούσα, να τη χρησιμοποιούμε με την έννοια την οποία έχει.
Γ.ΟΙΚΟΝΟΜΕΑΣ: Δυστυχώς δεν φαίνονται τα εισαγωγικά στον προφορικό λόγο, γι’ αυτό είπα, μηδέποτε υπήρξασα.
ΝΤ. ΜΠΑΚΟΓΙΑΝΝΗ: Μηδέποτε υπήρξασα, κι όχι μόνο μηδέποτε υπήρξασα, αλλά εν πάση περιπτώσει καλό είναι κάποια στιγμή σκέφτομαι ότι παρακολουθούν και παιδιά τις τηλεοράσεις και τα ραδιόφωνα, είναι σκόπιμο λοιπόν να χρησιμοποιούμε τις έννοιες με τη σημασία τους.
Αν υπάρχει κάτι πάρα πολύ ενοχλητικό και εξαιρετικά εξοργιστικό, είναι να ακούμε τα περί αξιοπρέπειας, από ανθρώπους οι οποίοι, δεν έχουν ουδέποτε καταλάβει τι σημαίνει αυτή η λέξη.
Από εκεί και πέρα, ουσιαστικά δεν αισθάνομαι τίποτα. Παρακολουθώ αυτή την κατάσταση ενίοτε με οργή, πολλές φορές με πολύ μεγάλη θλίψη, κι επιδιώκω να τελειώσει. Να υπάρξει ένα τέλος μια τελεία, σ’ αυτή την ιστορία της τρομοκρατίας, που νομίζω ότι έχει ταλαιπωρήσει πάρα πολύ κόσμο και για πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα.
Γ.ΟΙΚΟΝΟΜΕΑΣ: Σας ρωτώ γιατί όλοι εμείς, οι υπόλοιποι που δεν είχαμε θύματα της τρομοκρατίας, και δεν κλάψαμε ανθρώπους μας, και δεν φορέσαμε μαύρα, σίγουρα κάποια στιγμή σε όλο αυτό το διάβα των χρόνων ας πούμε, που μας απασχόλησε τόσα χρόνια αυτή η υπόθεση, προσπαθούσαμε να σκεφτούμε, φανταζόμασταν πως θα είναι τάχα, όταν αποκαλυφθούν αυτά τα μέλη της 17 ΝΟΕΜΒΡΗ. Πως θα είναι αυτοί σαν άνθρωποι, πως θα είναι αυτό.
Φαντάζομαι ότι και εσείς στα χρόνια του σκότους που δεν ξέραμε σχεδόν τίποτα για όλα αυτά, προσπαθούσατε έτσι να κάνετε ένα περίγραμμα, να φανταστείτε πως είναι αυτοί οι άνθρωποι, γιατί σκότωσαν τον Μπακογιάννη, κι όχι μόνο, και πολλούς άλλους.
Τώρα είναι μπροστά σας όλα. Ή σχεδόν όλα. Δεν ξέρω αν είστε από αυτούς που πιστεύουν ότι είναι μπροστά σας όλα.
ΝΤ. ΜΠΑΚΟΓΙΑΝΝΗ: Όχι δεν είναι μπροστά μου όλα, έχουμε ακόμα πάρα πολύ χρόνο για να μπορούμε να πούμε ότι θα πάρουμε τις απαντήσεις.
Θα τις πάρουμε. Είναι πραγματικά θέμα χρόνο, αλλά πάντως αυτή τη στιγμή δεν τις έχουμε. Απέχουμε από εκεί, ξέρουμε ότι έχουμε μπροστά μας μια ακροαματική διαδικασία, έχουμε μπροστά μας την προανάκριση να μάθουμε ποιος, τι, γιατί, κυρίως ποια ήταν τα κριτήρια, με τα οποία αποφασίστηκε αυτή η αποτρόπαιη πράξη. Θα το δούμε κύριε Οικονομέα.
Εγώ πιστεύω, ότι η Ελληνική Δημοκρατία –το έχω πει και άλλες φορές και θέλω να το ξαναπώ – δίνει εξετάσεις, δίνει εξετάσεις απέναντι στον ελληνικό λαό, ο οποίος είναι καχύποπτος.
Γ.ΟΙΚΟΝΟΜΕΑΣ: Υπάρχει μια διάχυτη καχυποψία. Τη βλέπουμε στους δρόμους.
