Κυρία Μπακογιάννη, τα τελευταία εικοσιτετράωρα μόνο ο διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδος έχει χτυπήσει δύο φορές καμπανάκι για την καθυστέρηση στο κλείσιμο της αξιολόγησης. Παράλληλα, ο πρόεδρος της Ν.Δ. τόνισε πως, εάν δεν υπάρξει έξοδος στις αγορές και ανάπτυξη, το 4ο Μνημόνιο είναι μονόδρομος. Ποια είναι η δική σας εκτίμηση;
Η εκτίμησή μου είναι ότι η κυβέρνηση ακόμη ταλαντεύεται. Εύχομαι και ελπίζω να κλείσει την αξιολόγηση. Όμως το κόστος της καθυστέρησης θα πληρωθεί είτε κλείσει η αξιολόγηση αύριο, είτε όχι. Και είναι κόστος για την ανάπτυξη, είναι κόστος για τις δουλειές, καθώς το τελευταίο τρίμηνο έχουν χαθεί πάνω από 120.000 θέσεις εργασίας. Είναι κόστος για την πραγματική οικονομία. Οι οφειλές του κράτους προς τους ιδιώτες έχουν φτάσει τα 4,8 δισ. χρήματα, τα οποία στερεί η κυβέρνηση από την αγορά και οδηγεί σε κλείσιμο χιλιάδες επιχειρήσεις. Οι ιδεοληψίες τους αυξάνουν τα βάρη στις πλάτες των Ελλήνων και έχουν μεγάλες επιπτώσεις στην πορεία της οικονομίας. Το τέταρτο Μνημόνιο είναι ήδη εδώ αλλά χωρίς λεφτά. Αξίζει να σημειώσουμε ότι το κόστος της τρίμηνης καθυστέρησης, όπως παρουσιάστηκε στο συνέδριο του Γραφείου Τύπου της Βουλής, είναι με τους μετριοπαθέστερους υπολογισμούς πάνω από 2,5 δισ. Θυμίζω ότι το κόστος για τις συντάξεις είναι 1,2 δισ.
Στη Νέα Δημοκρατία ζητάτε “εδώ και τώρα” κλείσιμο της διαπραγμάτευσης. Ακόμα κι αν αυτή περιλαμβάνει μείωση σε μισθούς και συντάξεις και “τσεκούρωμα” των εργασιακών;
Έχω πει πολλές φορές ότι, αν οι εκλογές είχαν γίνει από τότε που τις ζητάμε, δεν θα βρισκόμασταν σήμερα στη δύσκολη θέση να μας ζητούν νέα επώδυνα μέτρα. Οι πολίτες πληρώνουν το μάρμαρο μιας χαμένης διετίας. Οι δανειστές θέλουν να μας επιβάλουν μέτρα διότι δεν πιστεύουν ότι θα προχωρήσουμε τις αναγκαίες μεταρρυθμίσεις, καθώς δύο χρόνια τώρα παίζουμε τη γάτα με το ποντίκι. Και σήμερα βρισκόμαστε στο ίδιο έργο θεατές. Η κυβέρνηση πνίγει την οικονομία και φτωχοποιεί την κοινωνία εξαιτίας των εμμονών και της αναξιοπιστίας της.
Δεν θεωρείτε πως υπάρχει αντίφαση ανάμεσα στο “δεν ψηφίζουμε τα μέτρα” και στο εκπεφρασμένο από την οδό Πειραιώς “οι διεθνείς συμφωνίες δεσμεύουν τη χώρα”;
Καμία αντίφαση δεν υπάρχει. Η Ν.Δ. με υπευθυνότητα και σοβαρότητα δεν ισχυρίζεται ότι “θα σκίσει το Μνημόνιο και θα είναι μέρα μεσημέρι” και λέει ότι οι υπογραφές των πρωθυπουργών δεσμεύουν τη χώρα. Από την άλλη μεριά, είναι απολύτως βέβαιο ότι το μείγμα της οικονομικής πολιτικής το οποίο θα προωθούσε η Νέα Δημοκρατία είναι εντελώς διαφορετικό και, άρα, δεν μπορούμε να ψηφίσουμε τα μέτρα της κυβέρνησης, η οποία δίνει βάρος στην αύξηση των φόρων και όχι στην περικοπή της σπατάλης του κράτους και των ΔΕΚΟ. Αυτό θα μας έδινε τη δυνατότητα της μείωσης της φορολογίας σε φυσικά πρόσωπα και επιχειρήσεις και της επανεκκίνησης της ελληνικής οικονομίας.
Πόσο πιθανό θεωρείτε να φτάσουμε σε συνθήκες καλοκαιριού του 2015 και πώς στέκεστε απέναντι στη σεναριολογία που φέρνει στην επιφάνεια ακόμα και το ενδεχόμενο ενός νέου δημοψηφίσματος;
Κατ’ αρχάς πιστεύω ότι ο κ. Τσίπρας ακούει τη λέξη “δημοψήφισμα” και ανατριχιάζει. Δεν αντέχει η κυβέρνηση δεύτερο δημοψήφισμα, θα αγγίζει τα όρια του γελοίου μετά τη μεγάλη επιτυχία που είχε το πρώτο. Τώρα, επί της ουσίας, το καλοκαίρι του 2015 ήταν ο απόλυτος εφιάλτης. Δεν μπορεί να επαναληφθεί η ίδια κατάσταση, γιατί ούτε στην Ελλάδα ούτε στην Ευρώπη επικρατούν οι ίδιες συνθήκες, και πιστεύω ότι ο κ. Τσίπρας, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, αυτό το έχει αντιληφθεί.
