Στη Νίκη Ζορμπά
Κυρία Υπουργέ, αποτελεί υποχώρηση και ομολογία ενοχής η αλλαγή στάσης της κυβέρνησης και η αποδοχή της σύστασης εξεταστικής επιτροπής για το θέμα του Βατοπεδίου;
Στην πολιτική μου πορεία ποτέ δεν φοβήθηκα τη σύσταση εξεταστικής επιτροπής από τη Βουλή. Η Νέα Δημοκρατία δεν έχει τίποτα να κρύψει. Έχουμε μια συνεπή θέση: η δικαιοσύνη σε τέτοιες καταγγελίες πρέπει απρόσκοπτα, χωρίς εμπόδια να προχωρεί τις έρευνες σε βάθος. Να έχει ολοκληρωμένη εικόνα για τις υποθέσεις και τις ευθύνες που έχουν τα πιθανά εμπλεκόμενα πρόσωπα. Το έργο της δικαιοσύνης είναι πρωτεύον και πρέπει να έχει προτεραιότητα. Στη συγκεκριμένη περίπτωση του Βατοπεδίου, μετά τις τελευταίες εξελίξεις, η αντιπολίτευση επιχείρησε να δημιουργήσει εντυπώσεις κατηγορώντας μας για απόπειρα συγκάλυψης. Η απάντηση ήταν άμεση και καθαρή. Ο πρωθυπουργός πήρε την πρωτοβουλία και ζήτησε την άμεση παραπομπή της υπόθεσης του Βατοπεδίου στη Βουλή. Τώρα πλέον, ο φάκελος στο σύνολο του πρέπει άμεσα να έρθει στη Βουλή. Η εξεταστική επιτροπή θα διερευνήσει όλες τις πλευρές και αν υπάρξουν τεκμηριωμένες ευθύνες υπουργών τότε θα υπάρξει προανακριτική. Είναι μια καθαρή επιλογή για να μην έχει κανείς άλλοθι και να μην γίνεται σπέκουλα λάσπης μέσα από φήμες και ψιθύρους.
Το ΠΑΣΟΚ ζητάει όμως τη σύσταση προανακριτικής επιτροπής για τρεις υπουργούς των κυβερνήσεων Καραμανλή. Φοβάστε τη ψηφοφορία της Παρασκευής:
Το ΠΑΣΟΚ παίζει ένα επικίνδυνο παιχνίδι μικροπολιτικής. Επενδύει στη σκανδαλολογία και ενδιαφέρεται μόνο για τις εντυπώσεις και όχι για την ουσία. Θα αποδειχθεί αυτό στη συζήτηση που θα γίνει στη Βουλή την επόμενη εβδομάδα. Είναι προφανές ότι το ΠΑΣΟΚ ελπίζει ότι στη μυστική ψηφοφορία θα έχει απώλειες η Νέα Δημοκρατία. Χτίζει παλάτια στην άμμο. Η κοινοβουλευτική ομάδα της Νέας Δημοκρατίας έχει συνοχή και ενότητα.
Η κυβέρνηση έχει ξεκαθαρίσει ότι οι πρόωρες εκλογές δεν βρίσκονται στις προθέσεις της. Το ζήτημα όμως είναι εάν θα μπορέσει και να τις αποφύγει.
Ο πρωθυπουργός μόλις προχθές ήταν σαφής: δεν υπάρχουν πρόωρες εκλογές στην ατζέντα. Δεν πιστεύω ότι υπηρετεί τον τόπο η ατέρμονη εκλογολογία. Η Ελλάδα χρειάζεται σταθερή κυβέρνηση και έχει σταθερή κυβέρνηση. Το χειρότερο που μπορεί να συμβεί αυτή τη στιγμή είναι η ακυβερνησία. Για μας η μόνη διέξοδος σε αυτή τη συγκυρία είναι όλοι, και οι 152, να συμβάλλουμε στην εφαρμογή της πολιτικής που προωθεί η κυβέρνηση. Αυτή είναι η επιλογή μας και όχι οι εκλογές.
