Ομιλία της ΥΠΕΞ κυρίας Ντόρας Μπακογιάννη
Κυρίες και κύριοι,
Με μεγάλη χαρά βρίσκομαι απόψε εδώ. Θα ήθελα να συγχαρώ το Διοικητικό Συμβούλιο του Κέντρου Πολιτικής Έρευνας και Επικοινωνίας, και ιδιαίτερα τον Πρόεδρό του κύριο Γιώργο Ψάλτη, για την αξιέπαινη πρωτοβουλία του Κέντρου να διοργανώσει αυτή την σειρά εκδηλώσεων με γενικό τίτλο: «Ελλάδα 2020: Ένα όραμα για την Ελλάδα των Παιδιών του 2000».
Το Κ.Π.Ε.Ε., άλλωστε, έχει μακρά ιστορία προσφοράς, κατά περιόδους μάλιστα πρωτοπόρου προσφοράς, στον πολιτικό διάλογο, αλλά κυρίως στην εισαγωγή, προβολή και καθιέρωση των ιδεών του φιλελευθερισμού, της οικονομίας της αγοράς και της ευρωπαϊκής ιδέας στον τόπο μας. Χιλιάδες στελέχη της Ν.Δ. είχαν περάσει απ’ τα σεμινάριά του και δεκάδες διανοούμενοι απ’ τα συνέδριά του. Τα «Επίκεντρα» βρίσκονταν, για πολύ καιρό, στην πρωτοπορία των ιδεών.
Χαιρετίζω λοιπόν με χαρά την επαναδραστηριοποίηση του Κ.Π.Ε.Ε. και πιστεύω ότι μπορεί σήμερα να παίξει και πάλι πρωτοποριακό ρόλο μέσα στα ευρύτερα κοινωνικά και πολιτικά πλαίσια του φιλελεύθερου κόσμου.
Στα πλαίσια αυτά είναι χρήσιμες τέτοιες συναντήσεις, όπως η σημερινή. Έχουμε την δυνατότητα να ανταλλάσουμε σκέψεις και ιδέες με μια άλλη ατζέντα, σε ένα άλλο επίπεδο. Η τριβή της καθημερινότητας είναι βλέπετε τέτοια που, μερικές φορές, κοιτάμε το δένδρο και ξεχνάμε το δάσος. Για αυτό και είναι πάντοτε ιδιαίτερα ευπρόσδεκτες οι ευκαιρίες για ουσιαστικό προβληματισμό και ειλικρινή διάλογο. Για το που είμαστε και –κυρίως- για το που πάμε.
Αγαπητοί φίλοι,
«Δεν σκέπτομαι ποτέ το μέλλον» έλεγε ο Αλβέρτος Αϊνστάιν : «έρχεται αρκετά σύντομα». Φευ, το μέλλον στις μέρες μας δεν είναι αυτό που κάποτε ήταν. Δομικό συστατικό της ζωής μας είναι η ταχύτητα. Ο χρόνος κυλάει πιο γρήγορα από ποτέ. Σκεφτείτε, χωρίς να θέλω να μπω στα χωράφια του φίλου μου, του Υπουργού Αμύνης, ότι οι στρατοί του Ιουλίου Καίσαρος και του Ναπολέοντος αν και, χρονολογικά, τους χώριζαν πολλοί αιώνες εκινούντο με τα ίδια μέσα: με τα πόδια ή, στην καλύτερη περίπτωση, με άλογα, κάρα και άμαξες. Με την ίδια δηλαδή ταχύτητα. Συγκρίνετε τώρα αυτό με την ταχύτητα με την οποία κινούνται οι στρατοί σήμερα. Σε μερικές μόλις ώρες μπορούν να αναπτυχθούν σημαντικές δυνάμεις σε οιοδήποτε σημείο της υφηλίου. Για να το πω διαφορετικά: το μέλλον έφτασε. Είναι εδώ. Ο καλύτερος δε τρόπος για να το προβλέψεις είναι να το εφεύρεις. Αυτό ακριβώς καλούμαστε, στο μέτρο των δυνατοτήτων μας ασφαλώς, να κάνουμε στην Ελλάδα σήμερα.