ΝΤ. ΜΠΑΚΟΓΙΑΝΝΗ: Ναι ακριβώς.
Γ.ΟΙΚΟΝΟΜΕΑΣ: Μας πλησιάζουν άνθρωποι, μας λένε, πέστε μας την αλήθεια.
ΝΤ. ΜΠΑΚΟΓΙΑΝΝΗ: Υπάρχει μια διάχυτη καχυποψία, άρα είναι πάρα πολύ σημαντικό για όλους εμάς, που με τον έναν, ή με τον άλλο τρόπο, είμαστε κομμάτια αυτού του πολιτικού συστήματος, να αποδείξουμε στους πολίτες, ότι ο στόχος είναι η απόλυτη εξάρθρωση της τρομοκρατίας. Όχι μόνο της 17 ΝΟΕΜΒΡΗ, αλλά και όλων των τρομοκρατικών οργανώσεων, ότι θα φθάσουμε στην άκρη του νήματος, ότι θα ξέρουμε τα γιατί, ότι θα πάρουμε τις απαντήσεις μας, και ότι αυτό το κεφάλαιο –θα κλείσει.
Γ.ΟΙΚΟΝΟΜΕΑΣ: Υπάρχουν όμως και μερικοί που λένε σε φιλοσοφικό επίπεδο, ή σε ευρέως πολιτικό, ότι δεν κλείνει τόσο εύκολα, το κεφάλαιο τρομοκρατία, σε καμία χώρα του σύγχρονου κόσμου.
ΝΤ. ΜΠΑΚΟΓΙΑΝΝΗ: Όχι. Ένα λεπτό, όταν είπα αυτό το κεφάλαιο, εννοώ αυτά τα οποία ξέρουμε για τις υπάρχουσες οργανώσεις.
Δηλαδή η «ΕΛΑ», η «1η ΜΑΗ». Αυτές οι οργανώσεις οι οποίες έχουν…
Γ.ΟΙΚΟΝΟΜΕΑΣ: Είναι σοβαρότατο το θέμα γι’ αυτό σας το θίγω και ξέρω ότι..
ΝΤ. ΜΠΑΚΟΓΙΑΝΝΗ: Ένα λεπτό. Αυτό είναι το ένα. Το δεύτερο, είναι από εκεί και πέρα ότι θα πρέπει να γίνει μια συζήτηση, για το τι είναι αυτό το οποίο επέτρεψε, αυτό το φαινόμενο, όλα αυτά τα χρόνια στην Ελλάδα.
Εγώ δεν τη βάζω τυχαία αυτή τη συζήτηση μετά. Γιατί πρέπει να γίνει με πολύ μεγάλη ψυχραιμία, με πολύ μεγάλη νηφαλιότητα, με αυτοσυγκράτηση, αλλά πρέπει να γίνει. Πρέπει να γίνει αυτή η συζήτηση, για να απαντηθούν αν θέλετε, οι προβληματισμοί που υπάρχουν, για τα γενεσιουργά αίτια.
Γ.ΟΙΚΟΝΟΜΕΑΣ: Δεν έχει πολύ ενδιαφέρον αυτή η συζήτηση όμως; Γιατί υπάρχουν μερικοί, που τρομάζουν μπροστά σ’ αυτό το ενδεχόμενο. Γιατί το έχουν εμπλέξει αναζητώντας τα γενεσιουργά αίτια όπως είπατε, θεωρούν ότι κατά κάποιο τρόπο μπορεί να εκληφθεί και ως δικαιολογία των τρομοκρατικών πράξεων, πράγμα το οποίο είναι ανακριβές.
ΝΤ. ΜΠΑΚΟΓΙΑΝΝΗ: Δεν υπάρχει δικαιολογία στην τρομοκρατική πράξη.
Γ.ΟΙΚΟΝΟΜΕΑΣ: Δεν τίθεται θέμα.
ΝΤ. ΜΠΑΚΟΓΙΑΝΝΗ: Όπως δεν υπάρχει και ιδεολογικό άλλοθι, ιδεολογική διαστροφή υπάρχει κατά τη γνώμη μου. Αλλά αυτή είναι δική μου γνώμη.
Μπορεί να υπάρχει άλλος ο οποίος να έχει άλλη γνώμη, να το κουβεντιάσουμε και να δούμε, αυτός ο φόβος….
