Συνέντευξη της Δημάρχου Αθηναίων Ντόρας Μπακογιάννη στους δημοσιογράφους Στρατή Λιαρέλη και Δημητρη Καμπουράκη

ΣΤ. ΛΙΑΡΕΛΗΣ: Κυρία Μπακογιάννη καλημέρα σας.
ΝΤ. ΜΠΑΚΟΓΙΑΝΝΗ: Καλημέρα σας μέρα κύριοι, τι κάνετε;
ΣΤ. ΛΙΑΡΕΛΗΣ: Καλά εσείς, πως είστε;
ΝΤ. ΜΠΑΚΟΓΙΑΝΝΗ: Δόξα τον θεό.

ΣΤ. ΛΙΑΡΕΛΗΣ: Βλέπω τις εφημερίδες, ο πιο επιεικής τίτλος είναι οργή για την έκθεση ζωγραφικής της 17 Νοέμβρη. Δηλαδή παραμονή του Πολυτεχνείου μέσα στον χώρο έκθεση ζωγραφικής από μέλη της 17 Νοέμβρη.

ΝΤ. ΜΠΑΚΟΓΙΑΝΝΗ: Όντως κύριοι. Θλίψη και οργή για έναν πάρα πολύ απλό λόγο. Όχι διότι εμείς έχουμε προσωπικούς λόγους να αντιδρούμε αλλά διότι σ’ αυτό τον τόπο πρέπει κάποια στιγμή να θυμηθούμε ότι πρέπει να υπάρξει συλλογική μνήμη. Τα νέα παιδιά για τα οποία μιλούσε πριν ο κ.Παπαχρήστος, πρέπει να ξέρουν ότι οι γονείς τους κάποια στιγμή έζησαν στον τόπο αυτό μια δικτατορία. Και ενάντια σ’ αυτή τη δικτατορία έδωσαν αγώνες. Και το Πολυτεχνείο είναι εάν θέλετε το σύμβολο αυτών των αγώνων και νομίζω ότι για τουλάχιστον τη δικιά μας γενιά αλλά και για πολλούς άλλους μετά από μας, αυτό ήταν ευρύτερα γνωστό. Η 17 Νοέμβρη, η τρομοκρατική οργάνωση η 17 Νοέμβρη, καπηλεύτηκε τον τίτλο 17 Νοέμβρη κατά κάποιο τρόπο θέλοντας να μπερδέψει αυτό το σύμβολο. Είναι όμως κοινοί δολοφόνοι, καταδικασμένοι σήμερα και βρίσκονται μέσα στην φυλακή. Έχουν καταδικαστεί για δολοφονίες ανθρώπων μερικοί από τους οποίους έδωσαν αγώνες …
Δ. ΚΑΜΠΟΥΡΑΚΗΣ: Όπως ο Μπακογιάννης.

ΝΤ. ΜΠΑΚΟΓΙΑΝΝΗ: Όπως ο Μπακογιάννης. Το να βρίσκεται λοιπόν σήμερα μια τέτοιου είδους έκθεση μέσα στο Πολυτεχνείο, είναι προσβολή, είναι ύβρις.

ΣΤ. ΛΙΑΡΕΛΗΣ: Άκουσα όμως κα Μπακογιάννη, τον Πρύτανη να λέει «ελεύθερη διακίνηση ιδεών». Είναι ένας χώρος στην άκρη των αντεξουσιαστών, έκαναν μια έκθεση, έφεραν και κάποιους πίνακες.
Δ. ΚΑΜΠΟΥΡΑΚΗΣ: Δεν λογοκρίνουμε…
ΣΤ. ΛΙΑΡΕΛΗΣ: Δεν λογοκρίνουμε…

Δ. ΚΑΜΠΟΥΡΑΚΗΣ: Ο κ.Πρύτανης, ορθώς δεν λογοκρίνει διότι αυτή είναι η δουλειά του. Από εκεί και πέρα όμως, θα έπρεπε να ξέρει ότι έχει και ένα παιδευτικό χαρακτήρα αυτή η εορτή του Πολυτεχνείου. Έναν ουσιαστικό παιδευτικό χαρακτήρα.

