Κύριε Πρόεδρε και αγαπητά μέλη του Διοικητικού Συμβουλίου της ΕΣΕΕ,
Κυρίες και κύριοι,
Η Ελληνική Συνομοσπονδία Εμπορίου και Επιχειρηματικότητας εκπροσωπεί τις επιχειρήσεις που αποτελούν τη ραχοκοκαλιά της οικονομίας.
500.000 Έλληνες, το 18% του εργατικού δυναμικού της χώρας, απασχολούνται στις επιχειρήσεις της Συνομοσπονδίας. Αν συνυπολογιστεί ο τζίρος των επιχειρήσεων, τότε είναι ξεκάθαρο ότι η ΕΣΕΕ πραγματικά κινεί την εγχώρια αγορά.
Μια αγορά, όμως, που για 9η χρονιά κινείται σε ύφεση. Το 2009, η ετήσια καταναλωτική δαπάνη στη λιανική κινείτο στα 77 δισεκατομμύρια. Το 2015 έπεσε σχεδόν στο μισό, στα 39 δισεκατομμύρια. Παράλληλα, ο γενικός δείκτης κύκλου εργασιών μειώθηκε την τελευταία πενταετία κατά 28,3% προκαλώντας ασφυξία στην αγορά.
Η οικονομία αντιμετωπίζει ακόμα τις συνέπειες μιας αδικαιολόγητα παρατεταμένης κρίσης. Το τρίτο αχρείαστο Μνημόνιο δεσμεύει τη χώρα ως τα μέσα του 2018. Όμως ακόμα και αυτή η υλοποίηση του προγράμματος παρουσιάζει αδικαιολόγητες καθυστερήσεις. Αντί να προωθηθούν οι διαρθρωτικές αλλαγές, εφαρμόζεται ένα λανθασμένο μίγμα πολιτικής. Αυξάνουν τους φόρους, αντί να περιορίζουν τις δαπάνες. Η ανάκαμψη που είχε ξεκινήσει στο τέλος του 2014, διεκόπη βίαια από τη σημερινή κυβέρνηση. Το ΑΕΠ στο τέλος του 2016 θα είναι 175 δισεκατομμύρια. Αν είχε συνεχιστεί η πορεία που είχαμε δρομολογήσει, σήμερα θα ήταν 196 δισεκατομμύρια. Δυστυχώς, οι τραγικοί χειρισμοί του 2015 στοίχισαν στο ελληνικό ΑΕΠ το ιλιγγιώδες ποσό των 21 δισεκατομμυρίων.
Εξαιτίας της πολιτικής Τσίπρα – Καμμένου, οι τράπεζες παραμένουν ουσιαστικά κλειστές. Η μηνιαία ροή νέων δανείων βρίσκεται σε αρνητικό έδαφος, στα μείον 153 εκατομμύρια. Οι καταθέσεις μειώθηκαν κατά 37 δισεκατομμύρια επί κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ. Αυτή την στιγμή, οι περισσότερες επιχειρήσεις επιβιώνουν χάρη στον άτυπο εσωτερικό δανεισμό: δεν πληρώνουν εγκαίρως εισφορές και φόρους, καθυστερούν τους προμηθευτές και τη μισθοδοσία και, όταν φτάσουν στο απροχώρητο, απολύουν. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί ο Οκτώβριος, καθώς 82.000 εργαζόμενοι έχασαν τη δουλειά τους, αριθμός ρεκόρ των τελευταίων 15 ετών. Συνολικά, από τις επιχειρήσεις, έχουν χαθεί 350.000 θέσεις εργασίας.
Οι δε μικρομεσαίες επιχειρήσεις, είτε μεταναστεύουν στις γειτονικές χώρες είτε κλείνουν. Μόνο στο πρώτο εννεάμηνο του 2016, έκλεισαν 24.330 μικρομεσαίες, με το ισοζύγιο να παραμένει δραματικά αρνητικό. Το τσουνάμι φόρων και εισφορών έχει αναγκάσει 60.000 επιχειρήσεις να μετακομίσουν στη Βουλγαρία και 10.000 στην Κύπρο.