Γ.ΟΙΚΟΝΟΜΕΑΣ: Προτιμάτε να μιλάτε για κοινούς εγκληματίες, ή για ιδεολογικές διαστροφές; έχει διαφορά αυτό.
ΝΤ. ΜΠΑΚΟΓΙΑΝΝΗ: Δεν έχει σημασία τι προτιμώ. Τα εγκλήματα είναι εγκλήματα.
Γ.ΟΙΚΟΝΟΜΕΑΣ: Αναμφισβήτητα.
ΝΤ. ΜΠΑΚΟΓΙΑΝΝΗ: Και θα δικαστούν ως εγκλήματα. Είναι κακουργήματα. Και δεν υπάρχει πολιτικό άλλοθι στο κακούργημα. Εδώ θέλω να είμαι τελείως ξεκάθαρη.
Γ.ΟΙΚΟΝΟΜΕΑΣ: Μα είναι ξεκάθαρο για όλους.
ΝΤ. ΜΠΑΚΟΓΙΑΝΝΗ: Όχι δεν είναι ξεκάθαρο για όλους. Δεν είναι καθόλου ξεκάθαρο για όλους. Έχουμε αρχίσει να μπαίνουμε σε κάποιες λογικές, οι οποίες λένε ότι αν είναι πολιτικό το έγκλημα, αν είναι πολιτικό το κακούργημα, τότε έχει κάποιο άλλοθι.
Πάρτε παράδειγμα την ιστορία που γίνεται για τον τρόπο με τον οποίο είναι μέσα στις φυλακές και για τα δικαιώματα τα οποία έχουν και αν δεν τα έχουν.
Έχετε δει εσείς για κανέναν, του κοινού ποινικού δικαίου άνθρωπο, να βγαίνουν οι δημοσιογράφοι και να μάχονται για το δικαίωμα του, να φάει μακαρόνια, την ώρα που του δίνουν σφυρίδα, ή δεν ξέρω τι άλλο ακούμε αυτές τις μέρες;
Γ.ΟΙΚΟΝΟΜΕΑΣ: Την ώρα που είχατε μπλέξει στην κίνηση και ήσασταν στο δρόμο, στεντορεία τη φωνή έλεγα, ακριβώς αυτό με τα ίδια λόγια.
ΝΤ. ΜΠΑΚΟΓΙΑΝΝΗ: Κύριε Οικονομέα έλεος! Δηλαδή κάποια στιγμή πρέπει να υπάρξει και κάποια σοβαρότητα.
Και το λέω αυτό, διότι όλοι πρέπει να κρατήσουμε αυτό το μέτρο. Το λέω για μας τους πολιτικούς, και δεν μιλάω τώρα ως συγγενής θύματος, αλλά ως πολιτικός. Και επιτρέψτε μου να σας πω, ως ένας άνθρωπος, ο οποίος μιλούσε για το θέμα της τρομοκρατίας επί πάρα πολλά χρόνια, και ενίοτε δε, πολλές φορές μόνη μου.
Και φαντάζομαι ότι αυτό, σήμερα τουλάχιστον, πολύς κόσμος το λέει. Πρέπει να έχουμε ένα μέτρο, όταν μιλάμε για ένα πολύ σοβαρό θέμα.
Γ.ΟΙΚΟΝΟΜΕΑΣ: Υπάρχει όμως ένα ζήτημα, υπάρχουν μερικοί που λένε ότι κινδυνεύει μια μερίδα, της νεολαίας ειδικά, της δικαίως αμφισβητούσης καμία φορά τα πάντα, και υγιώς αμφισβητούσης τα πάντα, ακόμα και για το σύστημά μας, ακόμα και για την κοινωνία μας, υπάρχουν μερικοί που λένε λοιπόν ότι, υπάρχει ένας κίνδυνος να παραμυθιαστούν να το πω έτσι απλά, να τους θεωρήσουν ήρωες, να τους θεωρήσουν ιδεολόγους, να γέρνουν έτσι ευνοϊκά, προς αυτές τις λογικές της ανατροπής του συστήματος, έστω και με αυτά τα μέσα.