Εγώ έβλεπα χθες στα ρεπορτάζ, τα παιδάκια, τα οποία πήγαιναν και έλεγαν «έπεσε κάποτε μια καγκελόπορτα, ήταν οι φοιτητές που ήθελαν την ελευθερία». Ναι αυτό ήταν. Και πάντως δεν ήταν δολοφόνοι οι οποίοι σκότωναν ανθρώπους άοπλους στην μέση του δρόμου.

Άρα υπάρχει μια τεράστια διαφορά. Και δεν μπορεί να υπάρχει τέτοιου είδους καπηλεία και παραχάραξη της ιστορίας με την ανοχή κάποιων.

Καλώ και προκαλώ σήμερα από τη δικιά σας εκπομπή να βγουν όλοι οι άνθρωποι οι οποίοι κάποτε είχαν ταλαιπωρηθεί επί χούντας είτε στις φυλακές, οι φυλακισμένοι, είτε οι εξόριστοι, οι άνθρωποι οι οποίοι είχαν βάλει το δικό τους λιθαράκι στον αντιστασιακό αγώνα και να τοποθετηθούν διότι δεν μπορεί στην Ελλάδα όλα να τα εξισώνουμε. Δεν μπορεί όλα να τα ξεχνάμε και να μπερδεύουμε καταστάσεις. Σήμερα υπάρχουν Έλληνες που δεν έχουν ανέβει στην Ακρόπολη. Λογικό λοιπόν είναι να υπάρχουν και Έλληνες οι οποίοι να μην ξέρουν τι συνέβη στο Πολυτεχνείο διότι απέχουμε…
Δ. ΚΑΜΠΟΥΡΑΚΗΣ: Ότι ο Πρύτανης σαν να φοβόταν κα Μπακογιάννη.

ΝΤ. ΜΠΑΚΟΓΙΑΝΝΗ: Δεν ξέρω εάν φοβόταν ο Πρύτανης αλλά εάν φοβόταν, κακώς φοβόταν. Το πρόβλημα δεν είναι αν φοβάσαι. Και θέλετε να σας πω και κάτι κύριοι. Αρκετά φοβήθηκαν πάρα πολλοί άνθρωποι σ’ αυτό τον τόπο την τρομοκρατία επί πάρα πολλά χρόνια και δεν μιλούσαν και κλεινόντουσαν στον εαυτό τους γιατί φοβόντουσαν. Φτάνει πλέον.

Αυτή την στιγμή πρέπει κάποιοι άνθρωποι να βγουν να μιλήσουν και να υπερασπιστούν την ιστορία τους και τα πιστεύω τους. Και να υπερασπιστούν αν θέλετε και όλο αυτό τον αγώνα ο οποίος έγινε.

Ο ελληνικός λαός έδωσε το στίγμα του εκείνη την εποχή. Επιτρέπεται λοιπόν κάποιοι κύριοι να μπερδεύουν τους κρατούμενους αυτή την στιγμή για δολοφονίες μέσα στις φυλακές Κορυδαλλού με τον αγώνα τον οποίο έκανε μια γενιά ολόκληρη στο Πολυτεχνείο; Επιτρέπεται να δίνεται η εντύπωση ότι περίπου μιλάμε για τα ίδια; Ε, όχι δεν μιλάμε για τα ίδια.

Δ. ΚΑΜΠΟΥΡΑΚΗΣ: Εγώ πάντως έτσι που πάνε πάντως, θα καταργηθεί και το άσυλο κάποια στιγμή. Δηλαδή μ’ αυτά και με ετούτα και με τα άλλα, θα υπάρξει κάποια στιγμή κάποια ανάγκη να γίνει κάτι για ένα πράγμα το οποίο κατοχυρώθηκε με αγώνες, που έχει νόημα, είχε ουσία μεγαλύτερη παλιότερα διότι τώρα παντού υπάρχει ελευθερία διακίνησης ιδεών. Τώρα μην τρελαθούμε αλλά εν πάση περιπτώσει ….

ΝΤ. ΜΠΑΚΟΓΙΑΝΝΗ: Κύριε Καμπουράκη, επειδή έχουμε πάθει μια δόση μιθριδατισμού σ’ αυτόν τον τόπο και περίπου όλα τα βλέπουμε κατά τον ίδιο τρόπο, ξεχνάμε ότι δεν υπάρχει καμία κοινωνία η οποία να στάθηκε χωρίς ιδεολογία και χωρίς πιστεύω.