Γιατί; Διότι το νομικό πλαίσιο και το σταθερό φορολογικό περιβάλλον δημιουργούν φιλικό κλίμα. Η σύγκριση των φορολογικών συντελεστών είναι αποκαλυπτική: στη Βουλγαρία 10%, στην Κύπρο 12,5%, στη Ρουμανία 16%.
Στα προβλήματα, προστίθεται και το ύψος των ληξιπρόθεσμων οφειλών του Δημοσίου. Δυστυχώς, το Δημόσιο είναι ο μεγαλύτερος μπαταχτσής. Χρωστάει πάνω από 8 δισεκατομμύρια σε επιχειρήσεις και πολίτες. Σκεφθείτε ότι από τις αρχές του έτους μόνο, προστέθηκαν επιπλέον 1,6 δισεκατομμύρια οφειλών.
Μέσα σ’ αυτό το περιβάλλον, η κυβέρνηση κατέθεσε ακόμη έναν πλασματικό προϋπολογισμό που προβλέπει ανάπτυξη. Το ευχόμαστε όλοι να συμβεί, αλλά πολύ φοβάμαι ότι με τη νέα βαριά φορολογία ο στόχος θα παραμείνει άπιαστος. Διότι ο προϋπολογισμός στηρίζεται σε επιπλέον εισπρακτικά μέτρα 4,5 δισεκατομμυρίων. Πώς είναι δυνατόν να στηριχθεί η οικονομία, να ενισχυθεί η επιχειρηματικότητα, όταν οι Έλληνες θα κληθούν να καταβάλουν 46,7 δισεκατομμύρια σε φόρους; Από πού θα πληρωθούν; Από τους επιχειρηματίες που δεν έχουν τζίρο; Από τους χαμηλόμισθους και χαμηλοσυνταξιούχους; Ή μήπως από τους ανέργους;
Σαν κερασάκι στην τούρτα, έρχονται οι ασφαλιστικές εισφορές, που το 2017 θα είναι περισσότερες κατά 1,4 δισεκατομμύρια. Το διπλό ασφαλιστικό χαράτσι 26,9% επί του εισοδήματος, κληρονομιά του κ. Κατρούγκαλου, θα οδηγήσει σε απόγνωση χιλιάδες ελεύθερους επαγγελματίες. Και η απάντηση της κυβέρνησης στο ασφαλιστικό ζήτημα είναι η δημιουργία του νέου υπερταμείου ΕΦΚΑ, με ελλείμματα μαμούθ. Μάλιστα, για να το κρατήσουν ζωντανό, ανακοίνωσαν ότι εκτός από την κρατική επιχορήγηση, θα του δώσουν προίκα 350 εκατομμύρια από τον κουμπαρά του ΑΚΑΓΕ. Η ανευθυνότητα και η έλλειψη σχεδιασμού βρίσκονται στο απόγειο.
Κυρίες και κύριοι,
Η ελληνική επιχειρηματικότητα πρέπει πάση θυσία να στηριχθεί. Δεν έχουμε την πολυτέλεια να παραμένουμε κολλημένοι στις ιδεοληπτικές εμμονές της κυβέρνησης που ενοχοποιούν το επιχειρηματικό κέρδος. Στη Νέα Δημοκρατία ξέρουμε καλά ότι η ανάπτυξη θα έρθει από την ιδιωτική οικονομία. Από ανθρώπους που επιχειρούν και καινοτομούν.
Το πρώτο μας μέλημα είναι η ανάκτηση της εμπιστοσύνης. Δεν έχουμε εμπιστοσύνη μεταξύ μας, δεν μας εμπιστεύονται οι εταίροι, οι επιχειρηματίες δεν εμπιστεύονται το κράτος και η κοινωνία αντιμετωπίζει με δυσπιστία τις επιχειρήσεις. Η εμπιστοσύνη είναι απαραίτητη για να απελευθερώσουμε παραγωγικές δυνάμεις. Διότι η Ελλάδα διαθέτει τις δυνατότητες που θα της επιτρέψουν να εισέλθει εκ νέου στην ανάπτυξη. Και σήμερα έχει τεράστια ανάγκη από κεφάλαια. Εκεί πρέπει να εστιάσουμε. Στο πώς θα μπορέσουμε να προσελκύσουμε επενδύσεις, να δημιουργήσουμε δουλειές. Πιστεύουμε ότι, με προϋποθέσεις, η οικονομία μπορεί, από το 2018, να αναπτύσσεται με ρυθμό 4%. Και πρέπει να θέσουμε το φιλόδοξο στόχο της δημιουργίας 120.000 νέων θέσεων εργασίας ετησιώς.
