Κύριε πρόεδρε, η θέση της Ελλάδος, από το 2010 μέχρι σήμερα, στον ενεργειακό τομέα έχει σαφώς χειροτερέψει. Θυμίζω, κύριοι συνάδελφοι, ότι το 2010 μιλούσαμε για το Μπουργκάς – Αλεξανδρούπολη, μιλούσαμε για τη συμμετοχή της Ελλάδας στο South Stream και μιλήσαμε για τον εναλλακτικό δρόμο, ο οποίος ήταν, ακριβώς, ο ανάλογος του TAP (Trans Adriatic Project), που συζητάμε σήμερα, δηλαδή η μεταφορά του φυσικού αερίου από τους Αζέρους. Ο Μπουργκάς Αλεξανδρούπολης έχει εγκαταλειφθεί και ο μόνος πιθανός αγωγός, για τον οποίο είναι μια ρεαλιστική πρόταση, είναι ο αγωγός τον οποίο καλούμαστε σήμερα να ψηφίσουμε την συμφωνία.
Τώρα, το ότι εμείς θα ζητήσουμε αυτή τη συμφωνία δεν σημαίνει τίποτα επί της ουσίας, εάν δεν έρθει Αζέρικο αέριο. Και εδώ θα μου επιτρέψετε να πω, ότι το Υπουργείο Εξωτερικών πρέπει να έχει τον χρόνο. Αλλά πρέπει να σας πω ότι το Υπουργείο Εξωτερικών, τα τελευταία πέντε χρόνια, δεν κινήθηκε καθόλου, μα καθόλου προς αυτήν την κατεύθυνση. Είναι γνωστό σε όλους ότι έχουμε ένα μεγάλο θέμα και ένα μεγάλο αντίπαλο, τον Ναμπούκο. Για τον Ναμπούκο σημειώνεται μια εξαιρετικά μεγάλη κινητοποίηση από τους Αυστριακούς, αλλά και από τους Γερμανούς. Παίκτες, δηλαδή, με δύναμη στην Ευρώπη και προς στις Βρυξέλλες. Διότι ο αγωγός αυτός, όπως ξέρετε, θα είναι συγχρηματοδοτούμενο έργο, αλλά και προς το Αζερμπαϊτζάν. Η Ελλάδα προς το Αζερμπαϊτζάν, αν δεν κάνω λάθος και φοβούμαι πως δεν κάνω λάθος, είχε μια επίσκεψη του κυρίου Κούρκουλα, πριν από δεκαπέντε μέρες και αυτό ήταν όλο. Δεν έχει κάνει καμία απολύτως κίνηση, πέραν αυτές που σας λέω προς τους Αζέρους. Προς τις Βρυξέλλες, δε, το ονομαζόμενο ελληνικό λόμπι δεν έχει καταγραφεί. Θεωρώ, επειδή κατά τη γνώμη μου είναι σημαντικό να κερδίσουμε αυτή την ιστορία, ότι θα πρέπει να υπάρξει μια πολύ εντονότερη κινητοποίηση του Υπουργείου Εξωτερικών και του Υπουργείου Περιβάλλοντος, βεβαίως, έτσι ώστε να κερδίσουμε τον χαμένο χρόνο της πενταετίας, Διότι τα πράγματα δεν είναι εύκολα, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι. Διότι όλοι αναγνωρίζουμε ότι ενδιαφέρονται να έχουν αγωγούς στις χώρες τους. Αυτά τα οποία άκουσα από κάποιους συναδέλφους να λέγονται, στερούνται σοβαρότητας. Χρειαζόμαστε αγωγούς, θέλουμε αρωγούς και μας ενδιαφέρει πάρα πολύ, διότι θα μείνουμε με ένα μοναδικό επιχείρημα, τα περίφημα «movable pipe lines», τα οποία είχαμε εφεύρει κάποια στιγμή ως επιχείρημα στο Υπουργείο Εξωτερικών, όπου μιλήσαμε για την ελληνική ναυτιλία και τη δυνατότητα να μεταφέρει πετρέλαιο και αέριο παντού, ακόμα και σε περιόδους κρίσης. Αυτά δεν προχωράνε όμως. Συμμερίζομαι την άποψη του συναδέλφου του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. Εγώ ήξερα και διορθώστε με, ότι μέσα στη συμφωνία αυτή, για την οποία μιλάμε, εάν τελικώς ευοδωθεί και αποφασίσουν οι Αζέροι, ότι ο TAP είναι ο πιο συμφέρον αγωγός, και είναι οικονομικά ο πιο συμφέρον αγωγός. Είχα πολλές φορές τη δυνατότητα να μιλήσω με τους Αζέρους και την τελευταία φορά που μίλησα με τον Αλίεφ, μου είπε ο ίδιος ότι οικονομικά είναι πιο συμφέρον να δώσουμε το αέριο στο TAP. Άρα, στις πολιτικές πιέσεις προσπαθώ να επικεντρώσω την προσοχή μας, ότι εδώ πέρα είναι ένα πολιτικό παιχνίδι. Οικονομικά δεν τίθεται θέμα. Είτε οι εταιρείες είτε το «Consortium» είτε το Αζερμπαϊτζάν, ο TAP συμφέρει πιο πολύ. Για να κερδίσουν το Ναμπούκο, μόνο υπό την προϋπόθεση ότι θα πιέσουμε μέσω Βρυξελλών και μέσω των δυνάμεων, οι οποίες έχουν να κερδίσουν από αυτό. Άρα εμείς έχουμε υποχρέωση να κινητοποιηθούμε προς αυτή την κατεύθυνση και να μην περιμένουμε να μας πέσει η απόφαση, ή να κλαίμε μετά πάνω στο χυμένο γάλα.