Και εάν θέλετε είμαστε προνομιούχοι εμείς, αυτή η γενιά, η οποία επειδή έζησε τη διαφορά μεταξύ δικτατορίας και δημοκρατίας, επειδή έδωσε την μάχη ο καθένας όπως μπορούσε με το μικρό του λιθαράκι, ακόμα και λέγοντας στον φίλο του ότι δεν αντέχει άλλο, αυτή η γενιά ήξερε τουλάχιστον γιατί πάλευε. Ήξερε γιατί πίστευε.

Δεν είναι δυνατόν λοιπόν το μήνυμα που στέλνουμε στην επόμενη γενιά, να είναι ένα μήνυμα ότι η 17 Νοέμβρη και το Πολυτεχνείο είναι το ίδιο. Εμένα με εξοργίζει αυτό.

Δ. ΚΑΜΠΟΥΡΑΚΗΣ: Ε, ναι, ο Ξηρός και ο Παναγούλης τώρα δεν είναι το ίδιο πράγμα. Μην τρελαθούμε.

ΝΤ. ΜΠΑΚΟΓΙΑΝΝΗ: Μα είναι ποτέ δυνατόν; Είναι ποτέ δυνατόν να πεις σε όλους αυτούς τους ανθρώπους οι οποίοι πέρασαν από φυλακές, που πέρασαν από εξορίες, ότι είναι το ίδιο με τον κ.Ξηρό ή τον κ.Κουφοντίνα, που σκότωσε τον Μπακογιάννη, ο οποίος Μπακογιάννης, εν πάση περιπτώσει κανένας σ’ αυτό τον τόπο δεν έχει αρνηθεί ότι, 7 χρόνια κατά τη διάρκεια της δικτατορίας έδωσε τα πάντα για τον αγώνα εναντίον της δικτατορίας.

Εμένα με εξοργίζει και σας διαβεβαιώνω, δεν με εξοργίζει προσωπικά διότι προσωπικά ο καθένας έχει τα βιώματά του. Με εξοργίζει όμως ως πολίτης αυτής της χώρας, ως μάνα η οποία ….

ΣΤ. ΛΙΑΡΕΛΗΣ: Τα βιώματά σας τα οποία είναι σεβαστά, χάσατε ένα δικό σας άνθρωπο από τη 17 Νοέμβρη. Είναι που σας εξοργίζουν; Αυτό ήθελα ακριβώς.

ΝΤ. ΜΠΑΚΟΓΙΑΝΝΗ: Όχι, κ.Λιαρέλη, όχι νομίζω ότι μετά από πολλά χρόνια ο καθένας βεβαίως ζει με τα βιώματά του και εγώ ουδέποτε θα αρνηθώ ότι έχω βιώματα απ’ αυτή την ιστορία. Αλλά είμαι μάνα, ελπίζω αύριο το πρωί να έχω εγγόνια, θέλω αυτά τα παιδιά και τα παιδιά όλων των Ελλήνων να έχουν συνείδηση της ιστορίας αυτού του τόπου.

Θέλω να είναι περήφανοι εάν θέλετε για την ιστορία αυτού του τόπου. Και έχουμε λόγους να είμαστε περήφανοι. Έχουμε λόγους γιατί ιστορικά υπάρχουν πάρα πολλοί Έλληνες οι οποίοι έχουν δώσει τα πάντα γι’ αυτή την ελευθερία, γι’ αυτή τη δημοκρατία.

Δεν μπορεί λοιπόν να φτάνουμε στο σημείο και να μπερδεύουμε τη δημοκρατία με την τρομοκρατία, τον αγώνα για την ελευθερία με τη δολοφονία. Μα είναι τόσο πολύ εξοργιστικό.

Δ. ΚΑΜΠΟΥΡΑΚΗΣ: Ηταν παλαβό εντελώς. Εδώ που τα λέμε είναι τρελό, δηλαδή δεν μπορείς να το καταλάβεις. Εχθές που μας το είπαν, είπαμε «αδύνατον».

ΝΤ. ΜΠΑΚΟΓΙΑΝΝΗ: Πρέπει να σας πω ότι το άκουσα από ένα τρέιλερ ενός τηλεοπτικού σταθμού. Στην αρχή δεν το πίστευα και πήρα το γραφείο μου και τους λέω «είναι δυνατόν να έχει συμβεί αυτό»; Και τελικώς επιβεβαιώθηκε ότι έχει γίνει.