Τα βασικά χαρακτηριστικά του μέλλοντός μας, και αυτό υποθέτω δεν θα εκπλήξει κανέναν από τους παρισταμένους, είναι λοιπόν ήδη ευδιάκριτα. Επισημαίνω τρία:
Πρώτον, ο κόσμος μας είναι επίπεδος. Θα συνεχίσουμε να υπερβαίνουμε τα όρια, τα πολιτικά, τα κοινωνικά ή τα οικονομικά. Η πληροφορία θα κυκλοφορεί ολοένα και πιο ελεύθερα αξιοποιώντας πλήρως τα νέα τεχνολογικά μέσα. Κανένα τείχος δεν θα μπορέσει να σταματήσει τους ανθρώπους, ιδιαίτερα τους απελπισμένους ανθρώπους που προσδοκούν να μεταναστεύσουν σε έναν άλλο τόπο για μια καλύτερη ζωή. Οι οικονομικές συναλλαγές θα αποκτούν ολοένα και μεγαλύτερο βάθος, καλύπτοντας τον πλανήτη με ένα πυκνό δίκτυο αλληλεξαρτήσεων.
Δεύτερον, ο κόσμος μας είναιψηφιακός. Η τεχνολογική πρόοδος των τελευταίων δεκαετιών δεν έθεσε παρά τα θεμέλια μόνον της ψηφιακής επανάστασης η οποία συνεχώς μεταβάλλει δραματικά τον τρόπο ζωής μας. Η φυσική απόσταση δεν έχει πλέον σημασία. Το περίφημο βασικό στοιχείο της θεωρίας του χάους αποδεικνύεται καθημερινά: όταν μια πεταλούδα χτυπάει τα φτερά της στην Ασία π.χ. μπορεί να δημιουργήσει τυφώνα στη Βόρεια Αμερική. Στον χώρο εργασίας, στο σπίτι, σε κάθε έκφανση της ζωής μας, σε συλλογικό ή ατομικό επίπεδο, η τεχνολογία θα αφήσει το αποτύπωμά της. Ταυτόχρονα η φύση της δημόσιας σφαίρας θα αλλάξει δραστικά. Η πολιτική οργάνωση και η επικοινωνία θα πρέπει να αποκτήσουν νέο νόημα για να μπορέσουν να ανταπεξέλθουν στις απαιτήσεις των καιρών.
Τρίτον, ο κόσμος μας είναι διαφανής. Η διασπορά της πληροφορίας επηρεάζει άμεσα την λειτουργία της οικονομίας. Ξεχάστε τις ερμητικά κλειστές πόρτες και την ολιγοπωλιακή διαχείριση της γνώσης. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η προσλαμβάνουσα σημασία των αντανακλαστικών των αγορών. Κάτι ανάλογο ισχύει και στα καθ’ ημάς πολιτικά. Διάβαζα προ ημερών μια συνέντευξη ενός εκ των ιδρυτών της Google, ο οποίος μιλώντας για το άμεσο μέλλον, προέβλεπε ότι κάθε πολίτης θα έχει τη δυνατότητα, μέσω μιας πολύ απλής διαδικτυακής διαδικασίας, να ελέγχει κυριολεκτικά του λόγου το αληθές των πολιτικών. Να επιβεβαιώνει δηλαδή εάν τα λόγια του πολιτικού ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα. Το βρήκα θαυμάσιο. Ο πήχης θα ανέβει υπέρ του πολίτη και μόνο.
Κυρίες και κύριοι,
«Δεν είναι ούτε το πιο δυνατό είδος ούτε το πιο έξυπνο είδος που επιβιώνει» έγραψε ο Δαρβίνος, «αλλά εκείνο που είναι πιο έτοιμο να αλλάξει», και άρα να προσαρμοστεί. Μην έχετε καμιά αμφιβολία. Η Ελλάδα πρέπει να αλλάξει. Πρέπει να αλλάξουμε. Να πάρουμε γενναίες αποφάσεις. Σε τομείς όπως, μεταξύ άλλων:
· τη διοικητική μεταρρύθμιση και την καταπολέμηση της γραφειοκρατίας,
· την προστασία του περιβάλλοντος, τη διαφύλαξη των φυσικών πόρων, στην περίπτωση δε της χώρας μας κυρίως του νερού, την προώθηση εναλλακτικών πηγών ενέργειας και την εκτεταμένη αναδάσωση που σήμερα φυτοζωεί.