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης παρουσίασε στη ΔΕΘ τη Συμφωνία Αλήθειας. Παρουσίασε μια τολμηρή – αλλά κοστολογημένη –πολιτική που στηρίζεται σε 4 βασικούς άξονες:
1. Σταδιακή μείωση των φορολογικών συντελεστών, ξεκινώντας με τον ΕΝΦΙΑ: 30% σε δύο χρόνια.
Μείωση της φορολογίας των επιχειρήσεων από το 29 στο 20%. Μείωση του φόρου μερισμάτων από 15 σε 5%. Αύξηση στο όριο υπαγωγής ΦΠΑ από τις 10.000 στις 25.000 ευρώ. Και μείωση του ΦΠΑ, με καθιέρωση δύο συντελεστών 11% και 22%. Όλα αυτά θα συνοδεύονται από περιορισμό της κρατικής σπατάλης και του κομματικού κράτους. Γιατί μόνο έτσι θα αναπνεύσουν νοικοκυριά και επιχειρήσεις. Και θα έχουν κίνητρο να βελτιώσουν τη φορολογική τους συμμόρφωση και να επενδύσουν στις αναπτυξιακές τους δυναμικές.
2. Τολμηρή υιοθέτηση μεταρρυθμίσεων στο κράτος και στην οικονομία. Για να αποκτήσουμε, επιτέλους, αποτελεσματική δημόσια διοίκηση. Ένα κράτος που δεν θα στέκεται εμπόδιο στον επιχειρηματία. Θα σας δώσω ένα απλό παράδειγμα. Η Ελλάδα έχει τους χειρότερους δείκτες πολυνομίας και μια αργόσυρτη Δικαιοσύνη. Σύμφωνα με την Παγκόσμια Τράπεζα, έχουμε το πιο αργό δικαστικό σύστημα στην Ευρώπη και το τέταρτο πιο αργό στον κόσμο. Είμαστε καλύτεροι μόνο από τη Γουινέα-Μπισσάου, το Σουρινάμ και το Αφγανιστάν. Ο χρόνος που απαιτείται στη χώρα μας για την πρωτοβάθμια εκτέλεση μιας δικαστικής απόφασης είναι 1.580 ημέρες, όταν στο Λουξεμβούργο είναι 321, στην Ισπανία 510 και στη Μάλτα 505!
3. Ενίσχυση της ρευστότητας στην οικονομία. Με την αποπληρωμή των ληξιπρόθεσμων οφειλών του Δημοσίου στους ιδιώτες – κάτι που η Κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας είχε δρομολογήσει – και τη γενναία αντιμετώπιση του προβλήματος των κόκκινων δανείων. Να φύγει αυτός ο βραχνάς.
Η Νέα Δημοκρατία έχει επανειλημμένα ζητήσει να εφαρμοστεί ο νόμος 4307 που θα δώσει ανάσα. Η αναδιάρθρωση των μη εξυπηρετούμενων δανείων μπορεί να προσφέρει σημαντικές επενδυτικές ευκαιρίες σε πολλούς κλάδους της ελληνικής οικονομίας. Γι’ αυτό και παρουσιάσαμε ένα ολοκληρωμένο σχέδιο. Για τα δάνεια επιχειρήσεων θεσπίζουμε απλοποιημένη εξωδικαστική επίλυση για επιχειρήσεις με τζίρο μέχρι 2.500.000. Παράλληλα, θεσμοθετούμε ταχεία δικαστική επίλυση για τις επιχειρήσεις που χρωστούν και αναμορφώνουμε την πτωχευτική διαδικασία. Η διαφορά με τη σημερινή κυβέρνηση είναι ξεκάθαρη. Εμείς θέλουμε τις αναδιαρθρώσεις των δανείων να λειτουργούν υπέρ της επιχείρησης και των εργαζομένων, όχι μόνο υπέρ των μετόχων που συχνά ευθύνονται για κακοδιαχείριση. Η πτωχευτική διαδικασία θα αντιμετωπίζει αυστηρά τους κακοπληρωτές και θα διευκολύνει όλους όσοι έπεσαν, να ξανασηκωθούν γρήγορα.