Ε, λοιπόν ας βγούνε λοιπόν οι άνθρωποι οι οποίοι πέρασαν αυτά που πέρασαν κατά τη διάρκεια της δικτατορίας, ας βγουν οι άνθρωποι οι οποίοι πολέμησαν με τον τρόπο τους σε συνεργασία με τον Μπακογιάννη και με τους άλλους. Ας βγουν να μιλήσουν κύριοι.

Ας μην κρυβόμαστε πλέον πίσω απ’ το δάχτυλό μας. Η δημοκρατία, το έχω πει και άλλες φορές, είναι ένα λουλούδι το οποίο χρειάζεται καθημερινό πότισμα. Ουδέποτε είναι κεκτημένη. Και εάν δεν θυμηθούμε ποια είναι η διαφορά μεταξύ δημοκρατίας και φασισμού, είμαστε βαθιά νυχτωμένοι.

Και οφείλουμε αυτό το μήνυμα να το περάσουμε παραπέρα. Η ελευθερία είναι ελευθερία, η διακίνηση των ιδεών σεβαστή. Ουδέποτε σκέφτεται κανένας, ούτε εγώ σήμερα λέω, να βγει κάποιος και να πάει να την πάρει την έκθεση. Να μην την πάρει, να την αφήσει, να την καταγγείλει όμως. Και να δείξει τη διαφορά. Να δείξει ποια είναι η διαφορά μεταξύ εκείνης της εποχής και γιατί πάλευαν εκείνοι οι άνθρωποι και ποια είναι η διαφορά μ’ αυτούς τους ανθρώπους οι οποίοι σήμερα ….

ΣΤ. ΛΙΑΡΕΛΗΣ: Πιστεύετε ότι τα κίνητρα ήταν είτε εξαγνισμού των μελών της 17 Νοέμβρη, πάνε σχολεία εκεί. Πολλά απ’ τα σχολεία, πολλά απ’ τα παιδιά δεν ξέρουν ακριβώς τι έγινε.

ΝΤ. ΜΠΑΚΟΓΙΑΝΝΗ: Μα αυτό είναι που με ενοχλεί. Αυτό είναι που με ενοχλεί διότι στις 3 Δεκεμβρίου αρχίζει η δίκη στο Εφετείο, της 17 Νοέμβρη. Αυτό λοιπόν το οποίο με ενοχλεί,. Βεβαίως αντιλαμβάνομαι ότι για τον πολύ κόσμο είναι ένα κεφάλαιο το οποίο το έχει ξεχάσει, σωστά και ευτυχώς διότι είναι μια μελανή σελίδα στην ιστορία της ελληνικής δημοκρατίας η ύπαρξη της τρομοκρατίας.

Από εκεί και πέρα όμως ε, όχι και να αφήσουμε τα παιδιά αυτά να πιστεύουν ότι περίπου είναι το ίδιο, ότι σήμερα σε μια σύγχρονη δημοκρατία, στην οποία ο καθένας μπορεί να λέει ότι θέλει, όπου θέλει, να γράφει, να μιλάει, να φωνάζει, να διαδηλώνει, να κάνει ότι θέλει, ότι αυτό μπορεί να συγκριθεί με την κατάσταση την οποία είχαμε κατά τη διάρκεια της δικτατορίας και με αυτά τα τότε νέα παιδιά, τα οποία σήκωσαν την σημαία;
Δ. ΚΑΜΠΟΥΡΑΚΗΣ: Μάλιστα. Να ρωτήσουμε τώρα και κάτι άλλο.

ΝΤ. ΜΠΑΚΟΓΙΑΝΝΗ: Γι’ αυτό λέω ότι είναι ύβρις και είναι ύβρις και πραγματικά πιστεύω ότι πρέπει να δώσουμε αυτό τον ιδεολογικό αγώνα διότι όταν τα μπερδεύουμε τα πράγματα μετά μας κάνει εντύπωση, ότι οι νέες γενιές λέει δεν ενδιαφέρονται, δεν ξέρουν. Μα όταν τους μπερδεύουμε και τους δίνουμε τέτοιου είδους μηνύματα, πώς να ξέρουνε;

Δ. ΚΑΜΠΟΥΡΑΚΗΣ: Τώρα εσείς ξέρετε, επειδή νομίζω ότι το εξαντλήσαμε το θέμα. Είναι πολύ ενδιαφέρουσα η θέση σας που λέτε, να μην την πάρουν, να υπάρχει αλλά να έχουμε σαφή γνώση τι είναι αυτό το πράγμα.
ΣΤ. ΛΙΑΡΕΛΗΣ: Και να την καταγγείλουμε.
Δ. ΚΑΜΠΟΥΡΑΚΗΣ: Να την καταγγείλουμε. Να έχουμε γνώση να ξέρουμε.