· την ζωή στα σύγχρονα, συνεχώς αναπτυσσόμενα, αστικά κέντρα,
· την Παιδεία, και ιδιαίτερα την δια βίου εκπαίδευση,
· την ενίσχυση της καινοτομίας, της έρευνας και της ανάπτυξης,
· την θωράκιση της κοινωνικής συνοχής.
Σήμερα το απόγευμα ας επικεντρωθούμε στην Ελλάδα ως αξιόπιστο διεθνή εταίρο.
Κυρίες και κύριοι,
Ο κεντρικός και διαρκής στόχος της εξωτερικής πολιτικής της Ελλάδας είναι διττός.
Πρώτον, η προάσπιση των εθνικών μας συμφερόντων.
Δεύτερον, η ενίσχυση του διεθνούς κύρους της χώρας μας.
Έτσι, και μόνο έτσι, επιτυγχάνεται η συνεχής αναβάθμιση της θέσης, και βεβαίως του ρόλου της Ελλάδας, στη διεθνή σκηνή.
Το έχω ξαναπεί: Για την επίτευξη του στόχου αυτού, κατά την άσκηση της εξωτερικής μας πολιτικής, οφείλουμε να προβάλλουμε αλλά και να διευρύνουμε τους παράγοντες ισχύος της Ελλάδας στο διεθνές περιβάλλον.
Σήμερα, η Ελλάδα αποτελεί τον κύριο παράγοντα σταθερότητας στην ευρύτερη περιοχή της. Αποτελεί στην ουσία την «ατμομηχανή» για την ανάπτυξη όλων των χωρών της περιοχής της και για την προσέγγισή τους με τους ευρω-ατλαντικούς θεσμούς. Βρισκόμαστε στον σκληρό πυρήνα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, προωθώντας ενεργά το ενοποιητικό εγχείρημα. Συμμετέχουμε στις σημαντικότερες διεθνείς συμμαχίες, όπως το ΝΑΤΟ, και είμαστε ενεργό μέλος του ΟΗΕ και άλλων διεθνών οργανισμών. Αποτελούμε έναν αξιόπιστο εταίρο και συνομιλητή για όλα τα μεγάλα ζητήματα που απασχολούν τη Διεθνή Κοινότητα. Είμαστε μια αναπτυγμένη και εξωστρεφής οικονομία. Εκπέμπουμε την αίγλη της πολιτιστικής μας κληρονομιάς σε ολόκληρο τον κόσμο. Αποτελούμε έναν μοναδικό τουριστικό προορισμό, που γίνεται συνεχώς ελκυστικότερος. Διαθέτουμε την μεγαλύτερη εμπορική ναυτιλία στον κόσμο. Έχουμε, τέλος, εκατομμύρια Ελλήνων που ζουν και προοδεύουν σε ολόκληρη την υφήλιο.
Αυτά συνθέτουν την ισχύ της Ελλάδος, την «ήπια» ισχύ της χώρας μας. Η απήχηση της οποίας, στους λαούς και τις κυβερνήσεις του κόσμου, διευρύνεται συνεχώς μέσω της παρουσίας μας στα διεθνή δρώμενα.
Η εξωτερική πολιτική της Ελλάδας είναι μια πολιτική αρχών η οποία βασίζεται σε συγκεκριμένες παραδοχές. Μια πολιτική που ασκείται με συνέπεια, με αυτοπεποίθηση και με ανοιχτούς ορίζοντες προς τον κόσμο.
Παραδοχή πρώτη: Η Ελλάδα αναπνέει με Ευρωπαϊκά πνευμόνια.
Επιτρέψτε μου να διακινδυνεύσω μια πρόβλεψη. Το 2020 οι πρεσβείες που αντιπροσωπεύουν την χώρα μας στα κράτη-μέλη της ΕΕ θα έχουν ίσως καταργηθεί. Δεν θα υπάρχει πιθανόν η ανάγκη για πρεσβείες στο Λονδίνο, την Λισαβόνα ή την Πράγα. Ο λόγος προφανής: τα στρογγυλά τραπέζια της Ευρώπης θα αρκούν για να σφυρηλατούνται οι δεσμοί μας.
