Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,
Η προ Ημερησίας Διατάξεως συζήτηση για θέματα εξωτερικής πολιτικής είναι πάντοτε ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα και πιστεύω ότι ενδιαφέρει και το σύνολο του ελληνικού λαού.
Ομολογώ ότι είχα ετοιμάσει μία άλλη ομιλία για να προσέλθω στη Βουλή των Ελλήνων, γιατί είχα την ελπίδα ότι εδώ θα ακουστούν ιδέες και απόψεις και ότι θα γίνει ένας γόνιμος διάλογος με εποικοδομητικές θέσεις για όλα τα σοβαρά θέματα που δεν απασχολούν μόνο την Ελλάδα, αλλά πραγματικά ολόκληρο τον κόσμο. Και δεν σας κρύβω ότι νιώθω απογοήτευση για ορισμένα από αυτά που ακούστηκαν σήμερα στη Βουλή των Ελλήνων.
Ακούσαμε τον κ. Καρατζαφέρη να αγωνίζεται για τρία ολόκληρα λεπτά να πείσει ότι δεν είναι των άκρων και τα υπόλοιπα είκοσι πέντε να αποδεικνύει ότι σωστά ονομάζεται «των άκρων». Αντιπαρέρχομαι όσα εργολαβικά έχει αναλάβει να κάνει με τη λάσπη και τις επιθέσεις εναντίον μου. Δεν με αγγίζουν και κρίνεται και εκείνος, όπως κρινόμαστε όλοι από τον ελληνικό λαό.
Όμως, θέλω να σταθώ σ’ αυτά τα οποία ακούστηκαν από τον κ. Παπανδρέου. Και ξεκινάω μ’ αυτό το οποίο είπε, δηλαδή ότι είναι μύθος της νέο-Δεξιάς η σύμπλευση στα θέματα της εξωτερικής πολιτικής. Μύθος, λέει, της Δεξιάς. Δεν είναι μύθος, κύριε Παπανδρέου. Είναι τίτλος τιμής. Είναι τίτλος τιμής για την παράταξή μας, η οποία έχει την άποψη ότι μετά από πάρα πολλά χρόνια δομικών διαφορών μέσα σ’ αυτό το Ελληνικό Κοινοβούλιο τα δύο μεγάλα κόμματα έχουν πράγματι συμπλεύσει στους βασικούς τους στόχους και έχουν ξεκαθαρίσει ότι βρίσκονται μέσα στην Ευρώπη, ότι βρίσκονται μέσα στο ΝΑΤΟ, ότι συνδιαμορφώνουν μία πολιτική και ότι έχουν συγκεκριμένους εθνικούς στόχους, τους οποίους υπηρετούν με τον καλύτερο δυνατό τρόπο.
Οι παλαιότεροι εμού εδώ μέσα –και βλέπω μόνο δύο, οι οποίοι έχουν απομείνει- θυμούνται ενδεχομένως και άλλες εποχές. Όμως, δεν είναι μύθος, αλλά είναι αλήθεια. Και δεν είναι και κακό, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, στα θέματα εξωτερικής πολιτικής ο ελληνικός λαός, ο οποίος μας βλέπει και μας ακούει, αυτό το οποίο περιμένει από εμάς όλους είναι ακριβώς η σύμπλευση. Είναι να ενώνουμε δυνάμεις. Είναι να μπορούμε μαζί να πετυχαίνουμε τους αρχικούς στόχους.