ΝΤ. ΜΠΑΚΟΓΙΑΝΝΗ: Να την καταγγείλουμε και σας είπα ότι εγώ περιμένω απ’ όλους αυτούς τους ανθρώπους οι οποίοι φυλακίστηκαν, ταλαιπωρήθηκαν, εξορίστηκαν, να υπερασπιστούν την ιστορία τους κύριοι. Και να υπερασπιστούν μαζί μ’ αυτό και την ιστορία όλης αυτής της γενιάς όταν έδινε την μάχη.

ΣΤ. ΛΙΑΡΕΛΗΣ: Με ένα συγνώμη απ’ αυτούς τους ανθρώπους, η έκθεση θα σας ενοχλούσε το ίδιο;

ΝΤ. ΜΠΑΚΟΓΙΑΝΝΗ: Ακούστε, εγώ πέρασα και τη δίκη, πέρασα και διάφορα πράγματα. Όχι δεν ακούσαμε συγνώμη.Το χειρότερο της υποθέσεως ήταν ότι οι άνθρωποι αυτοί, εξακολουθούν κατά τον ίδιο τρόπο. Σε κοιτάζουν -όχι συνήθως στα μάτια – αλλά σε κοιτάζουν και δεν νιώθουν καν ότι έχουν καμία ευθύνη για την αφαίρεση ζωής. Και αυτός είναι ο μεγαλύτερος φασισμός.

Μια ζωή έδινα μάχη, δεν σας λέω για τις μάχες του Μπακογιάννη, εγώ, με τα δικά μου πιστεύω, ενάντια στην θανατική καταδίκη. Γιατί έλεγα ότι ένα στο εκατομμύριο βρε παιδί μου, να υπάρξει αυτό το λάθος. Ποιος έχει δικαίωμα σήμερα να αφαιρέσει ανθρώπινη ζωή;

Έρχονται λοιπόν αυτοί οι κύριοι, αφαιρούν ανθρώπινες ζωές, στερούν ανθρώπους από την οικογένεια τους και από την κοινωνία και έρχονται και σε κοιτάζουν και περίπου καγχάζουν. Ξέρετε τι συναίσθημα είναι αυτό κύριοι; Παλεύεις εκείνη την ώρα με τα δικά σου πιστεύω και παλεύεις εκείνη την ώρα, να σταθείς εξακολουθώντας να τα λες όλα αυτά, διότι ακριβώς υπάρχει –αν θέλετε- η πίστη ότι αυτό δεν πρέπει να ξαναγίνει σ’ αυτό τον τόπο και γι’ αυτό εξοργίζομαι. Διότι δεν έχει κανένας δικαίωμα να παραχαράσσει την ιστορία και να δείχνει στα παιδιά μας, στα μικρά παιδιά, να τους δίνει μια ψευδή εικόνα της ελληνικής ιστορίας και της ελληνικής πραγματικότητας.
Δ. ΚΑΜΠΟΥΡΑΚΗΣ: Τώρα να σας ρωτήσω κάτι άλλο;

ΝΤ. ΜΠΑΚΟΓΙΑΝΝΗ: Να με ρωτήσετε γιατί το ήξερα ότι δεν αντέξετε μέχρι τέλος.

Δ. ΚΑΜΠΟΥΡΑΚΗΣ: Όχι, επειδή μας είπατε, είστε από τις λίγες κυρίες, που λένε ότι έχω παιδιά, θέλω να κάνω και εγγόνια. Τώρα ως Υπουργός Εξωτερικών, νομίζω ότι θα βλέπετε τα εγγόνια σας; Είναι δύσκολο.

ΝΤ. ΜΠΑΚΟΓΙΑΝΝΗ: Μιλάτε με την Δήμαρχο αλλά μην ανησυχείτε και όταν αποκτήσω εγγόνια, μην ανησυχείτε καθόλου, εγώ θα τα βλέπω.
Δ. ΚΑΜΠΟΥΡΑΚΗΣ: Ναι, θα τα βλέπετε.