Η επόμενη ελληνική Προεδρία της Ένωσης προγραμματίζεται για το πρώτο εξάμηνο του 2014. Μέχρι τότε το στοίχημα για όλους μας θα είναι να παραμείνει η Ελλάδα – σε κάθε περίπτωση- στον σκληρό πυρήνα της Ευρώπης. Αυτή είναι και η πολιτική βούληση της συντριπτικής πλειοψηφίας των πολιτικών δυνάμεων και της ελληνικής κοινωνίας. Η Ελλάδα πρέπει να ανήκει στις δυνάμεις εκείνες που ως ατμομηχανή θα προωθούν την πολιτική ενοποίηση. Θα υλοποιούν το πολιτικό και οικονομικό όραμα της ενωμένης Ευρώπης.
Όπως ξέρετε έχει ήδη ξεκινήσει η συζήτηση για το μέλλον της Ευρώπης. Η χώρα μας συμμετέχει ενεργά. Δεν θα κουραστώ να το επαναλαμβάνω: για να ανταποκριθούμε τόσο στις εσωτερικές όσο και στις εξωτερικές μας προκλήσεις χρειαζόμαστε περισσότερη, όχι λιγότερη Ευρώπη. Χρειαζόμαστε εμβάθυνση σε θεσμικό όσο και σε πολιτικό επίπεδο.
Ας μην κρυβόμαστε πίσω από το δάκτυλό μας. Η μία και ενιαία φωνή της Ευρώπης σε θέματα διεθνούς ειρήνης και ασφάλειας αποτελεί προϋπόθεση για να μπορέσει η Ένωση να λειτουργήσει ως αυτόνομος και αυτοδύναμος παράγοντας σταθερότητας στην παγκόσμια κοινότητα. Ως ένας παράγοντας που να συμπληρώνει-και όχι να ανταγωνίζεται- άλλες δυνάμεις, όπως οι Ηνωμένες Πολιτείες. Ένας παράγοντας που να μπορεί να χτίζει γέφυρες, να συμβάλει στην εξεύρεση λύσεων και να εμπνέει εμπιστοσύνη.
Δεν έχουμε όμως πλέον την πολυτέλεια του χρόνου. Έχουμε ένα ξεκάθαρο χρονοδιάγραμμα το οποίο προδιέγραψαν οι Ευρωπαίοι ηγέτες με τη διακήρυξη του Βερολίνου. Το χρονοδιάγραμμα αυτό πρέπει να το τηρήσουμε.
Κοιτώντας μπροστά, βλέπουμε ότι το 2009 είναι ένα έτος ορόσημο. Έτος ευρωεκλογών. Έτος διορισμού νέας Επιτροπής. Έτος συζήτησης της αναθεώρησης του προϋπολογισμού. Με άλλα λόγια: το 2009 θα πρέπει να λάβουμε αποφάσεις σε όλα τα επίπεδα, το νομοθετικό, το εκτελεστικό και το δημοσιονομικό.
Παραδοχή δεύτερη:Η εξωτερική μας πολιτική δεν μπορεί να εξαντλείται στα θέματα του άμεσου περιγύρου μας.
Η Ελλάδα οφείλει -και πρέπει- να είναι παρούσα, ως φερέγγυος εταίρος και χρήσιμος συνομιλητής, σε όλα τα μεγάλα θέματα που αντιμετωπίζει η διεθνής κοινότητα. Το επιβάλουν οι σύγχρονες ανάγκες. Δεν μπορούμε να βάζουμε το κεφάλι μας στην άμμο. Η πολυμερής διπλωματία, προνομιακό πεδίο για την Ελλάδα, θα παίζει ολοένα και σημαντικότερο ρόλο. Το 2026 θα μπορέσουμε να θέσουμε και πάλι υποψηφιότητα για τη θέση του μη μονίμου μέλους του Συμβούλιου Ασφαλείας. Πρέπει σίγουρα να αρχίσουμε να προετοιμαζόμαστε πολύ νωρίτερα. Δεν είμαι βεβαίως σε θέση να προβλέψω κατά πόσον το Συμβούλιο Ασφαλείας, το οποίο σήμερα αντανακλά τις ισορροπίες δυνάμεων μετά τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο, θα έχει την ίδια μορφή σε 15 χρόνια. Πολύς λόγος γίνεται για την μεταρρύθμιση των Ηνωμένων Εθνών και είναι εύλογο το αίτημα μεγάλων χωρών, και τέτοιες είναι η Γερμανία, η Βραζιλία και η Ινδία, μεταξύ άλλων, να ακούγεται η φωνή τους.