Άρα, λυπάμαι πάρα πολύ. Λυπάμαι πάρα πολύ για την αντίληψη με την οποία προσήλθε στη Βουλή των Ελλήνων για τα εθνικά θέματα. Αγωνίστηκε ο κύριος Παπανδρέου επί μισή ώρα να μας πείσει ότι έχουμε διαφορές. Και τι μας είπε; Μας είπε ότι κατά τη διάρκεια της ελληνικής προεδρίας εκείνος έκανε μια καλή προεδρία. Και η Κυβέρνηση τότε του ΠΑ.ΣΟ.Κ. έκανε μια καλή προεδρία. Εμείς θα το δεχθούμε. Είναι τιμή για την Ελλάδα η καλή προεδρία και καλό είναι. Μόνο που είναι μερικά χρόνια πίσω. Μία είναι η διαφορά μας τότε. Η διαφορά μας τότε, που πράγματι είναι διαφορά, είναι ότι εκείνη την εποχή η Κυβέρνηση του ΠΑ.ΣΟ.Κ. είχε αποδεχθεί ότι τα Σκόπια θα προχωρήσουν προς την Ευρωπαϊκή Ένωση με το όνομα FYROM και με βάση αυτά στα οποία είχε συμφωνήσει εκείνη η Κυβέρνηση. Εκεί πράγματι αλλάξαμε πολιτική. Είπαμε ότι χρειάζεται να επιλυθεί το θέμα του ονόματος. Και έφθασε ο κύριος Παπανδρέου να έρθει εδώ πέρα στη Βουλή και να τα πει σε εμάς, κύριοι συνάδελφοι, ότι όλο το πλέγμα του Βουκουρεστίου το είχε σκεφθεί, το είχε αποφασίσει και το είχε προτείνει εκείνος.
Ε, όχι, κύριοι συνάδελφοι! Εμείς πήγαμε και του είπαμε πως αυτή είναι η στρατηγική για το Βουκουρέστι και χαιρόμαστε ιδιαίτερα και αναγνωρίζουμε ότι αυτή την στρατηγική την υπηρετήσατε και εσείς με τη σειρά σας μαζί μας. Δεν είναι κακό, κύριοι συνάδελφοι, να αναγνωρίζει κανείς την πρωτοβουλία του αλλουνού. Καλό είναι για τη Βουλή των Ελλήνων και καλό για τα εθνικά θέματα.
Πάμε παραπέρα. Περίμενα να ακούσω από την Αντιπολίτευση –την Αξιωματική, γιατί ο κ. Αλαβάνος είπε κάτι – ποια είναι η άποψή της για τις προτάσεις Μεντβέντεφ και Σαρκοζί. Ποια είναι η άποψη του κυρίου Παπανδρέου; Η προεδρία του ΟΑΣΕ, της οποίας ενδεχομένως τη δράση δεν έχετε παρακολουθήσει από κοντά, έχει πάρει συγκεκριμένη πρωτοβουλία. Έχει προχωρήσει αυτές τις προτάσεις. Κατέθεσε στο Συμβούλιο Ασφαλείας την ανάγκη ενός διαλόγου πάνω σε αυτές τις προτάσεις για τη στρατηγική και την ασφάλεια στην Ευρώπη.
Είχε κοινή αποδοχή, κύριοι συνάδελφοι – σε περίπτωση που δεν το γνωρίζετε- ομόφωνα, όλου του Συμβουλίου Ασφαλείας, η πρότασή μας αυτή. Δεχθήκαμε συγχαρητήρια από όλα τα μέλη του Συμβουλίου Ασφαλείας. Δεν περιμένω να δεχθούμε συγχαρητήρια από όλη τη Βουλή των Ελλήνων. Περιμένω, όμως, να συμφωνήσουμε ότι η στρατηγική μας είναι πως αυτές οι προτάσεις για το μέλλον της στρατηγικής ασφάλειας στην Ευρώπη πρέπει να συζητηθούν σε βάθος και ότι η ελληνική προεδρία θα είναι αυτή που έχει την ευθύνη και την πρωτοβουλία να το προχωρήσει όσο είναι δυνατόν κατά τη διάρκεια αυτού του έτους.