Θεωρείτε πως οι εκλογές στη δεδομένη χρονική συγκυρία και με ανοιχτή την αξιολόγηση είναι μονόδρομος;
Η πολιτική αλλαγή είναι μονόδρομος, ας μην έχουμε αυταπάτες. Στη δημοκρατία, έλεγε ο Παύλος Μπακογιάννης, δεν υπάρχουν αδιέξοδα και αυτό που βιώνει σήμερα ο ελληνικός λαός είναι το απόλυτο αδιέξοδο. Ξέρει ότι αυτή η κυβέρνηση έχει αποτύχει σε όλους τους τομείς. Και δεν μιλάω μόνο για την οικονομία, μιλάω για τη δημόσια διοίκηση, την παιδεία, τη δικαιοσύνη, τις διεθνείς σχέσεις.
Δεν θα μπορούσε να προκύψει από τη σημερινή Βουλή ένας νέος κυβερνητικός πυρήνας προς άρση του αδιεξόδου;
Η χώρα σήμερα χρειάζεται μια κυβέρνηση που πιστεύει στην επιχειρηματικότητα και θα απελευθερώσει τις υγιείς δυνάμεις της παραγωγής. Μια κυβέρνηση που θα υλοποιήσει τις μεταρρυθμίσεις στη δημόσια διοίκηση και τη δικαιοσύνη και θα τονώσει την ανταγωνιστικότητα της χώρας, για να μεγαλώσει η πίτα και να παραχθεί πλούτος. Δυστυχώς η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ –ΑΝΕΛ έχει αποδείξει ότι έχει δυσανεξία σε όλα αυτά και το μόνο για το οποίο ενδιαφέρεται είναι η αναδιανομή της φτώχειας. Χρειάζεται, λοιπόν, αλλαγή της κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας για να μπορέσει η χώρα να βγει από τον φαύλο κύκλο της ύφεσης. Όλες οι χώρες της Ευρώπης είναι σε ανάπτυξη και εμείς στωικά και αριστερά επιμένουμε στην ύφεση.
“Ο Ερντογάν προσπαθεί να φανατίσει τον τουρκικό λαό”
Θα ήθελα να έρθουμε στα ελληνοτουρκικά και να μου πείτε ποια είναι η οπτική σας για τα όσα διαδραματίζονται στη γειτονική χώρα, λίγες ημέρες πριν από το κρίσιμο δημοψήφισμα…
Ανησυχώ πάρα πολύ. Διαπιστώνω ότι ο κ. Ερντογάν προσπαθεί να φανατίσει τον τουρκικό λαό με στόχο να κερδίσει το δημοψήφισμα. Φοβάμαι ότι παρασύρθηκε σε μια πολιτική την οποία δεν θα μπορεί εύκολα να τη γυρίσει την επομένη του δημοψηφίσματος. Ανησυχώ διπλά όταν από τη δική μας μεριά του Αιγαίου ασκείται η εξωτερική πολιτική από τρία διαφορετικά κέντρα, τα οποία δεν επικοινωνούν μεταξύ τους.
Με αφορμή το κλίμα έντασης που καλλιεργεί η Άγκυρα στο Αιγαίο, ποιες πιστεύετε πως είναι οι επιδιώξεις του Τούρκου προέδρου;
Νομίζω ότι η πρώτη του επιδίωξη είναι να κερδίσει το δημοψήφισμα. Ταυτόχρονα προσπαθεί να κρατήσει την Τουρκία ως ισχυρό παίχτη στην περιοχή, σε ένα ασταθές περιβάλλον και σε μια δύσκολη για την οικονομία της χώρας περίοδο. Η τουρκική εξωτερική πολιτική σήμερα είναι θολή. Πότε τα έχει καλά με τους Ρώσους, πότε τα χαλάει με τους Ρώσους, πότε τα έχει καλά με τους Αμερικανούς, πότε τα χαλάει με τους Αμερικανούς. Ταλαντεύεται η τουρκική εξωτερική πολιτική ύστερα από πολλά χρόνια και πρέπει να πω ότι αυτό είναι για την Ελλάδα παράγοντας πρόσθετης αστάθειας.
Σας ανησυχεί το ενδεχόμενο να μείνει ξεκρέμαστη η συμφωνία ανάμεσα στην Ευρωπαϊκή Ένωση και την Τουρκία για το προσφυγικό;
Βεβαίως και με ανησυχεί και ανησυχεί νομίζω όλους τους σώφρονες ανθρώπους στην Ευρώπη. Δυστυχώς, από την αρχή της συμφωνίας, η Ελλάδα δεν μπόρεσε να επιστρέψει στην Τουρκία μεγάλο αριθμό μεταναστών, οι οποίοι, με βάση αυτήν τη συμφωνία, έπρεπε να βρίσκονται εκεί. Οι απειλές της Τουρκίας για κατάρρευση της συμφωνίας είναι μέχρι στιγμής ρητορικές. Αν η Άγκυρα τραβήξει το σκοινί και ακυρώσει τη συμφωνία, τότε η Ευρώπη οφείλει να εφαρμόσει ένα εναλλακτικό σχέδιο. Όμως δεν βλέπω να προετοιμάζεται για κάτι τέτοιο.
