Συνέντευξη στον Ευτύχη Παλλήκαρη
Είμαστε στην τελική ευθεία για τις εκλογές και ο κόσμος έχει πια τα προγράμματα όλων σχεδόν των συνδυασμών και το δικό σας. Ερώτημα πρώτο, γιατί να προτιμήσει το δικό σας πρόγραμμα και όχι για παράδειγμα του κ.Παπουτσή
Στις διαπιστώσεις των προβλημάτων, πράγματι δεν υπάρχουν μεγάλες διαφορές. Θα σας έλεγα ότι και οι προτεινόμενες λύσεις κινούνται προς την ίδια κατεύθυνση. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι όλοι είναι το ίδιο. Το ζητούμενο στην υπόθεση της τοπικής αυτοδιοίκησης είναι το αποτέλεσμα. Οι άμεσες και ουσιαστικές λύσεις που θα φέρουν το αποτέλεσμα, που θα δημιουργήσουν τις ορατές αλλαγές και τις αναγκαίες παρεμβάσεις στην καθημερινή ζωή των δημοτών. Το κριτήριο είναι ποιος έχει τη δύναμη και την ικανότητα να αντιμετωπίσει τα προβλήματα των Αθηναίων, ποιος μπορεί να δώσει λύσεις, ποιος μπορεί να εκπροσωπεί με τον καλύτερο τρόπο την Αθήνα. Αυτό θα το αποφασίσουν οι Αθηναίες και οι Αθηναίοι. Η δική μου δέσμευση είναι ότι μία: πολύ και σκληρή δουλειά. Δουλειά με σχέδιο για να υπάρξει αποτέλεσμα, για να αλλάξει προς το καλύτερο η ζωή των δημοτών. Θα βάλω τα δυνατά μου για την Αθήνα. Στόχος μου είναι να συνδεθώ με μια τετραετία αλλαγών και να κριθώ στο τέλος από το έργο που θα έχει γίνει.
Συχνά μιλάμε για την κόπωση της κυβέρνησης. Θα σας κάνω ένα ανάλογο ερώτημα για την “κόπωση” ενός Δήμου στο οποίο εδώ και πολλά χρόνια ηγούνται συνδυασμοί από τον χώρο της Ν. Δ.. Φοβάσαι μια τέτοια κόπωση;
Ο καθένας από τους δημάρχους που υπηρέτησαν την Αθήνα είχε τα δικά του χαρακτηριστικά και τις δικές του προτεραιότητες. Δική μου πολιτική απόφαση ήταν να προχωρήσω σε μια μεγάλη ανανέωση στα πρόσωπα που διεκδικούν τη εκπροσώπηση των πολιτών στο δημοτικό συμβούλιο. Ο «Αθήνα αύριο» είναι ένας νέος συνδυασμός, ένα ψηφοδέλτιο δουλειάς, στο οποίο το 80% των υποψηφίων διεκδικεί για πρώτη φορά την εμπιστοσύνη των Αθηναίων. Υπάρχει ένας ισχυρός αέρας ανανέωσης.
Αυτό είναι αλήθεια. Αλλά μερικοί λένε ότι αυτή η ανανέωση μπορεί να σηματοδοτεί και μια ανανέωση στις πολιτικές σας φιλοδοξίες για παράδειγμα.
Δεν χρειαζόντουσαν ανανέωση οι πολιτικές μου φιλοδοξίες.
Επιμένω σ’ αυτό. Πολλοί λένε ότι θέλετε τον Δήμο όχημα για τα μελλοντικά σας πολιτικά σχέδια.
Ευθέως σας λέω ότι όποιος πολιτικός βρίσκεται στη θέση προτίμησης της κοινής γνώμης και των πολιτών που έχω την τιμή να βρίσκομαι, δεν πηγαίνει για ανέλιξη. Είναι πολύ απλό.
Μπορεί να πηγαίνει εσωκομματικά όμως. Μπορεί δηλαδή να ποντάρετε για ένα μελλοντικό εσωκομματικό παιχνίδι στη Ν.Δ.;
Νομίζω ότι η θέση την οποία είχα τόσα χρόνια μέσα στην Νέα Δημοκρατία, η εμπιστοσύνη την οποία μου έδειξαν οι Αθηναίοι στις εκλογές, η δημοτικότητα που καταγράφεται στις δημοσκοπήσεις, όλα αυτά τα στοιχεία είναι αρκετά καθαρά μηνύματα και διαψεύδουν την οποιαδήποτε τέτοια λογική. Δεν επέλεξα το Δήμο για να δημιουργήσω όνομα, δημοτικότητα ή πολιτική υπόσταση. Το αντίθετο. Πάω στο Δήμο της Αθήνας για να αποδείξω ότι μπορεί αυτό το όνομα να κάνει έργο. Σας επαναλαμβάνω ότι φιλοδοξία μου είναι να συνδέσω το όνομα μου με μια περίοδο έργου και αλλαγών για τις Αθηναίες και τους Αθηναίους, για να αγαπήσουμε ξανά την Αθήνα. Αυτή είναι η διαφορά.