Περίμενα να ακούσω τον ευρύτερο προβληματισμό για τι πραγματικά συμβαίνει στη Μέση Ανατολή. Άκουσα αφορισμούς. Η Ελλάδα – λέει – είναι απούσα από τη Μέση Ανατολή. Ήταν απούσα, κύριε συνάδελφε, η Ελλάδα από τη Μέση Ανατολή και είναι αλήθεια. Ήταν παρούσα μια εποχή επί Καρόλου Παπούλια και μετά ήταν παντελώς απούσα. Ξαναείναι παρούσα στη Μέση Ανατολή επί της Κυβερνήσεως της Νέας Δημοκρατίας. Και είναι παρούσα, όταν ξεκινήσαμε και κάναμε στο Συμβούλιο Ασφαλείας την πρώτη συνάντηση σε επίπεδο Υπουργών για τη Μέση Ανατολή. Δεν υπάρχει Άραβας ηγέτης σήμερα, ο οποίος να μην το δηλώνει αυτό ευθαρσώς. Η Ελλάδα είναι παρούσα σε όλα τα θέματα που απασχολούν τη Μέση Ανατολή. Ήμασταν οι πρώτοι που βρεθήκαμε στο Λίβανο. Ήμασταν οι πρώτοι που πήγαμε στη Γάζα με ανθρωπιστική βοήθεια. Είμαστε εκείνοι οι οποίοι έχουμε ένα ρόλο δημιουργικό, ένα ρόλο έντιμου διαμεσολαβητή στη Μέση Ανατολή.
Δεν ισχυρίζομαι εγώ στη Βουλή των Ελλήνων ότι εμείς θα λύσουμε το πρόβλημα της Μέσης Ανατολής. Ισχυρίζομαι, όμως, ότι συμβάλλουμε αποφασιστικά και με όλες μας τις δυνάμεις και ότι δεν έχουμε προβλήματα που, ενδεχομένως, έχουν άλλες χώρες που το διαμεσολαβητικό τους ρόλο θέλουν να τον χρησιμοποιήσουν για ιδιοτελείς σκοπούς. Είμαι –νομίζω- σαφής εδώ μέσα. Όταν η Ελλάδα τάσσεται υπέρ του ενδοπαλαιστινιακού διαλόγου και ξέρει τι λέει και δεν έχει το μέρος του ενός ή του άλλου, αλλά πιστεύει ότι πρέπει να υπάρχει μια κυβέρνηση στην Παλαιστίνη που να μπορεί να διαπραγματευτεί αύριο με το Ισραήλ, γιατί αυτή είναι προϋπόθεση.
Όταν η Ελλάδα παίρνει θέση στα θέματα της Μέσης Ανατολής, τα παίρνει μετά λόγου γνώσεως. Και αυτός είναι και ο λόγος για τον οποίο ο Έλληνας Υπουργός Εξωτερικών είναι και ο μόνος ο οποίος έχει κληθεί μαζί με τον Νορβηγό στην Ντόχα στην κορυφή του Αραβικού Συνδέσμου.
Παρακολουθείστε λίγο πιο κοντά, κύριοι συνάδελφοι, αξίζει τον κόπο. Και αξίζει τον κόπο διότι κάθε τι το οποίο γίνεται, γίνεται ακριβώς με μία βασική αρχή, στην οποία επίσης δεν συμφωνούμε, ότι η Ελλάδα δεν είναι ένα φοβικό κράτος, ότι η Ελλάδα δεν βρίσκεται κλεισμένη στο καβούκι της, ότι η Ελλάδα είναι μια ώριμη ευρωπαϊκή δημοκρατία η οποία ασκεί πολιτική μέσα στην Ευρωπαϊκή Ένωση και διά της Ευρωπαϊκής Ενώσεως, αλλά η οποία είναι παρούσα παντού. Είναι παρούσα στα Βαλκάνια με αυτή τη μία αλλαγή στην πολιτική, είναι παρούσα βέβαια στη διαμόρφωση της ευρωπαϊκής πολιτικής, είναι παρούσα στη Μέση Ανατολή. Και σήμερα λόγω ΟΑΣΕ –και δεν υπάρχει αμφιβολία γι’ αυτό- το ελληνικό Υπουργείο Εξωτερικών είναι πλέον εξαιρετικά δραστήριο σε όλες τις περιοχές του Καυκάσου και στις χώρες της Κεντρικής Ασίας. Αυτή είναι η πραγματικότητα.
