Ομιλία στην Ολομέλεια της Βουλής για τον προϋπολογισμό 2015. Δείτε εδώ.
Μήνες τώρα, από τις ευρωεκλογές και μετά, κυριαρχεί στη χώρα μια άγονη και εσωστρεφής αντίληψη που τροφοδοτείται από τακτικισμούς γύρω από την εκλογή του Προέδρου της Δημοκρατίας και την πρόκληση πρόωρων εκλογών.
Έχουν μπει στο μικροπολιτικό παιχνίδι ,ως άλλοθι, θέματα καθοριστικής σημασίας για το μέλλον της χώρας. Όμως δεν φαίνεται η μεγάλη πλειοψηφία του πολιτικού κόσμου να αντιλαμβάνεται ότι η θέση της Ελλάδας κινδυνεύει. Στο ευρύτερο περιβάλλον οι εξελίξεις είναι δυσμενείς. Οι καταστάσεις, από την Ουκρανία ως τη Συρία, μας επηρεάζουν και προκαλούν αντίκτυπο στα εθνικά μας θέματα.
Στο Κυπριακό, η προκλητική τακτική της Τουρκίας επιδιώκει την ένταση.
Αντιστοίχως στις ελληνοτουρκικές σχέσεις, η Άγκυρα δείχνει να θέλει να γυρίσει το ρολόι πολλά χρόνια πίσω.
Ταυτόχρονα, στο Σκοπιανό, αλλά και στα βαλκανικά, παρατηρούνται συμπεριφορές που πρέπει να μας αφυπνίσουν. Δυστυχώς όλα αυτά δεν καταγράφονται στην εγχώρια δημόσια συζήτηση. Μιλάμε σαν να είμαστε σε συνθήκες εργαστηρίου. Εκπονούνται κομματικές και προσωπικές στρατηγικές, σαν να είμαστε μόνοι μας. Ακόμη και στο κρίσιμο θέμα του χρέους, η πολιτική αντιπαράθεση ξεκινά από μια εσφαλμένη παραδοχή: όλοι μιλάμε με όρους εσωτερικής αντιπαράθεσης ως να αποφασίζουμε μόνοι μας για τη διευθέτησή του. Αυτή η διαρκής ομφαλοσκόπηση και η εσωστρέφεια έχει αρχίσει να μας στοιχίζει ακριβά. Βρισκόμαστε σε μια κρίσιμη καμπή. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι κλείνει η επώδυνη περίοδος της σκληρής προσαρμογής. Πρέπει να περάσουμε στην καινούρια περίοδο, εκείνη της ανάπτυξης, της εξωστρέφειας, της ομαλής εξόδου στις αγορές. Από ό,τι φαίνεται από τον τρόπο που εξελίσσεται η διαπραγμάτευση για την αξιολόγηση, και εξαιτίας των λαθών και παραλείψεων της τρόικας, η μετάβαση θα γίνει με εξίσου επώδυνο τρόπο.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, για να προστατεύσουμε την ομαλότητα, απαιτείται στοιχειώδης ευθύνη από όλους. Οι συνθήκες επιτάσσουν τη συγκρότηση ενός εθνικού μετώπου. Εθνικό μέτωπο δεν σημαίνει να συμπέσουμε σε όλα, δεν μπορούμε άλλωστε. Δεν σημαίνει να ταυτιστούμε.
Σημαίνει όμως να συμφωνήσουμε στα βασικά. Στα αυτονόητα. Τώρα, πλέον, κανείς δεν έχει το άλλοθι της άγνοιας. Όλοι ξέρουμε ότι από το 2010 η χώρα κινδύνεψε αρκετές φορές να βρεθεί εκτός ευρώ. Σχεδόν σε όλες τις περιπτώσεις, η επιβαρυμένη θέση της χώρας επιδεινώθηκε από συμπεριφορές και παθογένειες που ακόμη διατρέχουν οριζόντια το πολιτικό σκηνικό της χώρας: οξύτητα και πόλωση, λαϊκισμός, πελατειακές και συντεχνιακές λογικές, πολιτικαντισμός, πλήρης ασυνεννοησία ακόμα και στα θεμελιώδη. Δεν μπορούμε να συνεχίσουμε ούτε με «μισές αλήθειες», ούτε με όσα εξωπραγματικά υπόσχεται η αντιπολίτευση. Σωσίβιο και δύναμη για τη χώρα και την ασφαλή μετάβαση στη νέα φάση είναι η συνεννόηση. Είναι το εθνικό μέτωπο για το οποίο σας μίλησα.