Αν θέλουμε να είμαστε ρεαλιστές, οφείλουμε να αναγνωρίσουμε ότι τα τελευταία χρόνια έχει αμφισβητηθεί το κύρος και η αποστολή του Οργανισμού. Η διαχρονική λειτουργία του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών, η νομική και πολιτική παράδοση που έχει δημιουργηθεί για την ειρηνική επίλυση των διαφορών και τη διεθνή συνεργασία, αποτελούν πολύτιμο κεφάλαιο για την ασφάλεια και την ειρήνη στον κόσμο. Ως τέτοιον πρέπει να τον θωρακίσουμε, να τον προστατέψουμε.
Η Ελλάδα, με την πρόσφατη συμμετοχή της στο Συμβούλιο Ασφαλείας, ενίσχυσε σημαντικά τη θέση της αλλά και βοήθησε στην διατήρηση του κύρους των ιδεών του Ο.Η.Ε. Διαχειρισθήκαμε τη συμμετοχή μας με αίσθημα ευθύνης και σύνεσης. Λειτουργήσαμε παραγωγικά, με κριτήριο την ενίσχυση της θέσης της χώρας, χωρίς να ολισθήσουμε στον εύκολο δρόμο των επικοινωνιακών μικρομεγαλισμών και των εντυπωσιασμών για εσωτερική κατανάλωση. Καταδείξαμε έτσι τις δυνατότητές μας να διαχειριζόμαστε σοβαρά διεθνή θέματα, προσδίδοντας στην Ελλάδα κύρος και προβολή. Αυτή πρέπει να είναι και η αφετηρία της μακροπρόθεσμης στρατηγικής μας.
Παραδοχή τρίτη:Η ανάπτυξη των διεθνών σχέσεων γίνεται με όρους αμοιβαιότητας.
Η πολιτική της αμοιβαιότητας στηρίζεται στην προώθηση των αμοιβαίων συμφερόντων της Ελλάδος με τους διεθνείς συνομιλητές της, στην άσκηση της «ανοιχτής» διπλωματίας, στην ενίσχυση των πολιτικών που παράγουν μέρισμα ανάπτυξης και ειρήνης για όλους, όπως π.χ. το πράττουμε, όλως ιδιαιτέρως, στην ευρύτερη περιοχή της Νοτιοανατολικής Ευρώπης.
Ελπίζω το 2020 να ζούμε σε μια αμιγώς ευρωπαϊκή γειτονιά. Η ευρωπαϊκή προοπτική είναι η μεγαλύτερη ευκαιρία, αλλά και πρόκληση, με θετική έννοια, για τους γειτονικούς μας λαούς. Ξέρετε πολύ καλά ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση ασκεί μια έλξη προς τα άνω, για την ανάπτυξη των θεσμών, της οικονομίας και της κοινωνίας, για τις εκτός αυτής ευρωπαϊκές κοινωνίες και οικονομίες.
Ήδη, στις αρχές αυτού του έτους, χάρη στις προσπάθειες και της Ελλάδος, καλωσορίσαμε με μεγάλη χαρά τη Βουλγαρία και την Ρουμανία στην Ένωση. Για πρώτη φορά στα 25 χρόνια συμμετοχής της στην ευρωπαϊκή οικογένεια, η Ελλάδα αποκτά γεωγραφικά σύνορα – γέφυρες που την συνδέουν άμεσα με τον ευρύ ενιαίο χώρο δημοκρατίας, σταθερότητας και οικονομικής ανάπτυξης της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Η Ελλάδα θα συνεχίσει να εργάζεται για την ενσωμάτωση των χωρών των Δυτικών Βαλκανίων στους Ευρωπαϊκούς θεσμούς. Δεν μπορούμε να ζήσουμε με μία μαύρη τρύπα στην καρδιά της ηπείρου μας.