ΝΤ. ΜΠΑΚΟΓΙΑΝΝΗ: Ξέρετε ότι εμείς στην Κρήτη, είμαστε οπαδοί της οικογενειας. Εκεί στεκόμαστε με πολύ μεγάλο πείσμα στις οικογένειές μας.

ΣΤ. ΛΙΑΡΕΛΗΣ: Τώρα σας άκουσα χθες στο «ALPHA RADIO». Το ακούσαμε και νωρίτερα στην εκπομπή διότι ήταν σημαντικές οι δηλώσεις σας. Θέσατε ζήτημα προσώπων όχι μόνο στο Υπουργικό Συμβούλιο, γενικά στον κρατικό μηχανισμό. Κάνατε λόγο, δεν σας τα λέω μο-τα-μο αλλά καταλαβαίνετε τι εννοώ.
Δ. ΚΑΜΠΟΥΡΑΚΗΣ: Τα ξέρει.

ΣΤ. ΛΙΑΡΕΛΗΣ: Επικοινωνιακό έλλειμμα. Ζητήσατε μικρή και ευέλικτη κυβερνητική Επιτροπή. Δηλαδή ζητήσατε σοβαρές και ουσιαστικές παρεμβάσεις και μάλλον απ’ ότι κατάλαβα άμεσα.

ΝΤ. ΜΠΑΚΟΓΙΑΝΝΗ: Όχι, κατ’ αρχήν δεν έθεσα χρόνο. Ερωτήθηκα, εις την περίπτωση που θα γίνει ο ανασχηματισμός, πως θα έβλεπα εγώ διότι μάλιστα η ερώτηση ήταν «εάν χρειάζεται η κυβέρνηση συντονιστή»; Και απάντησα την γνωστή μου θέση ότι η κυβέρνηση βεβαίως και δεν χρειάζεται συντονιστή. Συντονιστής είναι ο Πρωθυπουργός. Αυτό το οποίο ενδεχομένως θα έβλεπα εγώ, είναι αυτή την μικρή κυβερνητική Επιτροπή, η οποία με συνοχή θα αναλάμβανε και τμήμα του επικοινωνιακού έργου.

Με ποια έννοια το λέω. Ξέρετε, αυτή η κυβέρνηση κάνει έργο. Κάνει ένα έργο το οποίο κατά την γνώμη μου, ο ελληνικός λαός δικαιούται να το μάθει στις λεπτομέρειές του και να το πληροφορηθεί πιο σωστά. Το επικοινωνιακό τοπίο είναι έτσι που τα πράγματα είναι αρκετά δύσκολα για να το επικοινωνήσεις.

Η κυβερνητική, λοιπόν, αυτή μικρή Επιτροπή-γι’ αυτό το είπα ότι με συνοχή αναλαμβάνει και την επικοινωνιακή προσπάθεια- διότι πιστεύω ότι αυτό χρειάζεται σήμερα. Χρειάζεται και στην κυβέρνηση. Να το τονίσω, δεν αποτελεί κανενός είδους μομφή διότι στην Ελλάδα δεν τολμάς να ανοίξεις το στόμα σου.
Δ. ΚΑΜΠΟΥΡΑΚΗΣ: Είπαν ότι θα τα βάλετε με τον Ρουσόπουλο.

ΝΤ. ΜΠΑΚΟΓΙΑΝΝΗ: Ναι, ναι, ακριβώς. Ότι τα βάζω με τον Ρουσόπουλο. Μα δεν έχει καμία σχέση αυτό. Ούτε μπορεί ένας κυβερνητικός εκπρόσωπος από μόνος του να σηκώσει το βάρος της επικοινωνίας μιας ολόκληρης κυβέρνησης.

ΣΤ. ΛΙΑΡΕΛΗΣ: Σ’ αυτό το μικρό σφιχτό σχήμα κατά την άποψή σας, θα πρέπει να μετέχουν μόνο οι Υπουργοί ή μπορεί π.χ. για την καλύτερη σύνδεση κυβέρνησης-κόμματος, να μετέχει και ο Γραμματέας όπως είχε γίνει;

ΝΤ. ΜΠΑΚΟΓΙΑΝΝΗ: Όλα αυτά είναι αποφάσεις τις οποίες θα τις πάρει ο Πρωθυπουργός. Εγώ δεν έχω κανενός είδους δογματισμούς, δηλαδή δεν θεωρώ ότι πρέπει να είναι ο τάδε λόγω θέσεως, θεσμοθετημένα κλπ.