Δηλώσατε πρόσφατα πως « Η ανθρωποφαγία δεν είναι κριτική». Κρίνετε ότι υπήρξαν άδικες «γαλάζιες» επιθέσεις σε βάρος κυβερνητικών στελεχών;
Θεωρώ ότι στην πολιτική δεν πρέπει να προσωποποιούνται κάθε φορά τα προβλήματα και-κυρίως – δεν πρέπει να ενοχοποιείται ο διάλογος. Οι απόψεις των βουλευτών και των στελεχών στο εσωτερικό της Νέας Δημοκρατίας και της κυβέρνησης δεν είναι επιθέσεις. Οι απόψεις των βουλευτών ακούγονται και πρέπει να συνεχίσουν να ακούγονται. Είτε είναι θετικές είτε είναι αρνητικές. Όμως, όλο αυτό το διάστημα, ακούστηκαν πολλές φορές απόψεις οι οποίες, λόγω του χρόνου ή του τρόπου που εκφράστηκαν έδωσαν τροφή σε ένα ήδη κακό επικοινωνιακό περιβάλλον. Το αποτέλεσμα ήταν να υπάρξει παραπληροφόρηση και σύγχυση. Αυτό δεν βοηθά τη συλλογική προσπάθεια που κάνουμε, δεν συμβάλλει στη βελτίωση των όποιων λαθών υπάρχουν .
Έχετε ξεκαθαρίσει ότι «εφιάλτες» δεν βλέπετε στην παράταξη. Βαρίδια, βλέπετε;
Ακούστε, δεν μου αρέσουν οι ταμπέλες. Πιστεύω ότι η δύναμη της μεγάλης φιλελεύθερης δημοκρατικής παράταξης είναι η ενότητα, η αλληλεγγύη, η ψυχική επαφή των στελεχών και της βάσης. Πιστεύω ότι υπάρχει ρόλος για όλους. Και αυτό που ξέρω είναι ότι τις πολιτικές μάχες, όπως η μάχη των επόμενων εκλογών,η παράταξη τις κερδίζει μόνο ενωμένη.
Σε πρόσφατη συνέντευξή σας επισημάνατε: «Η πρόκληση είναι ασφαλώς αναμφισβήτητη όταν η ζωή κάποιου προτού μπει στην πολιτική ήταν διαφορετική από αυτή που είναι μετά». Ποια θεωρείτε ότι πρέπει να είναι η πολιτική απάντηση σε αυτά τα φαινόμενα;
Κοιτάξτε, δεν θα πρέπει να έχουμε αυταπάτες. Την πολιτική απάντηση τη δίνει πάντα η κοινωνία. Το πολιτικό αισθητήριο των Ελλήνων είναι αλάνθαστο. Ο καθένας μας ξεχωριστά κρίνεται για το έργο του, τις θέσεις του, το ήθος του. Ο καθένας μας έχει πολύ μεγάλη ευθύνη για τη διαχείριση της δημόσιας εικόνας του. Ζούμε όμως και σε μια κοινωνία όπου ο λίθος του αναθέματος είναι στα χέρια του καθενός. Είναι πάρα πολύ εύκολο να τον ρίξει ο καθένας. Για το λόγο αυτό, είμαι πάντα πολύ επιφυλακτική στο να αποδεχθώ κατηγορίες οι οποίες εκτοξεύονται με ευκολία και διαχέονται με κανιβαλική διάθεση.
Το κλίμα για τους υπουργούς στις ΝΟΔΕ ήταν κάτι παραπάνω από βαρύ. Η κομματική βάση φωνάζει. Και σε αυτήν δεν μπορεί να πει κανείς «τέλος στην εσωστρέφεια». Θα ήθελα το σχόλιό σας.
Ένας βασικός κίνδυνος που αντιμετωπίζουμε πολλοί πολιτικοί και κυρίως εμείς που έχουμε υπουργικές ευθύνες, είναι ότι υπό την πίεση της καθημερινότητας κινδυνεύουμε να αποκοπούμε από την κοινωνία. Γι΄ αυτό η συχνή επαφή και η συζήτηση με τη βάση της παράταξης είναι πολύτιμη και έχει ιδιαίτερη αξία. Η κριτική δεν αποτελεί πρόβλημα, το αντίθετο θα σας έλεγα βοηθά στην αντιμετώπιση των όποιων προβλημάτων, ιδίως στις δύσκολες συγκυρίες.
Ακούσαμε πλείστες φορές τους τελευταίους μήνες ότι η κυβέρνηση έχει κάνει την αυτοκριτική της. Ακόμη δεν έχουμε ακούσει όμως τα συμπεράσματα αυτής. «Τις πταίει» που η Ν.Δ. από το απόλυτο φαβορί, τερματίζει δεύτερη;
Η κριτική και η αυτοκριτική είναι απολύτως αναγκαία αλλά δεν πρέπει να μας αποπροσανατολίζει από τον τελικό μας στόχο. Να προσφέρουμε στη χώρα σε μια πολύ δύσκολη περίοδο και να κερδίσουμε και πάλι την εμπιστοσύνη του λαού την ημέρα των εκλογών. Εμείς αυτό το στοίχημα δεσμευόμαστε να το κερδίσουμε. Δεν είναι ώρα ούτε για εύκολους εντυπωσιασμούς, ούτε για προσωπικές στρατηγικές. Είναι ώρα για σκληρή δουλειά και προσήλωση στις προεκλογικές μας δεσμεύσεις.