Σ’ αυτούς τους ανθρώπους θεωρείτε ότι αξίζει τον κόπο, να δοθεί κάποια απάντηση; Ή θα κολλήσουμε στο ότι δεν μιλάμε, δεν κάνουμε διάλογο;
ΝΤ. ΜΠΑΚΟΓΙΑΝΝΗ: Μα βεβαίως αξίζει τον κόπο. Σ’ αυτούς τους ανθρώπους κατ’ εξοχήν θα πρέπει να λεχθεί τι πραγματικά είναι.
Διότι ξέρετε, αυτή η νέα γενιά, είναι η γενιά των 20 χρονών, δεν έχει ζήσει, την έλλειψη δημοκρατίας, και η οποία δεν ξέρει τι θα πει, να σου χτυπάει κάποιος την πόρτα το πρωί και να είσαι βέβαιος ότι δεν είναι ο γαλατάς όπως έλεγε ο Τσώρτσιλ…
Αυτή η γενιά λοιπόν έχει ανάγκη να της λεχθεί, ότι αυτά τα ιδεώδη για τα οποία εμείς παλέψαμε, και τα οποία σήμερα είναι κεκτημένα όπως η δημοκρατία, δεν είναι κάτι το στατικό, είναι κάτι το οποίο, το κερδίζεις καθημερινά.
Για τη δημοκρατία μάχεσαι κάθε μέρα. Δεν την κέρδισες άπαξ και τελείωσε. Γι’ αυτό και είναι τόσο σημαντικό να τηρηθούν οι κανόνες και οι διαδικασίες. Να μην υπάρχει αμφισβήτηση της διαδικασίας. Ακριβώς διότι η δημοκρατία δεν εκδικείται. Η δημοκρατία απλώς αμύνεται στην συγκεκριμένη περίπτωση. Αλλά οι κύριοι αυτοί, δεν είναι οι Ρομπέν των δασών. Πώς να το κάνουμε; Δεν είναι έτσι.
Γ.ΟΙΚΟΝΟΜΕΑΣ: Αξίζει τον κόπο να το συζητάει κανείς αυτό; Ή σημαίνει, ανοίγω διάλογο με τους τρομοκράτες, πράγμα το οποίο δεν το θέλω λέω ένας κοινός εγκληματίας και ξέμπλεξα;
ΝΤ. ΜΠΑΚΟΓΙΑΝΝΗ: Κατ’ αρχήν ουδέποτε ξεμπλέκεις με ένα απόφθεγμα ή με μια δήλωση. Δεν ξεμπλέκεις. Εξηγείς και δίνεις τη μάχη σου.
Απλώς λέω ότι το να φθάσεις στην άλλη άκρη και να γίνεται καθημερινά επί τρίλεπτο θέμα –το τρίλεπτο ίσως το λέω για λόγους ευγενείας – έτσι; Γιατί δεν θέλω να σας προσβάλλω.
Γ.ΟΙΚΟΝΟΜΕΑΣ: Είναι λίγο. Επιεικής είστε. Ναι.
ΝΤ. ΜΠΑΚΟΓΙΑΝΝΗ: Να γίνεται θέμα για το τι έφαγε, τι έκανε, πως αντέδρασε κλπ, αυτό ξεπερνά το μέτρο.
Και να σας πω και κάτι άλλο; Χθες ήμουν σε ένα σχολείο στον Άγιο Γιάννη της Βουλιαγμένης στον αγιασμό, στα «πρωτάκια». Ξέρετε πόσες λίγες καινούριες σάκες κρατούσαν τα παιδιά; Ξέρετε πόσο μεγάλο οικονομικό πρόβλημα που απασχολεί τις οικογένειες υπάρχει αυτή τη στιγμή; Η ακρίβεια έχει ξεφύγει. Θα βγάλει λέει διαφήμιση το ελληνικό κράτος, άκουγα τώρα ερχόμενη, ότι το Ευρώ δεν είναι κατοστάρικο.
Μα το πρόβλημα του κόσμου, είναι, ότι το Ευρώ αντιμετωπίζεται στις τιμές που πουλιούνται τα αγαθά, ως κατοστάρικο.
Γ.ΟΙΚΟΝΟΜΕΑΣ: Σαν δραχμή κοντεύουμε να φθάσουμε.