Η πολιτική της έμπρακτης υποστήριξης της ευρωπαϊκής προοπτικής και πορείας των κρατών της περιοχής μας είναι και θα παραμείνει στρατηγική επιλογή της Ελλάδος. Μιά επιλογή της οποίας τα οφέλη θα εμφανιστούν πιθανώς σωρευτικά σε «δεύτερο χρόνο». Σε κάθε περίπτωση είναι ασφαλώς αυτονόητο ότι η απρόσκοπτη πορεία στον ευρωπαϊκό δρόμο προϋποθέτει ότι οι ενδιαφερόμενες χώρες ανταποκρίνονται στα κριτήρια και σέβονται εμπράκτως τους ευρωπαϊκούς κανόνες, τις αρχές και αξίες. Η πλήρης προσαρμογή, και μόνο αυτή, δίνει το δικαίωμα για πλήρη ένταξη. Η προσπάθεια ανταπόκρισης και προσαρμογής που οφείλουν να καταβάλουν τα ενδιαφερόμενα για ένταξη κράτη, πρέπει να είναι λοιπόν έντονη και ουσιαστική. Χωρίς παρεκκλίσεις και οπισθοδρομήσεις. Δεν υπάρχει ούτε σήμερα, ούτε πιστεύω το 2020 θα υπάρχει, Ευρώπη a la carte.
Με αυτή την αφορμή επιτρέψτε μου μια σύντομη αναφορά στο Κυπριακό. Η προεδρία της Κυπριακής Δημοκρατίας του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου προγραμματίζεται για το δεύτερο εξάμηνο του 2012. Οραματιζόμαστε μια ενωμένη Κύπρο να αναλαμβάνει τα ηνία της Ένωσης. Εργαζόμαστε για την εξεύρεση δίκαιης, βιώσιμης και λειτουργικής λύσης, που θα οδηγήσει στην επανένωση της Μεγαλονήσου. Ονειρευόμαστε ότι όλοι οι κάτοικοί της, Ελληνοκύπριοι και Τουρκοκύπριοι, θα είναι σε θέση να επωφεληθούν από τα αγαθά την ένταξης στην ευρωπαϊκή οικογένεια.
Σκεπτόμενη το μέλλον, το 2020, οφείλω να μοιραστώ μαζί σας και μιά μου ανησυχία: Όσο περνούν τα χρόνια οι προοπτικές της λύσης απομακρύνονται. Ήδη οι νέες γενιές δεν έχουν ανάμνηση της συμβίωσης μεταξύ των Τουρκοκυπρίων και Ελληνοκυπρίων. Γι’ αυτό και η ελληνική κυβέρνηση υποστηρίζει με όλες της τις δυνάμεις της τις προσπάθειες της Κυπριακής κυβέρνησης.
Παραδοχή τέταρτη:Η ανάδειξη των ανταγωνιστικών μας πλεονεκτημάτων.
Παραδοσιακοί παράγοντες ισχύος των κρατών, όπως η στρατιωτική ισχύς, τείνουν να φθίνουν σε σημασία και άλλοι, όπως η οικονομική δύναμη ή η πολιτιστική τους επιρροή, αναδεικνύονται όλο και πιο πολύ ως σημαντικότεροι.
Οι σχέσεις και οι επαφές μεταξύ λαών και κρατών έχουν αναπτυχθεί σε πάρα πολλά επίπεδα. Παράλληλα με τις εξελίξεις αυτές έχει αναπτυχθεί και ο σύγχρονος ρόλος της διπλωματίας και έχουν αυξηθεί και οι απαιτήσεις απ’ αυτούς που την ασκούν. Σε αυτό το νέο διεθνές πλαίσιο ο ρόλος της διπλωματίας είναι εξαιρετικά πολύπλοκος. Εκτείνεται πλέον σε πολλούς και πιο δύσκολους τομείς, στον πολιτισμικό, στον τομέα της αναπτυξιακής συνεργασίας και ειδικότερα στον οικονομικό.
