Ζούμε στο 2009 και πάμε να κερδίσουμε τις εκλογές του 2013. Δεν είναι δυνατόν να αναβιώνουμε λογικές της δεκαετίας του ’80. Χρειάζεται οργάνωση. Και για το πως θα οργανωθεί το κόμμα μας, δεν άκουσα τίποτα. Ενώ εγώ έχω κάνει συγκεκριμένες προτάσεις. Χρειάζεται και σαφής ιδεολογία. Ιδεολογία φιλελεύθερα ριζοσπαστική, αλλά και με ευαισθησία κοινωνική.
Ιδεολογικά αφοπλισμένοι μπορεί να νοιώθουν αυτοί που κατέθεσαν την κομματική τους ταυτότητα. Η ΝΔ και η Ευρωπαϊκή Κεντροδεξιά όχι μόνο δεν είναι αφοπλισμένη ιδεολογικά αλλά κυριαρχεί. Εμείς ήμασταν οι πρωταγωνιστές της σύγχρονης Ελλάδας. Εμείς ήμασταν οι πρωταγωνιστές της συγκρότησης της μεγάλης ευρωπαϊκής οικογένειας. Και η ιδεολογία μας, η ιδεολογία της Νέας Δημοκρατίας, σφυρηλατήθηκε στις κοινές μας μάχες και στους κοινούς μας αγώνες, δεν μεγάλωσε σε θερμοκήπια για να κινδυνεύει από μετάλλαξη.
«ΜΟΥ ΕΠΙΤΙΘΕΝΤΑΙ ΕΠΕΙΔΗ ΕΙΜΑΙ ΓΥΝΑΙΚΑ»
Στις εκλογές γίνονται πολλά. Αυτό όμως που ζω σε αυτή την εκλογή, δεν έχει προηγούμενο. Εδώ και αρκετό καιρό γίνομαι στόχος μιας χυδαίας και συκοφαντικής επίθεσης από συγκεκριμένα πρόσωπα. Μου επιτίθενται επειδή είμαι γυναίκα. Και το λένε. Η χυδαιότητα αυτή σήμερα ξεπέρασε κάθε όριο και έχει πλέον ως αντικείμενο τη δήθεν προσωπική μου ζωή και τις σχέσεις μου με τα παιδιά μου. Πρέπει να ντρέπονται οι αυτουργοί αυτών των επιθέσεων, φυσικοί και ηθικοί, αλλά και όσοι επιχαίρουν με αυτές. Καλώ κάθε υγιώς σκεπτόμενο πολίτη – και ιδίως κάθε γυναίκα – να προβληματιστούν με αυτό το κατάντημα.
Ο ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΚΑΡΑΜΑΝΛΗΣ
Χρωστάμε πολλά στον Κωνσταντίνο Καραμανλή. Και θα ήθελα σήμερα να μιλήσω για τον πραγματικό Καραμανλή. Όχι τον Καραμανλή που ο καθένας θέλει να κόψει και να ράψει στα μέτρα του. Είχα την τύχη να ζήσω από πολύ κοντά τον Κωνσταντίνο Καραμανλή στο Παρίσι, όπου είχε καταφύγει αυτοεξόριστος κατά τα δύσκολα χρόνια της δικτατορίας. Τον έζησα σε αλλεπάλληλες συναντήσεις ως έναν σοφό έλληνα πολιτικό και πατριώτη αλλά και ως εξαιρετικά ευαίσθητο άνθρωπο, με λεπτά αν και συχνά ανεκδήλωτα συναισθήματα. Αυτός ο δικός μου θαυμασμός για τον Κωνσταντίνο Καραμανλή δεν σκιάστηκε ποτέ.
Μεγάλωσα μέσα σε αυτό το σπίτι που ο Κωνσταντίνος Καραμανλής έχτισε, με τα ίδια του τα χέρια. Τη Νέα Δημοκρατία. Διότι έδωσα πολλούς αγώνες και πολλές μάχες για την μεγάλη μας παράταξη. Στα εύκολα και στα δύσκολα. Διότι ποτέ δεν διανοήθηκα να υποστείλω την γαλάζια σημαία ή να καταθέσω – έστω και προσωρινά – την κομματική μου ταυτότητα. Και είναι κατάντια να θεωρείται επίθεση ή αιχμή από κάποιους το να το λες αυτό.
Σε αυτή την κρίσιμη λοιπόν στιγμή είναι χρήσιμο λοιπόν να γυρίσουμε πίσω στον χρόνο για να αντλήσουμε δύναμη από τα πολύτιμα διδάγματα, από την μεγάλη παρακαταθήκη, του Κωνσταντίνου Καραμανλή. Επιτρέψτε μου να εστιάσω σε τρία σημεία.
Πρώτον, στο πως αντιλαμβανόταν την οργάνωση και αποστολή των κομμάτων και φυσικά της Νέας Δημοκρατίας.
Δεύτερον, στην φυσική του απέχθεια για τον λαϊκισμό και της δημαγωγία.
Τρίτον, στην σημασία που έδινε στον ανιδιοτελή και ειλικρινή πατριωτισμό.
Πρέπει να δώσουμε πολλές γροθιές σε πολλά μαχαίρια. Δεν πρέπει να συμβιβαστούμε ούτε με την εικόνα παρακμής που υπάρχει.
«Η ΜΑΧΗ ΕΙΝΑΙ ΑΜΙΓΩΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗ»
Πρέπει να συγκρουστούμε. Η μάχη είναι αμιγώς πολιτική. Είναι μάχη με το ΠΑΣΟΚ. Είναι μάχη με τα κακώς κείμενα. Με παλαιοκομματικές αντιλήψεις, με κατεστημένες πρακτικές, με βαθειά ριζωμένες παθογένειες τις οποίες έχουμε πληρώσει ακριβά. Και η Νέα Δημοκρατία και η Ελλάδα. Η Νέα Δημοκρατία των φόβων μας. Η μικρή και περιχαρακωμένη Νέα Δημοκρατία του λαϊκισμού και της πατριδοκαπηλίας δεν υπήρξε, δεν υπάρχει και δεν θα υπάρξει.
Η Νέα Δημοκρατία των ελπίδων μας είναι η μεγάλη ευρωπαϊκή κεντροδεξιά η οποία στέκεται υπερήφανη και ανοικτή στην κοινωνία. Το κόμμα της ευθύνης, των μεγάλων ιστορικών επιλογών. Το κόμμα του Κωνσταντίνου Καραμανλή, του Γιώργου Ράλλη, του Ευάγγελου Αβέρωφ, του Κώστα Μητσοτάκη, του Μιλτιάδη Έβερτ, το Κώστα Καραμανλή. Το κόμμα της πατρίδας.