ΝΤ. ΜΠΑΚΟΓΙΑΝΝΗ: Ακριβώς. Όταν όμως αυτά είναι τα προβλήματα του κόσμου, πρέπει λοιπόν να υπάρχει και ένα μέτρο. Και σας το λέει ένας άνθρωπος κατ’ εξοχήν ευαισθητοποιημένος στο θέμα της τρομοκρατίας.
Δεν είμαι ο άνθρωπος που δεν ενδιαφέρεται. Και ενδιαφέρομαι και με καίει. Αλλά όλα τα πράγματα θέλουν κάποια αντικειμενικότητα στην παρουσίαση.
Γ. ΟΙΚΟΝΟΜΕΑΣ: Το δυστύχημα είναι ότι σ’ αυτή την περίοδο της τηλεοπτικής δημοκρατίας που ζούμε, δεν το χειριζόμαστε ούτε εμείς, οι περισσότεροι καλά το θέμα.
Και έλεγα και χτες ότι δεν μπορεί παρά να σκανδαλίζεται κανείς μιλώντας για τα δάκρυα της Αλίθια – να πω ένα παράδειγμα απλώς – και για τον πόνο της Αλίθια, η οποία αλήθεια ή ψέματα – μ’ αρέσει να κάνω λογοπαίγνια γιατί πλέον μόνο με το χιούμορ μπορεί να αντιμετωπίσεις μερικές καταστάσεις – δεν την άκουσε ούτε μια μέρα να μας πει αν σοκαρίστηκε καθόλου – έστω δεν ήξερε τίποτα – από τις αποκαλύψεις ότι είχε έναν άνθρωπο δίπλα της, ο οποίος κάθε τρεις και λίγο σήκωνε το κουμπούρι και σκότωνε γιατί αποφάσισε ότι έτσι θα μας αλλάξει τον κόσμο και τον τρόπο που ζούμε.
ΝΤ. ΜΠΑΚΟΓΙΑΝΝΗ: Είπα και χθες το βράδυ ότι κάποια στιγμή θα πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι αυτή η επιλεκτική ευαισθησία την οποία δείχνουμε σήμερα, και την οποία δείχνουν πολλοί, δεν την έδειξαν για όλο το χρονικό διάστημα το οποίο πέρασε για μία σειρά από θύματα. Και δεν μιλάω για τους νεκρούς. Οι νεκροί είναι νεκροί.Α αλλά υπήρξαν και άλλοι άνθρωποι οι οποίοι τραυματίστηκαν, έχασαν το μάτι τους, ήταν 5 χρόνια στα νοσοκομεία, σερνόντουσαν με καροτσάκια.
Γ. ΟΙΚΟΝΟΜΕΑΣ: Διαρκείς μικροί θάνατοι.
ΝΤ. ΜΠΑΚΟΓΙΑΝΝΗ: Κανένας όλα αυτά τα χρόνια δεν ενδιαφέρθηκε γι’ αυτούς. Διότι δεν ήταν τα πολύ μεγάλα επώνυμα ονόματα, διότι δεν ήταν οι άνθρωποι οι οποίοι είχαν τη δυνατότητα να απευθυνθούν στα μέσα και να κάνουν δηλώσεις και να βγαίνουν και να μας μιλούν περί αξιοπρέπειας και ήθους. Αφήστε με λοιπόν τώρα. Κάποια στιγμή θα πρέπει εδώ πέρα να σηκωθεί και μια άλλη φωνή και να πει, εντάξει, τα ακούσαμε, τα ξανακούσαμε, συμπάσχουμε. Και ειδικά εμείς δώσαμε και μάχη για να μπορείς να τα λες όλα αυτά. Μου θυμίζει ξέρετε τον Βολταίρο, ο οποίος το λέει αυτό. Αυτό θα πει δημοκρατία. Ναι, θα δώσω μάχη για να βγαίνεις εσύ και να λες ακριβώς τα αντίθετα.
Γ. ΟΙΚΟΝΟΜΕΑΣ: Και να μιλάς ακόμα και για δικαιώματα τα οποία κανείς δεν τα αμφισβητεί. Δεν πρέπει να τα αμφισβητεί.
ΝΤ. ΜΠΑΚΟΓΙΑΝΝΗ: Κύριε Οικονομέα, έχει δικαιώματα γιατί αυτή η δημοκρατία, του έδωσε αυτά τα δικαιώματα . Άρα ναι, έχει δικαιώματα και αυτή είναι η διαφορά η δική μας, των δημοκρατών, από τους άλλους που είναι τρομοκράτες.