4. Η Νέα Δημοκρατία, έχοντας πάντα στο μυαλό της τους πιο ασθενείς, ήταν η πρώτη που επέμεινε στην ανάγκη εφαρμογής του θεσμού του Ελάχιστου Εγγυημένου Εισοδήματος. Έτσι ώστε να μπορέσουμε να δώσουμε στους ασθενέστερους συμπολίτες μας μια οικονομική στήριξη.
Κυρίες και κύριοι,
Ακούω πολλούς υπουργούς της κυβέρνησης να αναφέρονται σε 4ο Μνημόνιο. Και θέλω να είμαι ξεκάθαρη. Προσωπικά, πιστεύω ότι δεν θα υπάρξει 4ο πακέτο. Πάντως όχι εντός της ευρωζώνης. Το Μνημόνιο Τσίπρα τελειώνει στα μέσα του 2018. Ως τότε, η Ελλάδα πρέπει να έχει πάρει μπρος για να μπορέσει να βγει στις αγορές. Να έχει ανάπτυξη, ισχυρή επιχειρηματικότητα και να έχει προχωρήσει σε όλες τις αναγκαίες μεταρρυθμίσεις, να είναι ανταγωνιστική.
Αυτό η σημερινή Κυβέρνηση δεν μπορεί να το πετύχει. Η ανικανότητά της παρατείνει την εξάρτηση της οικονομίας, αντί να δημιουργεί τις προϋποθέσεις ανάκαμψης. Παλεύουν να κλείσουν τη δεύτερη αξιολόγηση και φαίνονται έτοιμοι να τα δεχθούν όλα. Στο μεταξύ, ο νόμος που έφεραν για την απλούστευση των αδειοδοτήσεων των επιχειρήσεων, ήρθε με καθυστέρηση 2 ετών. Δυστυχώς δεν επανεκκινείται η οικονομία με αυτή τη μέθοδο.
Έσυραν τη χώρα σε μια πρωτοφανή περιπέτεια και σήμερα ετοιμάζονται να πανηγυρίσουν για τα ενδεχόμενο, αν όλα πάνε καλά, να βρεθούμε εκεί που ήμασταν δύο χρόνια πριν.
Το ίδιο συμβαίνει με το χρέος. Ότι θα υπάρξουν παρεμβάσεις, ήταν δεδομένο από το Νοέμβριο του 2012. Τη θέλουμε και την υποστηρίζουμε τη ρύθμιση του χρέους. Αλλά ας είμαστε ειλικρινείς. Δεν αρκεί η απομείωση του χρέους. Ακόμα κι αν μας το διέγραφαν ολόκληρο, αν η χώρα δεν έχει υιοθετήσει ένα σύγχρονο παραγωγικό μοντέλο, τότε θα ξαναβρεθεί σύντομα στην ίδια θέση.
Κυρίες και κύριοι,
Οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις εκπροσωπούν έναν σημαντικό κοινωνικό εταίρο. Το κράτος οφείλει να τις στηρίξει για να μείνουν όρθιες. Δυστυχώς, η κυβέρνηση έχει φανεί ανίκανη να το πράξει. Η ανοιχτή πληγή των ελληνικών επιχειρήσεων παραμένει το παραεμπόριο. Εξαιτίας της αναποτελεσματικότητας της κυβέρνησης, φέτος ο διαφεύγων τζίρος θα εκτοξευθεί στα 25 δισεκατομμύρια. Αυτό σημαίνει ότι το Δημόσιο χάνει φορολογικά έσοδα 8 δισεκατομμυρίων και η μικρομεσαία επιχείρηση οδηγείται σε περαιτέρω μαρασμό.
Εμείς στη Νέα Δημοκρατία δεσμευόμαστε να εργαστούμε για να δημιουργηθεί ένα ασφαλές περιβάλλον που θα επιτρέψει στην επιχειρηματικότητα όχι μόνο να σταθεί στα πόδια της, αλλά να προχωρήσει μπροστά, για το καλό της ελληνικής κοινωνίας και οικονομίας.
Ευχαριστώ.