Εγώ γνώριζα, λοιπόν, επαναλαμβάνω, ότι ένα δισεκατομμύριο κυβικά θα τα έπαιρνε η Ελλάδα, από αυτή τη συμφωνία και με αυτή τη λογική συνομιλούσα πάντως εγώ και πάντα. Τώρα αυτό γιατί λείπει από τη συμφωνία δεν το αντελήφθην. Θα ήθελα εκεί πέρα μια ενημέρωση, διότι εννοείται ότι εάν πρόκειται να κάνουμε αυτή την προσπάθεια, την κάνουμε και για να έχουμε εμείς μια εναλλακτική πηγή φυσικού αερίου και για να έχουμε μια διαπραγμάτευση για τη μείωση του ενεργειακού κόστους. Ο κύριος Υπουργός ξέρει την άποψή μου. Εγώ πιστεύω ότι τώρα είναι η ώρα για τη διαπραγμάτευση με τους ρώσους, για τη μείωση του κόστους του φυσικού αερίου. Έτσι το έχω πει πολλές φορές, το επαναλαμβάνω και δημόσια. Τώρα, πριν από τις αποφάσεις οι οποίες θα ληφθούν, ΔΕΠΑ – ΔΕΣΠΑ. Δεν αντέχει η χώρα αυτό το υψηλό ενεργειακό κόστος. Άρα πρέπει να διαπραγματευτούμε μείωση του ενεργειακού κόστους, έχοντας δε ένα δισεκατομμύριο κυβικά από το Αζέρικο αέριο, έχουμε μια πρόσθετη εναλλακτική πηγή, για να μπορέσουμε να ελέγξουμε στην τελική λύση την τιμή αυτή, του φυσικού αερίου, όσο είναι δυνατόν. Δεν είμαστε εμείς οι αποφασίζοντες, αλλά εν πάση περιπτώσει, μπορούμε σίγουρα να πιέσουμε με καλύτερες συνθήκες.
Η τρίτη μου παρατήρηση – φοβούμαι ότι είναι η δεύτερη φορά που σύμφωνα με τον ΣΥ.ΡΙΖ.Α – κινδυνεύω να παρεξηγηθώ φρικτά, αλλά παρά ταύτα συμφωνώ μαζί σας.
ΜΙΛΤΙΑΔΗΣ ΒΑΡΒΙΤΣΙΩΤΗΣ (Πρόεδρος της Επιτροπής): Καθίσταται επικίνδυνο.
ΝΤΟΡΑ ΜΠΑΚΟΓΙΑΝΝΗ: Ναι, ναι, καθίσταται.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΑΠΑΔΗΜΟΥΛΗΣ: Όλοι δικαιούμαστε να βελτιωνόμαστε.
ΝΤΟΡΑ ΜΠΑΚΟΓΙΑΝΝΗ: Ευτυχώς ιδεολογικά κανένας δεν μου έχει αμφισβητήσει ποτέ τις θέσεις μου, αλλά συμφωνώ μαζί τους σε ένα πράγμα. Οι αλβανοί καιγόντουσαν για αυτή τη συμφωνία. Καιγόντουσαν. Το ξέραμε όλοι, ήταν κοινό μυστικό ότι ήθελαν τον TAP. Με συγχωρείτε πάρα πολύ, ήταν πραγματικά μια ευκαιρία να πατήσουμε το πόδι για τη συμφωνία, την οποία είχα υπογράψει εγώ, για το θέμα των θαλάσσιων συνόρων με την Αλβανία. Διότι το να κάνει ο κύριος Μπερίσα σήμερα ότι δεν καταλαβαίνει και να σφυρίζει αδιάφορα, προς κάθε κατεύθυνση. Το να ακυρώνονται οι επισκέψεις, άρα να μειώνεται η πίεση προς την αλβανική κυβέρνηση, δεν είναι κατά τη γνώμη μου η ενδεδειγμένη πολιτική. Αυτή τη στιγμή εμείς έχουμε υποχρέωση να διασφαλίσουμε τα κεκτημένα μας και έστω και με μικρές αλλαγές, η συμφωνία αυτή με την Αλβανία, έπρεπε να κληθούν οι Αλβανοί προ των ευθυνών τους. Άρα συμφωνώ σε αντίθεση με το συνάδελφό. Είναι δουλειά του Υπουργείου Εξωτερικών, διότι το Υπουργείο Εξωτερικών έχει την συνολική εικόνα και μπορεί εκεί που έχει πίεση ο ένας, να διαπραγματευτεί την άλλη συμφωνία, την οποία χρειαζόμαστε.
Κλείνω, κύριε πρόεδρε. Λυπάμαι αν κατανάλωσα περισσότερο χρόνο, αλλά επειδή είναι ένα θέμα το οποίο έχω παρακολουθήσει πάρα πολύ και θα είμαι και στο Μπακού σε δεκαπέντε μέρες πάλι, είναι πάρα πολύ σημαντικό να υπάρχει μια ελληνική παρουσία. Είναι πάρα πολύ σημαντικό να κινηθούμε προς όλες τις κατευθύνσεις. Άλλως, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, θα ψηφίσουμε σήμερα μια συμφωνία που θα μείνει κενή περιεχομένου, εάν δεν υπάρχει φυσικό αέριο για να γεμίσει αυτόν τον αγωγό.