Η χώρα μας δεν εντάχθηκε στο πρόγραμμα Visa των ΗΠΑ. Δεν είναι λίγοι εκείνοι που συνδέουν την άρνηση αυτή, με το δικό μας «Όχι» στο Βουκουρέστι.
Από την πρώτη στιγμή είπα ότι η Ελλάδα δεν αποδέχεται λογικές πιέσεων. Εμείς ως κυβέρνηση έχουμε ιεραρχήσει τους στόχους της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής, με πάρα πολύ ξεκάθαρο τρόπο. Όταν στο Βουκουρέστι σηκωθήκαμε και είπαμε – για πρώτη φορά στα 59 χρόνια του ΝΑΤΟ – ότι δεν συμφωνούμε με την ένταξη των Σκοπίων αν δεν λυθεί το θέμα του ονόματος κάναμε μια συγκροτημένη στρατηγική επιλογή. Και πετύχαμε ναέχουμε πάρει μία συμμαχική απόφαση, από το σύνολο των εταίρων στο ΝΑΤΟ, η οποία είναι ακριβώς η ελληνική θέση. Δηλαδή ότι άνευ επίλυσης του θέματος δεν πρόκειται να μπουν στο ΝΑΤΟ. Και το ίδιο πράγμα συμβαίνει και στην Ευρωπαϊκή Ένωση όπου επίσης έχουμε το δικαίωμα της άσκησης βέτο. Αυτές είναι μεγάλες επιλογές που έγιναν με αίσθημα ευθύνης. Από εκεί και πέρα για την υπόθεση του προγράμματος Visa οι διαπραγματεύσειςξαναρχίζουν και εκτιμώ ότι βάσει των τεχνοκρατικών προδιαγραφών που έχουν εκπληρωθεί θα καταλήξουμε επιτέλους σε θετικό αποτέλεσμα, κάποια στιγμή στις αρχές του επόμενου χρόνου.
Η πρόσφατη πρόταση του Μάθιου Νίμιτς αποτελεί τελικά μια καλή διαπραγματευτική βάση; Δεδομένου ότι δείχνει να .. μην λαμβάνει πολύ σοβαρά υπόψη την αταλάντευτη πρόθεση της κυβέρνησης «μία ονομασία έναντι όλων».
Εμείς παραμένουμε μέσα στη διαπραγμάτευση. Συνεχίζουμε με σταθερότητα και συνέπεια στην εθνική γραμμή που έχει διαμορφώσει η κυβέρνηση μας μέσα σε κλίμα εθνικής συναίνεσης. Οι θέσεις μας άλλωστε είναι γνωστές σε φίλους, συμμάχους και εταίρους. Επιδιώκουμε μία λύση στη βάση μίας σύνθετης ονομασίας, με γεωγραφικό προσδιορισμό που θα ισχύει έναντι όλων. Και αυτό θα το επαναλάβω όσες φορές και αν χρειαστεί. Η Ελλάδα επιθυμεί την οριστική λύση του προβλήματος με τρόπο αμοιβαία αποδεκτό. Αυτό είναι το σταθερό μήνυμα της Ελλάδας. Μελετάμε και αξιολογούμε με τη δέουσα προσοχή και με εποικοδομητική διάθεση τη νέα πρόταση Νίμιτς. Απέναντι σε αυτή τη στάση ευθύνης της Ελλάδας για τη σταθερότητα στην ευρύτερη περιοχή, η πολιτική ηγεσία των Σκοπίων διολισθαίνει σε ακραίες εθνικιστικές πρακτικές. Εκτρέφει μίση, πάθη και φανατισμούς του παρελθόντος κλείνοντας την πόρτα στο μέλλον. Είναι μια αδιέξοδη πολιτική που οδηγεί τη χώρα και το λαό τους στο περιθώριο της Ευρώπης.
