Κύριε Πρόεδρε,
Εδώ και ένα μήνα η παγκόσμια κοινότητα γίνεται μάρτυρας ενός ακόμα κεφαλαίου αφόρητου πόνου στην ιστορία της μαρτυρικής περιοχής της Μέσης Ανατολής.
Μας έχουν όλους κυριεύσει οι εικόνες των αβοήθητων παιδιών και μανάδων, των πληγωμένων, των αρρώστων και απελπισμένων θυμάτων και από τις δύο πλευρές αυτής της σύγκρουσης, της ανείπωτης καταστροφής και του αφάνταστου πόνου. Μας έδειξαν, για ακόμα μια φορά, πόσο έχουμε αποτύχει, ως διεθνής κοινότητα, στο να ανταποκριθούμε στις προσδοκίες, στα όνειρα και στις φιλοδοξίες όλων αυτών των ανθρώπων.
Κύριε Πρόεδρε,
Η Ελλάδα από την πρώτη στιγμή της κρίσης ζήτησε την άμεση κατάπαυση του πυρός.
Ο πόλεμος δεν είναι και δεν μπορεί να είναι η απάντηση σε οποιοδήποτε ζήτημα. Η βία δεν έλυσε ποτέ κανένα πρόβλημα. Αναπαράγει περισσότερη βία. Δημιουργεί μια νέα γενιά γεμάτη μίσος, χωρίς ελπίδα, που ψάχνει για εκδίκηση. Έτσι, η βία δημιουργεί έφορο έδαφος για τον εξτρεμισμό και την τρομοκρατία.
Εδώ και δεκαετίες η Μέση Ανατολή υποφέρει από αυτόν τον ατελείωτο κύκλο των σκληρών πολέμων και της ασταθούς ειρήνης. Υποφέρει από τις ανεκπλήρωτες υποσχέσεις, τις χαμένες ζωές, την απερίγραπτη τραγωδία.
Η ιστορία έχει αποδείξει επανειλημμένως ότι ούτε οι νίκες στα πεδία των μαχών, ούτε η τυφλή βία κατά αθώων πολιτών ή οι επιθέσεις αυτοκτονίας ή οι πύραυλοι Katyusha έλυσαν ή θα λύσουν ποτέ τα προβλήματα της Μέσης Ανατολής ή οποιασδήποτε άλλης περιοχής. Αυτά είναι ζητήματα που χρειάζονται πολιτικές λύσεις μέσω της διπλωματικής οδού, σε πνεύμα συμβιβασμού, αμοιβαίου σεβασμού και αποδοχής.
Κύριε Πρόεδρε,
Η απόφαση που υιοθετήσαμε σήμερα στοχεύει ακριβώς σε αυτό. Προσφέρει τη βάση για μια πολιτική λύση σε αυτό το μακροχρόνιο και ομολογουμένως εξαιρετικά δύσκολο και σύνθετο πρόβλημα. Προσφέρει επίσης το πλαίσιο μιας πολιτικής διαδικασίας με συγκεκριμένους στόχους και συγκεκριμένα σημεία αναφοράς και χρονοδιαγράμματα.
Ο πλήρης σεβασμός της κυριαρχίας, της πολιτικής ανεξαρτησίας και της εδαφικής ακεραιότητας του Λιβάνου είναι το πρώτο και σπουδαιότερο από αυτά τα σημεία. Οι αποφάσεις 425, 1559 και 1680 του Συμβουλίου Ασφαλείας πρέπει να εφαρμοστούν πλήρως. Είναι άλλωστε θέμα αρχής, ότι όλες οι αποφάσεις του Συμβουλίου Ασφαλείας πρέπει να είναι απόλυτα σεβαστές και να εφαρμόζονται πλήρως.
Τα τελευταία δύο χρόνια, η διεθνής κοινότητα έχει κάνει εξαιρετική δουλειά για να απελευθερώσει το Λίβανο από οποιαδήποτε ξένη παρουσία. Δε νοείται λοιπόν να ανεχθεί ξένη κατοχή οποιουδήποτε τμήματος εδάφους του Λιβάνου. Κατοχή από οποιαδήποτε ξένη δύναμη, οπουδήποτε στον κόσμο, είναι απαράδεκτη με όποιο τρόπο ή πρόφαση κι αν επιχειρείται.
Είναι επιτακτική ανάγκη να αναλάβει η κυβέρνηση του Λιβάνου αποτελεσματικό και άμεσο έλεγχο της επικράτειας της χώρας, στο σύνολό της, δια της απόσυρσης των ισραηλινών στρατιωτικών δυνάμεων και της ανάπτυξης του στρατού του Λιβάνου. Είναι επίσης επιτακτικό να ακολουθήσει, το συντομότερο δυνατό, η οριοθέτηση των διεθνών συνόρων του Λιβάνου, συμπεριλαμβανομένων των αγροκτημάτων της Shebaa. Ο Γενικός Γραμματέας, όταν θα υποβάλει τις προτάσεις του, θα πρέπει να λάβει υπόψη τα επτά σημεία του σχεδίου Siniora.