Γ. ΟΙΚΟΝΟΜΕΑΣ: Ακριβώς.
ΝΤ. ΜΠΑΚΟΓΙΑΝΝΗ: Διότι ο τρομοκράτης είναι φασίστας, άθλιος φασίστας, ο οποίος θεωρεί ότι έχει τη δυνατότητα να αφαιρέσει το μεγαλύτερο ανθρώπινο δικαίωμα, το δικαίωμα στη ζωή, γιατί έτσι αποφάσισε.
Γ. ΟΙΚΟΝΟΜΕΑΣ: Και θα ήταν βέβαια μια νίκη της τρομοκρατίας να μας καταστήσει κι εμάς φασίστες.
ΝΤ. ΜΠΑΚΟΓΙΑΝΝΗ: Ναι, αλλά εμείς δεν είμαστε φασίστες.
Γ. ΟΙΚΟΝΟΜΕΑΣ: Αλλά εμείς δεν είμαστε και ούτε πρόκειται να γίνουμε.
ΝΤ. ΜΠΑΚΟΓΙΑΝΝΗ: Και δεν θα γίνουμε φασίστες. Δεν θα τους κάνουμε αυτή χάρη, διότι αυτός ήταν και ο τελικός στόχος, έτσι;
Γ. ΟΙΚΟΝΟΜΕΑΣ: Και έχετε απόλυτο δίκιο που λέτε ότι δεν ακούστηκαν πολύ οι φωνές εκτός από κάποιων ενδεχομένως επωνύμων, μία εκ των οποίων ήσασταν κι εσείς και εσείς είχατε εκφράσει κατ’ επανάληψη τις θέσεις σας και στο παρελθόν.
Εγώ συγκλονίστηκα εχθές το βράδυ ακούγοντας στο κεντρικό δελτίο ειδήσεων του ALPHA έναν αστυνομικό, τον κ. Κοκκίνη, ο οποίος ήταν μέσα στην κλούβα που αποφάσισε ο κ. Ξηρός να την τινάξει στον αέρα εκεί στο CARAVEL, ο οποίος άνθρωπος έχει παιδιά και έπιασε νεκρό γεμάτο αίματα τον φίλο του. 22 χρονών παιδάκια.
ΝΤ. ΜΠΑΚΟΓΙΑΝΝΗ: Λοιπόν;
Γ. ΟΙΚΟΝΟΜΕΑΣ: Τον πήρα τηλέφωνο μετά το δελτίο ειδήσεων να έρθει σήμερα να μιλήσουμε και μου λέει, δεν θα έρθω για έναν λόγο. Γύρισα στο σπίτι και βρήκα τα παιδιά μου να κλαίνε. Ήταν μικρά. Δεν τους είχα πει τίποτα για όλη αυτή την ιστορία και τα βρήκα σε μαύρη κατάθλιψη.
Ένα παιδί 22 χρονών, φτωχόπαιδο, από το χωριό του ήρθε …
ΝΤ. ΜΠΑΚΟΓΙΑΝΝΗ: Ναι, δεν ξέρω κανέναν βιομήχανο να θέλει να γίνει αστυνομικός.
Γ. ΟΙΚΟΝΟΜΕΑΣ: Και του λέω λοιπόν εγώ – να σας πω απλώς το κλίμα – του λέω, κοίταξε κι εγώ έχω φάει ξύλο από τους αστυνομικούς και έχω πάει να πεθάνω στο νοσοκομείο και μου απαντάει και ο πατέρας μου έχει φάει πολύ ξύλο και έχει πάει να πεθάνει τα παλιά χρόνια, εκείνα τα χρόνια. Αυτό δεν σημαίνει τίποτα όμως.