Πάντως επιμένετε να δηλώνετε ότι θα κρατήσετε την πολιτική σας ταυτότητα και ότι θα έχετε τον δικό σας πολιτικό λόγο.
Βεβαίως ναι. Θα ήταν πολύ φαρισαϊκό και υποκριτικό εκ μέρους μου να υποστήριζα ότι αν εκλεγώ στο Δήμο θα σταματήσω να είμαι ο άνθρωπος τον οποίο ξέρουν οι πολίτες. Έχω θέσεις και απόψεις για τα πράγματα την οποία εκφράζω και θα συνεχίσω να εκφράζω και στο μέλλον.
Δεν φοβάστε όμως μήπως έτσι κάποιο ευρύτερο κοινό, για παράδειγμα αριστεροί ψηφοφόροι, δεν σας στηρίξει;
Στην πολιτική όλα μετράνε. Οι πολίτες εκτιμούν την έντιμη στάση και τις καθαρές εξηγήσεις. Αυτό που κάνει ζημιά είναι η υποκρισία. Όλοι ξέρουν ότι εγώ έχω την πολιτική μου ταυτότητα. Γνωρίζουν όμως ότι επέλεξα το ψηφοδέλτιο του «Αθήνα αύριο» να είναι πολυσυλλεκτικό και να εκφραστούν όλες οι δυνάμεις της κοινωνίας. Θεωρώ ότι στο Δήμο της Αθήνας και γενικότερα στην τοπική αυτοδιοίκηση δεν μπορεί να υπάρχει «κομματικό καπέλο». Προσωπικώς διεκδικώ το Δήμο για να ενώσω τις δυνάμεις που θέλουν να δουλέψουν για μια καλύτερη Αθήνα. Αυτός είναι ο στόχος μου. Απευθύνομαι προς όλες και όλους τους Αθηναίους, χωρίς φίλτρα ή περιορισμούς. Ζητώ τη συμμετοχή όλων και τη συνεργασία όλων. Αυτό είναι το θεμέλιο της προσπάθειας μου για την Αθήνα την επόμενη τετραετία. Αυτό σημαίνει ότι από την κυβέρνηση περιμένω στενή συνεργασία και από τους αρμοδίους άλλους φορείς περιμένω στενή συνεργασία και από μένα θα έχουν έναν σημαντικό και ουσιαστικό συνεργάτη σ’ αυτή την προσπάθεια.
Για να καταλάβω: Θα είστε αντίπαλος ή σύμμαχος μ’ αυτή την κυβέρνηση-ή την επόμενη; Γιατί μη μου πείτε ότι δεν θα χρειαστεί να συγκρουστείτε με την εξουσία.
Αυτό θα ισχύει για την όποια εξουσία. Θα διεκδικήσω και από τη σημερινή και από την επόμενη κυβέρνηση, όποια και αν είναι αυτή, αυτά που πιστεύω ότι δικαιούται και αξίζει η Αθήνα.
Ποια θα είναι τα πρώτα δείγματα γραφής εφόσον κερδίσετε την μάχη αυτή;
Μαγικές ικανότητες δεν διαθέτω για να αλλάξω τα πράγματα αμέσως. Το πρώτο δείγμα γραφής θα είναι η έναρξη υλοποίησης των συγκεκριμένων προγραμμάτων. Εμείς θα προσπαθήσουμε να έχουμε τους φακέλους δουλειάς έτοιμους κατά το δίμηνο της προετοιμασίας αμέσως μετά τις εκλογές έτσι ώστε να μην χαθεί ούτε μια μέρα δουλειάς από τους 18 μήνες που θα έχουμε μπροστά μας μέχρι τη μεγάλη κρίση για την Αθήνα. Επαναλαμβάνω ότι είναι σημαντικοί διότι από την δουλειά υποδομής των πρώτων 18 μηνών θα γίνει ορατό το αποτέλεσμα και η διαφορά για τους επόμενους 30 μήνες για το τι θα μείνει τελικά στους Αθηναίους απ’ όλη αυτή την προσπάθεια. ‘Άρα πρέπει να μπουν μπροστά τα ευρωπαϊκά προγράμματα γιατί το 2003 είναι η περίοδος αναθεώρησης των ευρωπαϊκών προγραμμάτων και πρέπει ο Δήμος της Αθήνας να λάβει μέρος σ’ αυτά. Η καθαριότητα, η πολιτική πρασίνου και τα κοινωνικά προγράμματα και οι κοινωνικές δράσεις είναι στην πρώτη γραμμή των επιλογών μας.
Έχετε περιγράψει αρκετές φορές ότι ο Δήμος Αθηναίων αντιμετωπίζει προβλήματα πόρων.
Βεβαίως όπως και όλοι οι δήμοι της χώρας.