Το αποτέλεσμα μετράει κύριοι και το αποτέλεσμα λέει ότι όσο πιο καλά μπορείς να επικοινωνήσεις στο μήνυμά σου, τόσο πιο αποτελεσματικός είσαι. Και πιστεύω ότι αυτή την στιγμή έχει σημασία αυτό διότι ο κόσμος έχει προβλήματα. Μοιραία η παραπολιτική έχει πάρει τεράστιες διαστάσεις. Θέλετε μοιραία …..

Δ. ΚΑΜΠΟΥΡΑΚΗΣ: Δεν είναι παραπολιτική ότι τσακώνονται μέσα στη Νέα Δημοκρατία τώρα οι βουλευτές, σε κάθε περιφέρεια γίνεται σκοτωμός. Δεν είναι παραπολιτική.

ΝΤ. ΜΠΑΚΟΓΙΑΝΝΗ: Τώρα κ.Καμπουράκη, με συγχωρείτε, εσείς δεν είσαστε χθεσινός. Ότι υπάρχει αντιζηλία και αντιπαλότητα των βουλευτών στην ίδια περιοχή, είναι από τα πιο συνηθισμένα φαινόμενα. Δηλαδή αυτό το θυμόμουν εγώ όταν ήμουν παιδί όπου υπήρχαν οι βουλευτές οι τοπικοί ότι έχουν αντιπαλότητες. Ε, δεν είναι κάτι καινούριο για να το αναδείξουμε ως μείζον θέμα το οποίο …

ΣΤ. ΛΙΑΡΕΛΗΣ: Να πω όμως εγώ ένα άλλο. Αρχές Οκτωβρίου κατατέθηκε ένα προσχέδιο προϋπολογισμού στην Βουλή. Πριν από 10 μέρες, εστάλη ένα άλλο σχέδιο προϋπολογισμού στις Βρυξέλες, προχθές ο κ.Αλογοσκούφης, είπε ένα τρίτο σχέδιο προϋπολογισμού και τη Δευτέρα να δούμε τι θα καταθέσει. Αυτό είναι πολιτική κα Μπακογιάννη.

ΝΤ. ΜΠΑΚΟΓΙΑΝΝΗ: Βεβαίως και είναι και ουσιαστική πολιτική. Και το ότι η κυβέρνηση αυτή την στιγμή έχει καταφέρει να μειώσει το έλλειμμα …
ΣΤ. ΛΙΑΡΕΛΗΣ: Ναι, αλλά δεν έχει καταφέρει να κάνει προϋπολογισμό.

ΝΤ. ΜΠΑΚΟΓΙΑΝΝΗ: Ναι, ναι αφήστε με να συνεχίσω. Ο στόχος ήταν, η περαιτέρω μείωση του ελλείμματος. Το ότι η κυβέρνηση κατάφερε σήμερα να το μειώσει το έλλειμμα δυο μονάδες, είναι κατ’ αρχήν στα συν αυτής της κυβέρνησης. Και νομίζω ότι μπορούμε όλοι να συμφωνήσουμε ότι όταν ξεκινάς με το έλλειμμα το οποίο ξεκίνησε αυτή η κυβέρνηση και το φορτώθηκε από την προηγούμενη, το να φτάσεις σήμερα να το έχεις σημαντικά μειώσει, είναι στα συν της.

Από εκεί και πέρα κύριοι, ο προϋπολογισμός στην Ελλάδα, γίνεται σε συνεργασία με την Ευρωπαϊκή Ένωση. Αυτό είναι γνωστό. Η Ελλάδα είναι υπό επιτήρηση αλλά είναι υπό επιτήρηση όχι διότι έφταιγε ετούτη εδώ η κυβέρνηση αλλά διότι τα ελλείμματά μας, ήταν τόσο πολύ μεγάλα και όταν η Ευρωπαϊκή Ένωση τα είδε θεώρησε, ότι έπρεπε να έχει το μάτι της πολύ πιο κοντά ή πολύ πιο αυστηρά στον ελληνικό προϋπολογισμό και στην ελληνική οικονομία.
Δ. ΚΑΜΠΟΥΡΑΚΗΣ: Οσο θυμάμαι τι είχαμε ακούσει.