Κυρίες και κύριοι του ΣΥΡΙΖΑ, σας καλώ ακόμη μια φορά να συμφωνήσουμε στα βασικά: στην εκλογή του Πρόεδρου της Δημοκρατίας, στους εθνικούς μας στόχους, σ’ ένα εθνικό σχέδιο ανασυγκρότησης της χώρας, στην αναθεώρηση του Συντάγματος, στον προσδιορισμό της ημερομηνίας των εκλογών. Η συναίνεση είναι απαραίτητη για να σωθεί ο τόπος. Επί των ερειπίων δεν θα χαρεί κανείς. Στον ΣΥΡΙΖΑ έχετε πλέον αίσθηση της ζοφερής πραγματικότητας. Μην αγκυλώνεστε πια σε ξεπερασμένες ιδεοληψίες και φανατισμούς. Γνωρίζετε πλήρως τι συμβαίνει, επομένως μην προσποιείστε το αντίθετο. Η πολιτική της πόλωσης, της οξύτητας και του διχασμού δεν προσφέρει καμιά διέξοδο. Ούτε φέρνει ψήφους σε κανέναν. Το μόνο που πετυχαίνετε είναι να δηλητηριάζετε το πηγάδι από το οποίο ελπίζουν όλοι να πιουν νερό και να κηρύσσετε τον πόλεμο στην κοινωνία, στους παραγωγικούς και δημιουργικούς Έλληνες, στα νέα παιδιά, στους ανέργους. Μόνο ένα εθνικό μέτωπο θα συμβάλει στην αποκατάσταση της εμπιστοσύνης προς τη χώρα και την οικονομία της. Επιτέλους το κατάφεραν στην Πορτογαλία, στην Ιρλανδία, εμείς δεν το χρωστάμε στον δικό μας λαό;
Το κλειδί της νέας περιόδου, κυρίες και κύριοι, βρίσκεται στην προώθηση των μεταρρυθμίσεων, τις οποίες η μεγάλη πλειοψηφία της κοινωνίας θεωρεί αυτονόητες. Αλλαγές έχουν γίνει πολλές. Η κυβέρνηση με αίσθηση ευθύνης έχει προωθήσει πολλές από τις διαρθρωτικές αλλαγές τα τελευταία 2 χρόνια. Όμως είναι αναγκαίο να υλοποιήσουμε και τις μεταρρυθμίσεις που εκκρεμούν για να απαλλαγεί η οικονομία από τις στρεβλώσεις δεκαετιών. Για παράδειγμα, δεν χρειαζόμαστε την τρόικα για να μας πει ότι οι εταιρείες παραγωγής κρασιού πρέπει να μπορούν να παράγουν και ξίδι. Δεν χρειαζόμαστε υποδείξεις ή παροτρύνσεις από την τρόικα για να ενεργοποιηθεί το Ελληνικό Επενδυτικό Ταμείο που εγκαινιάστηκε το 2013, με έδρα το Λουξεμβούργο ώστε να προσφερθεί φθηνότερη χρηματοδότηση στις μικρομεσαίες επιχειρήσεις.
Δεν χρειάζεται μεγάλη σοφία για να αντιληφθούμε ότι η πολιτική της υπερφορολόγησης εξαντλήθηκε και χρειάζεται άμεσα ο σχεδιασμός ενός νέου δικαίου και σταθερού φορολογικού συστήματος που να στηρίζεται σε λιγότερους φόρους, χαμηλότερους συντελεστές και δίκαιη κατανομή των βαρών. Το 2015, το μεγάλο στοίχημα, η μεγάλη πρόκληση είναι να κάνουμε το άλμα προς τα εμπρός. Να κάνουμε την ανάπτυξη χειροπιαστό έργο. Να πετύχουμε τη δημιουργία νέων θέσεων απασχόλησης, να αυξήσουμε το οικογενειακό εισόδημα. Χρειάζεται να συνεννοηθούμε, να αντιληφθούμε τις ευθύνες που έχουμε. Αλλά αν κύριοι του ΣΥΡΙΖΑ δεν θέλετε, βαθύτατα πιστεύω ότι αυτή η Βουλή έχει την πλειοψηφία των Βουλευτών που αντιλαμβάνονται τις ευθύνες τους απέναντι στη χώρα και τη νέα γενιά.