Η εξωτερική πολιτική την οποία ασκούμε, είναι μια εξωτερική πολιτική η οποία ασκείται με αυτοπεποίθηση.Θέλω εδώ να προσθέσω κάτι το οποίο εγώ τουλάχιστον νιώθω ανάγκη να το πω. Φτάνει πια η μιζέρια, κύριοι συνάδελφοι. Δεν μπορεί από αυτή τη Βουλή να βγαίνει μόνο ό,τι είναι αρνητικό για τη χώρα μας. Επιτέλους, κοινή πατρίδα έχουμε. Μία πατρίδα έχουμε. Αυτήν υπερασπιζόμαστε. Δεν γίνεται στο εξωτερικό να μπορούμε να συνεργαζόμαστε όπως συνεργαζόμαστε, που αυτό είναι αλήθεια και είναι προς τιμήν μας και στο εσωτερικό, μέσα στη Βουλή, να μη μπορούμε να κάνουμε έναν πολιτισμένο διάλογο για θέματα εξωτερικής πολιτικής, αλλά να φέρνουμε μέσα ο καθένας τον πόνο του για οτιδήποτε μπορεί να κατασκευαστεί για να διαφωνήσετε με την Κυβέρνηση.
Εμείς δεν ακολουθήσαμε αυτήν την πολιτική, κύριοι συνάδελφοι, στο παρελθόν και είμαι περήφανη που δεν την ακολουθήσαμε. Και δεν την ακολουθήσαμε. Όπου διαφωνούσαμε το λέγαμε. Αλλά όπου συμφωνούσαμε επίσης το λέγαμε. Και δεν φοβόμαστε να το πούμε. Και δεν μπορείτε να κρύψετε από τον ελληνικό λαό ότι οι δομικές διαφορές στην εξωτερική πολιτική δεν υπάρχουν. Να μας ψέξετε αν πιστεύετε ότι υπάρχουν συγκεκριμένες κινήσεις οι οποίες δεν ακολουθήθηκαν. Δεν τις είπατε όμως. Αφορισμούς γενικούς, αοριστολογίες, ένα περίγραμμα το οποίο περίπου έλεγε ότι γενικώς εμείς δεν μπορούμε να συμπλεύσουμε και εκεί αρχίσατε και εκεί τελειώσατε. Δεν βοηθάει αυτό την ελληνική εξωτερική πολιτική.
Εγώ εν πάση περιπτώσει μπορώ να σας πω ένα πράγμα: Η ελληνική εξωτερική πολιτική ασκείται σήμερα πάνω απ’ όλα με υπευθυνότητα. Είναι πολύ εύκολο για μένα πολλές φορές να δώσω απαντήσεις σε διάφορα ακραία, ενίοτε δε και γραφικά τα οποία ακούγονται. Κάθε κίνηση, όμως, που γίνεται σε επίπεδο εξωτερικής πολιτικής δεν συνυπολογίζεται με την εντύπωση του εικοσιτετραώρου. Συνυπολογίζεται με το αποτέλεσμα στο μέλλον. Αυτό δημιουργεί λοιπόν και υποχρεώσεις και αυτοσυγκράτηση του Έλληνα Υπουργού Εξωτερικών κάθε φορά όταν τοποθετείται.
Πρέπει λοιπόν να ξεκαθαρίσουμε ότι η Ελλάδα είναι μία χώρα δυνατή, είναι μία χώρα η οποία μπορεί να ασκεί πολιτική με τους δικούς της όρους. Η Ελλάδα δεν έχει πάτρωνες και προστάτες και όλες αυτές τις αηδίες, τις οποίες άκουσα εδώ μέσα. Η Ελλάδα είναι μία χώρα η οποία υπηρετεί τα δικά της εθνικά συμφέροντα, είναι πιστή στις συμμαχίες της ως μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης και νιώθει δυνατότερη από την ώρα που θα έχει αύριο το πρωί, όπως ελπίζω, μία ακόμη δυνατότερη Ευρωπαϊκή Ένωση. Αυτός είναι ο βασικός στρατηγικός στόχος της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής. Και ελπίζω ότι κάποια στιγμή οι οποιεσδήποτε κομματικές εμπάθειες θα μπουν στην άκρη και θα αναγνωρίσουμε όλοι ότι μόνο ενωμένοι είμαστε δυνατοί.
Ευχαριστώ πολύ.12/3/2009