ΝΤ. ΜΠΑΚΟΓΙΑΝΝΗ: Κύριε Οικονομέα, κι εγώ έχω φάει ξύλο. Και έχω φάει και πολύ ξύλο. Αλλά από κει και πέρα όμως αυτή η Αστυνομία …
Γ. ΟΙΚΟΝΟΜΕΑΣ: Απ’ αυτό το σημείο μέχρι να λέμε ρίχνουμε μια ρουκέτα και τους τινάζουμε στον αέρα …
ΝΤ. ΜΠΑΚΟΓΙΑΝΝΗ: Επιτρέψτε μου να σας πω ότι η Αστυνομία είναι αυτή η οποία τελικώς δίνει το όποιο αίσθημα ασφάλειας έχει ο πολίτης σήμερα και δεν μπορούμε να με τα βιώματα μας, τα πάλαι ποτέ βιώματα της δικτατορίας και δυστυχώς αυτά ήταν τα οποία ουσιαστικά μας έκαναν να είμαστε επιφυλακτικοί … Άκουγα χτες μια εκπομπή. Βγαίνει μια κυρία. Λέει, δικαίως ήμασταν επιφυλακτικοί έναντι της Αστυνομίας. Γιατί δικαίως είμαστε; Δεν είμαστε καθόλου δικαίως επιφυλακτικοί.
Όταν έχουμε μια δημοκρατία, η Αστυνομία λειτουργεί ως ασπίδα αυτής της δημοκρατίας. Όταν έχεις δικτατορία, η Αστυνομία λειτουργεί βεβαίως με άλλους όρους.
Γ. ΟΙΚΟΝΟΜΕΑΣ: Για λόγους δικαιοσύνης να πω ότι και επί Νέας Δημοκρατίας και επί ΠΑΣΟΚ το παρακάνανε μερικοί αστυνομικοί, όχι όλοι, δημιουργώντας έτσι μια πολύ κακή εικόνα. Το παρακάνανε. Τα έχετε καταγγείλει κι εσείς όταν ήσασταν αντιπολίτευση, τα έχει καταγγείλει και το ΠΑΣΟΚ …
ΝΤ. ΜΠΑΚΟΓΙΑΝΝΗ: Να πούμε την αλήθεια τώρα γιατί δεν μου αρέσει να τα μασάω. Έχετε δει κανέναν αστυνομικό να δέρνει τον συνταξιούχο μπροστά στο Μαξίμου με τη θέληση του; Εντολή παίρνουν κ. Οικονομέα. Όταν έχει εντολή, εκτελεί την εντολή ο αστυνομικός. Άρα οι ευθύνες είναι πολιτικές.
Γ. ΟΙΚΟΝΟΜΕΑΣ: Αυτό ήθελα να πω κι εγώ με λεπτότητα.
ΝΤ. ΜΠΑΚΟΓΙΑΝΝΗ: Όχι, καθόλου λεπτότητα. Δεν χρειάζεται. Γ. ΟΙΚΟΝΟΜΕΑΣ: Προσπαθώ να πω ότι δεν είναι κράνη απέναντι μας. Είναι 22χρονα παιδάκια τα οποία ήρθαν εδώ για να βγάλουν το μεροκάματο τους.
ΝΤ. ΜΠΑΚΟΓΙΑΝΝΗ: Ακριβώς. Δεν ξυπνάει ένα πρωί και θέλει να δείρει έτσι στα καλά καθούμενα, εκτός αν είναι προβληματικός χαρακτήρας, όπου καλό είναι να τον αποτάξουμε από το Σώμα.
Γ. ΟΙΚΟΝΟΜΕΑΣ: Να απομονώνεται. Δεν είναι κράτη απέναντι μας λοιπόν όπου μπορείς να τους ρίχνεις ρουκέτες, να τους πυροβολείς, να τους σκοτώνεις.
ΝΤ. ΜΠΑΚΟΓΙΑΝΝΗ: Όχι βέβαια.
Γ. ΟΙΚΟΝΟΜΕΑΣ: Είναι παιδάκια 22 χρονών και αυτό έχει πολύ μεγάλη σημασία.
ΝΤ. ΜΠΑΚΟΓΙΑΝΝΗ: Γενικώς δεν μπορείς να σκοτώνεις κανέναν, για να το ξεκαθαρίσουμε. Κανέναν.
Γ. ΟΙΚΟΝΟΜΕΑΣ: Είναι σαφέστατο.
ΝΤ. ΜΠΑΚΟΓΙΑΝΝΗ: Σε ένα κράτος δικαίου δικάζονται οι άνθρωποι. Κι εμείς ψηφίσαμε και την κατάργηση της ποινής του θανάτου. Και δεν την ψηφίσαμε τυχαία, την ψηφίσαμε γιατί την πιστεύουμε. Θεωρώ ότι είναι τεράστιο ευρωπαϊκό κεκτημένο η κατάργηση της ποινής του θανάτου, ακόμα και για εγκληματίες.