Οι εύλογες ανησυχίες του Ισραήλ σχετικά με το θέμα της ασφάλειάς του είναι κατανοητές και πρέπει να αντιμετωπιστούν. Συνεχίζουμε εντούτοις να πιστεύουμε ότι, χωρίς να απεμπολήσει το δικαίωμα της αυτοάμυνας, το Ισραήλ οφείλει να σεβαστεί τις υποχρεώσεις του βάσει του διεθνούς δικαίου, συμπεριλαμβανομένου του διεθνούς ανθρωπιστικού δικαίου.
Κύριε Πρόεδρε,
Θεωρούμε αυτήν την απόφαση ως το πρώτο αλλά πολύ σημαντικό βήμα προς μια διαρκή και βιώσιμη ειρήνη. Γνωρίζουμε καλά ότι μένουν πολλά να γίνουν. Πρέπει να διασφαλίσουμε ότι αυτή η απόφαση θα εφαρμοστεί πλήρως.
Η αιματοχυσία πρέπει να σταματήσει και πρέπει να σταματήσει τώρα. Οι βομβαρδισμοί πρέπει να σταματήσουν και πρέπει να σταματήσουν τώρα. Ο πόνος των αμάχων πρέπει να σταματήσει και πρέπει να σταματήσει τώρα.
Η Ελλάδα ανταποκρίθηκε άμεσα στην ανάγκη να αντιμετωπισθεί η μεγάλη ανθρωπιστική κρίση στο Λίβανο. Όμως οι συνεχιζόμενες εχθροπραξίες μας εμποδίζουν να φτάσουμε σε αυτούς που το έχουν περισσότερο ανάγκη, ώστε να ανακουφίσουμε τον πόνο τους.
Καθώς, όπως ελπίζουμε, το τέλος των εχθροπραξιών πλησιάζει, είμαστε έτοιμοι, μαζί με την υπόλοιπη διεθνή κοινότητα και ειδικά τις χώρες της περιοχής, να βοηθήσουμε στην τεράστια προσπάθεια ανοικοδόμησης μίας κατεστραμμένης χώρας. Στην άμεση επιστροφή των προσφύγων στα σπίτια τους και, ελπίζω, στην έναρξη μίας καινούριας ημέρας τόσο για το Λίβανο όσο και για το Ισραήλ.
Από την άποψη αυτή, η απόφαση αξίζει την υποστήριξή μας και –ακόμα σημαντικότερο – αξίζει τη δέσμευσή μας να εργαστούμε σκληρά τις επόμενες ημέρες, για τα κρίσιμα βήματα που πρέπει να ακολουθήσουμε εάν θέλουμε οι προσπάθειές μας να έχουν απτά αποτελέσματα και να μη καταλήξουν σε μία ακόμα απογοητευτική αποτυχία.
Με αυτό το πνεύμα, καλούμε τα μέρη να παραμερίσουν τους φόβους και να αφήσουν πίσω τις απογοητεύσεις τους καθώς και όσο δύσκολο κι αν είναι αυτό, να δεσμευθούν και να προσπαθήσουν για την έξοδο από την σημερινή κρίση και για την οικοδόμηση ενός καλύτερου μέλλοντος για τους λαούς τους.
Κύριε Πρόεδρε,
Σε αυτήν την ιδιαίτερα κρίσιμη στιγμή στην ιστορία της Μέσης Ανατολής, δεν πρέπει να χάσουμε από το οπτικό μας πεδίο την ευρύτερη εικόνα και να ξεχάσουμε την οδύνη και τα προβλήματα των Παλαιστινίων στη Δυτική Όχθη και τη Γάζα. Το Παλαιστινιακό ζήτημα, που είναι στο επίκεντρο της σύγκρουσης στη Μέση Ανατολή, πρέπει να αντιμετωπισθεί επειγόντως. Όσο το Παλαιστινιακό ζήτημα παραμένει άλυτο, είναι σαφές ότι δεν θα υπάρξει ειρήνη στην περιοχή.
Πρέπει να προσπαθήσουμε να δημιουργήσουμε, το συντομότερο δυνατόν τις απαραίτητες συνθήκες για μία γνήσια και σοβαρή επανέναρξη της ειρηνευτικής διαδικασίας για την επίτευξη μίας συνολικής, δίκαιης και βιώσιμης ειρήνης στη Μέση Ανατολή, βασισμένης σε όλες τις σχετικές Αποφάσεις του Συμβουλίου Ασφαλείας, συμπεριλαμβανομένων των Αποφάσεων 242, 338, 1397 και 1515, καθώς επίσης και στη συμφωνία της Μαδρίτης και στην αρχή «έδαφος – για – ειρήνη» ( Land for peace).
Ευχαριστώ, Κύριε Πρόεδρε.