Όμως την έμφαση στην οικονομική διπλωματία, φίλες και φίλοι, δεν την επιβάλλει μόνο το διεθνές περιβάλλον. Την επιβάλλουν σήμερα και οι αναπτυξιακές ανάγκες της ίδιας της χώρας μας. Η εξωστρέφεια αποτελεί πλέον όρο επιβίωσης για την ελληνική οικονομία. Για να συνεχίσει η χώρα μας να αναπτύσσεται με υψηλούς ρυθμούς, πρέπει η ανάπτυξή της να στηριχτεί στις εξαγωγές, στην προσέλκυση επενδύσεων, στη διεθνοποίηση των ελληνικών επιχειρήσεων. Πρέπει, με άλλα λόγια, να «εισαγάγουμε» ανάπτυξη, προωθώντας τις οικονομικές μας σχέσεις με τις ραγδαία αναπτυσσόμενες χώρες. Προϋπόθεση όμως γι’ αυτό, ιδιαίτερα προς τις χώρες εκτός Ευρωπαϊκής Ένωσης, είναι η διαμόρφωση του κατάλληλου πολιτικού και θεσμικού περιβάλλοντος, καθώς και η διευκόλυνση της οικοδόμησης δικτύων επιχειρηματικών επαφών, κάτι που αποτελεί αντικείμενο της οικονομικής διπλωματίας.
Με τον νέο Οργανισμό του υπουργείου Εξωτερικών, ο οποίος συμπτωματικά συζητήθηκε σήμερα στην αρμόδια επιτροπή της Βουλής, γίνεται μια βαθύτερη μακροπρόθεσμη τομή. Στόχος είναι η συνολική αλλαγή νοοτροπίας σε ολόκληρο το υπουργείο Εξωτερικών και η πραγματοποίηση μιας στρατηγικής πλέον στροφής του προς την οικονομική διπλωματία. Επιστρατεύεται στην υπηρεσία της οικονομικής διπλωματίας το σύνολο του διπλωματικού μας προσωπικού και όχι μόνο ένας μικρός αριθμός εξειδικευμένων υπαλλήλων. Διασφαλίζεται ότι όλοι οι νέοι διπλωματικοί υπάλληλοι θα διαθέτουν επαρκή οικονομική Παιδεία, εξειδικευμένη επιμόρφωση σε διεθνή οικονομικά θέματα και ικανές εμπειρίες από την πρακτική άσκηση οικονομικών και εμπορικών καθηκόντων.
Με μια κουβέντα: Η οικονομική διπλωματία θα αποτελεί πλέον κεντρικό αντικείμενο δράσης για όλους όσους ξεκινούν μια νέα διπλωματική σταδιοδρομία. Αυτή η νέα γενιά των διπλωματών, οι Πρέσβεις και οι Πρέσβειρες του 2020, θα συνεισφέρουν ουσιαστικά στη προώθηση των συμφερόντων της χώρας.
Κυρίες και κύριοι,
Ένας παλιός μου φίλος, με μια πίκρα είναι αλήθεια, έλεγε ότι στην εποχή μας δεν φυτεύονται πλέον βελανιδιές. Η βελανιδιά είναι δέντρο που έχει απαιτήσεις απ’ το έδαφος και θέλει καιρό να μεγαλώσει. Ζει όμως πολλά χρόνια, γερό και μεγαλοπρεπές. Πρέπει να αρχίσουμε και εμείς την πολιτική να «φυτεύουμε βελανιδιές». Μπορεί να παίρνει χρόνο και να ξεφεύγει από την βραχυπρόθεσμη συνήθη λογική του εκλογικού κύκλου. Μπορεί να αντιμετωπίσουμε δυσκολίες στην αρχή. Οφείλουμε όμως να προσπαθήσουμε. Είμαι περήφανη που η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας κάνει βήματα προς αυτήν ακριβώς την κατεύθυνση. Ο δρόμος ανοίγεται μακρύς – αλλά προχωράμε μπροστά.
Σας ευχαριστώ.