Πολλοί από μας το σκεφτήκαμε πάρα πολύ πριν το κάνουμε αυτό, πριν ψηφίσουμε. Και όχι τόσο για την τρομοκρατία, όσο για τους μεγάλους εμπόρους ναρκωτικών. Υπήρξαν πολλές φωνές και μέσα στη Βουλή των Ελλήνων, οι οποίοι έλεγαν ότι τους μεγάλους έμπορους ναρκωτικών για να τελειώνουμε μια και καλή, να τους κρεμάσουμε.
Γ. ΟΙΚΟΝΟΜΕΑΣ: Εδώ δεν μπορούμε να τους βάλουμε φυλακή, τι να τους κρεμάσουμε. Τέλος πάντων.
ΝΤ. ΜΠΑΚΟΓΙΑΝΝΗ: Εμείς είχαμε την θεωρία να μπουν φυλακή, και όταν λέμε φυλακή όμως να εννοούμε φυλακή. Αλλά εν πάση περιπτώσει η κατάργηση της ποινής του θανάτου είναι ένα κεκτημένο, ελληνικό και ευρωπαϊκό κεκτημένο. Το κάναμε συνειδητά, ο πολιτικός κόσμος της χώρας, και είναι στα θετικά μας. Από κει και πέρα ας κοιτάξουμε το κράτος μας, και η δικαιοσύνη και οι διωκτικές αρχές να κάνουν τη δουλειά τους, και εμείς να τη στηρίξουμε.
Γ. ΟΙΚΟΝΟΜΕΑΣ: Δεν είναι το θέμα μας σήμερα, οπότε τελειώνοντας απλώς να σας ρωτήσω για να σας δείξω ότι ενδιαφέρομαι, πως πάνε τα προεκλογικά στον Δήμο, είμαστε εντάξει, όλα εντάξει;
ΝΤ. ΜΠΑΚΟΓΙΑΝΝΗ: Με έχετε συγκινήσει με το ενδιαφέρον σας. Πάρα πολύ με συγκινείτε.
Γ. ΟΙΚΟΝΟΜΕΑΣ: Βρήκα ένα τρόπο να ελαφρύνουμε εδώ το κλίμα.
ΝΤ. ΜΠΑΚΟΓΙΑΝΝΗ: Πρέπει να σας πω ότι καλά πάνε.
Γ. ΟΙΚΟΝΟΜΕΑΣ: Με συγχωρείτε. Γιατί τώρα που το λέτε; Συνεχώς εδώ στον ALPHA μιλάμε για την προεκλογική σας εκστρατεία.
ΝΤ. ΜΠΑΚΟΓΙΑΝΝΗ: Όχι, δεν είπα εγώ. Λέω ότι γενικώς με συγκινείτε. Πρέπει να σας πω ότι μια πόλη έχει πάρα πολύ μεγάλα προβλήματα. Θα έχω την ευκαιρία να σας τα πω μετά.
Γ. ΟΙΚΟΝΟΜΕΑΣ: Κάποτε πρέπει να τα κουβεντιάσουμε αυτά.
ΝΤ. ΜΠΑΚΟΓΙΑΝΝΗ: Πρέπει να τα κουβεντιάσουμε, διότι αυτά τα προβλήματα απασχολούν πολύ κόσμο κ. Οικονομέα.
Γ. ΟΙΚΟΝΟΜΕΑΣ: Ωραία. Έτσι κι αλλιώς σκεφτόμουν, το λέω στον αέρα ότι το προτείνω τώρα, φαντάζομαι δεν θα έχετε αντίρρηση μια μέρα να κάτσουμε εδώ και με τον κ. Παπουτσή και να κουβεντιάσουμε για τα προβλήματα της πόλης αυτής, έτσι;
ΝΤ. ΜΠΑΚΟΓΙΑΝΝΗ: Ευχαρίστως.
Γ. ΟΙΚΟΝΟΜΕΑΣ: Ωραία. Σας ευχαριστώ πολύ γι’ αυτή την συζήτηση και θα τα ξαναπούμε συντόμως.
ΝΤ. ΜΠΑΚΟΓΙΑΝΝΗ: Καλημέρα σας.