ΝΤ. ΜΠΑΚΟΓΙΑΝΝΗ: Άρα ο Υπουργός ο κ.Αλογοσκούφης, δίνει μια μάχη και κάνει μια διαπραγμάτευση. Δεν την έκρυψε. Ενδεχομένως μπορεί να κατηγορηθεί γιατί με απόλυτη διαφάνεια, θέση-θέση κάθε φορά ότι γινόταν, γινόταν ευρύτερα γνωστό.

Παλαιότερα, οι Υπουργοί Εθνικής Οικονομίας τα έκαναν εν κρυπτώ και τα ανακοίνωναν στο τέλος. Γι αυτό μπορείτε αν θέλετε να του κάνετε κριτική. Από εκεί και πέρα ότι δίνει την μάχη του, ε, δεν φαντάζομαι ότι ….

ΣΤ. ΛΙΑΡΕΛΗΣ: Δεν μπορούσε να το κάνει κρυφά διότι τα έλεγε ο Αλμούνια. Τα μαθαίναμε απ’ τον Αλμούνια. Και κρυφά να ήθελε να τα κάνει.

ΝΤ. ΜΠΑΚΟΓΙΑΝΝΗ: Εντάξει, ο Αλμούνια όμως δεν είναι ένας κάποιος Αλμούνια. Ο κύριος Αλμούνια είναι ο υπεύθυνος γι’ αυτή την ιστορία και το πώς θα μπορέσει, για να το πω διαφορετικά. Εάν θα μπορέσει η κυβέρνηση αυτή να πάει να εξισορροπήσει την οικονομία και να το πάει μαλακά για τους πολίτες, θα είναι κέρδος. Ε, αυτή την μάχη δίνει ο κ.Αλογοσκούφης.

Διότι αλλιώς υπάρχει το γερμανικό μοντέλο το οποίο θα προωθηθεί σήμερα όπως ξέρετε απ’ όλα τα κόμματα στην Γερμανία, το οποίο ζητάει περισσότερα από τον λαό. Ε, αυτή είναι η προσπάθεια η οποία γίνεται και εγώ στην θέση σας, εγώ πάντως σας διαβεβαιώ, απ’ το βάθος της καρδιάς μου, του εύχομαι να πετύχει του κ.Αλογοσκούφη.
Δ. ΚΑΜΠΟΥΡΑΚΗΣ: Ωραία, όλοι του ευχόμαστε.
ΝΤ. ΜΠΑΚΟΓΙΑΝΝΗ: Για να μην χρειαστεί να ληφθούν άλλα μέτρα.
ΣΤ. ΛΙΑΡΕΛΗΣ: Θα πάτε αύριο στο Πολυτεχνείο;

ΝΤ. ΜΠΑΚΟΓΙΑΝΝΗ: Κοιτάξτε, θα πάω στο Πολυτεχνείο. Αλλά εμένα δεν μ’ αρέσουν κάθε φορά οι τυμπανοκρουσίες οι δημόσιες, οι κάμερες κλπ, κλπ για να πάει κάποιος να αποδώσει τον φόρο τιμής. Αυτό το οποίο για μένα είναι πολύ πιο σημαντικό είναι το μήνυμα του Πολυτεχνείου, η ουσία του Πολυτεχνείου να μείνει ζωντανή. Και να πολιτευόμαστε όλοι με βάση κάποιες αρχές και να μην ξεχνάμε αυτό το οποίο σας είπα πριν, ότι τίποτε δεν είναι δεδομένο και ότι χρειάζεται κανένας να αγωνίζεται καθημερινά με τις καινούριες ανάγκες της δημοκρατίας. Π.χ. σήμερα το θέμα των μεταναστών, με τα καινούρια προβλήματα που έχει σήμερα η δημοκρατία μας και να σέβεται τις αρχές του έστω και εάν έχουν περάσει 30 χρόνια απ’ το Πολυτεχνείο.
Δ. ΚΑΜΠΟΥΡΑΚΗΣ: Να είστε καλά.
ΣΤ. ΛΙΑΡΕΛΗΣ: Κυρία Μπακογιάννη, να σας ευχαριστήσουμε πάρα πολύ.
ΝΤ. ΜΠΑΚΟΓΙΑΝΝΗ: Καλημέρα σας.
ΣΤ. ΛΙΑΡΕΛΗΣ: Καλημέρα.