Η διεθνής χρηματοπιστωτική κρίση επισείει μεταξύ άλλων και τον προβληματισμό, μήπωςη ελεύθερη οικονομία αποδεικνύεται τελικά ένας «γυμνός αυτοκράτορας»;
Έκαναν λάθος όσοι πίστεψαν ότι η ανοικτή κοινωνία και η ελεύθερη οικονομίαλειτουργούν χωρίς ηθικές επιλογές. Αυτό είναι ένα από τα διδάγματα αυτής της μεγάλης κρίσης. Πολλοί πίστεψαν ότι κινητήριος δύναμη πρέπει να είναι μόνο το ανεξέλεγκτο κέρδος. Δεν είναι έτσι τα πράγματα. Η κρίση αυτή μας έκανε όλους σοφότερους. Η παράταξη μας δεν ήταν ποτέ οπαδός της αχαλίνωτης οικονομικής δραστηριότητας. Η οικονομία έχει τη δική της δυναμική και πρέπει να έχει ελευθερία επιλογών,ισχυρή ανταγωνιστικότητά, ενισχυμένη παραγωγικότητα. Χρειάζονται όμως σαφείς κανόνες και αυστηροί έλεγχοι, ιδιαίτερα στο χρηματοπιστωτικό σύστημα, το οποίο στηρίζει τη λειτουργία του στην αρχή της εμπιστοσύνης. Είδαμε ότι η χαλάρωση ή η μη τήρηση του ρυθμιστικού πλαισίου και οι πολιτικές νομισματικής χαλαρότητας, υπερχρέωσης και υπερκατανάλωσης οδήγησαν σε μια πρωτοφανή για τις τελευταίες δεκαετίες απώλεια εμπιστοσύνης. Η ανεξέλεγκτη κρίση μπορούσε να αντιμετωπιστεί μόνο με ισχυρή πολιτική και κρατική παρέμβαση. Η πολιτική πήρε την πρωτοβουλία. Οι κυβερνήσεις έχουν τον πρώτο λόγο για να αντιμετωπίσουν τις καταστροφικές επιπτώσεις της πλήρους αποτυχίας του μοντέλου αυτού ασύδοτης ανάπτυξης του διεθνούς χρηματοπιστωτικού συστήματος και της επακόλουθης κατάρρευσης των χρηματιστηριακών αγορών. Αυτό ήταν το μήνυμα από τις αποφάσεις του Συμβουλίου κορυφής του Παρισιού, αλλά και από τις αποφάσεις των κυβερνήσεων για προστασία των καταθετών με παρεμβάσεις στήριξης των χρηματοπιστωτικών συστημάτων με παράλληλη άσκηση ελέγχου.
Είδαμε την ελληνική κυβέρνηση να αντιδρά εξαγγέλλοντας ένα συγκεκριμένο πακέτο για το τραπεζικό σύστημα. Παράλληλα όμως υπάρχεικαι η πραγματική οικονομία, η ακρίβεια, οι ανάγκες των πολιτών, πώς πρέπει να αντιδράσειη κυβέρνηση σ΄αυτή τη δύσκολη συγκυρία;
Η Ελλάδα όλο αυτό το διάστημα κινήθηκε με πολύ μεγάλη σύνεση και σοβαρότητα. Η κυβέρνηση εγγυήθηκε τις καταθέσεις των πολιτών και προχώρησε σε μέτρα που εμπεδώνουν το αίσθημα ασφάλειας και εμπιστοσύνης. Βεβαίως, δεν επαναπαυόμαστε αλλά συνεχίζουμε τη δουλειά μας με εγρήγορση και ψυχραιμία στη διαχείριση της καθημερινότητας. Το στοίχημα μας είναιηδιατήρηση της ανάπτυξης. Λαμβάνονται μέτρα που θα τονώσουν τις επενδύσεις, θα διασφαλίσουν το εισόδημα των εργαζομένωνκαιθα στηρίξουν τις θέσεις απασχόλησης. Μέτρα που θα αποτρέψουν τον κίνδυνο της ύφεσης. Αυτή είναι η μεγάλη πρόκληση που έχουμε μπροστά μας, στη νέα πραγματικότητα που υπάρχει. Στο ευρωπαϊκό μοντέλο ανάπτυξης, που και η χώρα μας ακολουθεί, ο ρόλος του κράτους είναι ουσιαστικός και από όλους αποδεκτός. Αυτό δεν σημαίνει ότι έχουμε την πολυτέλεια να οδηγηθούμεσε λάθη και υπερβολές του παρελθόντος: άλλο ο ρυθμιστικός και εποπτικός ρόλος του κράτους, και άλλο κρατικοκεντρική σπάταλη οικονομία και η ανοχή στα ανεξέλεγκτα κρατικά ελλείμματα.