Πρωτίστως ο Δήμος Αθηναίων που είναι και ένας πολύ μεγάλος Δήμος, διαχειρίζεται και πολύ μεγάλα ποσά. Πρόσφατα πήγατε στην Ε.Ε., περιγράψατε μετά τις συναντήσεις σας ότι υπάρχουν περιθώρια χρηματοδότησης. Έχει βάση αυτό ή είναι απλώς ένα πυροτέχνημα που θα έλεγε κανείς ότι το δίνετε στους ταλαιπωρημένους Αθηναίους;
Στην Ε.Ε. δεν μίλησα αόριστα. Μίλησα πολύ συγκεκριμένα, μίλησα για το πρόγραμμα των χώρων στάθμευσης. Η πολιτική μας είναι η αυτοχρηματοδότηση και είναι η μόνη σίγουρη επένδυση για το μέλλον στην Αθήνα, και είναι επιδοτούμενη από την Ε.Ε.. Αυτό είναι ένα πολύ συγκεκριμένο πρόγραμμα. Μίλησα για τα οικολογικά λεωφορεία. Τα οικολογικά λεωφορεία ως πρόγραμμα χρηματοδοτείται απευθείας σήμερα από την Ε.Ε.. Μίλησα για αξιοποίηση των εναλλακτικών μορφών ενέργειας για το φωτισμό, σε επίπεδο πιλοτικό στην πρώτη φάση, που και γι΄ αυτό υπάρχουν ενδιαφέροντα προγράμματα.
Όλο αυτό το πρόγραμμα το περιγράφετε με έναν πρώτο ορίζοντα το 2004, μιλάτε για ένα πολύ μικρό διάστημα στην ουσία.
Οι προθεσμίες είναι πολύ περιορισμένες και οι χρόνοι πιεστικοί.
Θα είστε κα Μπακογιάννη Δήμαρχος και μετά το τέλος των αγώνων του 2004;
Βέβαια γιατί τότε θα αρχίσουν να αποδίδουν τα προγράμματα που θα ξεκινήσουμε και θα έχουμε τότε μπροστά μας μια νέα πραγματικότητα που θα είναι η «μετα-Ολυμπιακή» Αθήνα. Ο Δήμος θα πρέπει να διαχειριστεί τα αποτελέσματα αυτών των αγώνων.
Μετά το 2004, για την τετραετία ακούγεται ότι ναι μεν θα έχετε ένα πρόγραμμα ως Ντόρα Μπακογιάννη, ως Δήμαρχος τετραετίας αλλά μπορεί να μην είστε εσείς επικεφαλής του Δήμου…
Δεν έχει βάση. Ο στόχος μου είναι να μείνω μια τετραετία. Δεν ισχυρίστηκα ότι ο στόχος μου είναι να μείνω για πάντα στον Δήμο της Αθήνας αλλά είπα από την αρχή την αλήθεια. Θα υλοποιήσω ένα πρόγραμμα τετραετίας. Ταυτόχρονα όμως επειδή πιστεύω ότι χρέος όλων μας είναι να κοιτάμε μπροστά, φιλοδοξία μου είναι να βάλω τα θεμέλια για μερικά πράγματα που θα έχουν μακρύτερο ορίζοντα από αυτή την τετραετία. Σχεδιάζω παρεμβάσεις, όπως για παράδειγμα οι χώροι στάθμευσης, οι οποίες σε ένα βαθμό θα ολοκληρωθούν και μετά το τέλος της τετραετίας. Θα δουλέψουμε κοιτώντας μακριά, χωρίς το άγχος των εντυπώσεων, με στόχο να βάλουμε τις βάσεις για να αγαπήσουμε ξανά την Αθήνα.
Πως βλέπετε να εξελίσσεται η μάχη της Υπερνομαρχίας στην Αθήνα;
Κατ’ αρχάς να πω ότι είναι μύθος, ότι η Νέα Δημοκρατία είχε κερδισμένη την Υπερνομαρχία. Μύθος ο οποίος καλλιεργήθηκε από το ΠΑΣΟΚ, για να κατεβάσει τον πήχη των εκλογών. Το ΠΑΣΟΚ ακολούθησε μια στρατηγική, που θεωρεί χαμένες όλες τις Νομαρχίες ώστε αν κερδίσει 20 Νομαρχίες να θεωρηθεί περιφανής νίκη. Έτσι μ’ αυτή τη λογική καλλιέργησε την εντύπωση ότι η Υπερνομαρχία είναι από χέρι χαμένη, και ήδη κερδισμένη για την Ν.Δ.. Οι δυνάμεις των κομμάτων στο ευρύτερο εκλογικό σώμα της Υπερνομαρχίας δεν το δείχνουν αυτό. Από την αρχή ξέραμε ότι η μάχη ΑΥΤΉ είναι δύσκολη για την οποία χρειάζεται σκληρός αγώνας.
Την οποία όμως είχε κερδίσει η Νέα Δημοκρατία στις προηγούμενες εκλογές…
Με δυσκολία. Την είχε κερδίσει με πολύ μεγάλο αγώνα. Σας επαναλαμβάνω ότι η εκλογική δύναμη της Νέας Δημοκρατίας σ΄ αυτή την περιοχή δεν δικαιολογεί βεβαιότητα νίκης στην Υπερνομαρχία. Θα γίνει μια σκληρή μάχη.
Πρόσφατα είδατε και τον Αρχιεπίσκοπο. Πως ήταν η συνάντηση;
Πολύ καλή. Είχαμε τη δυνατότητα να κουβεντιάσουμε με τον Μακαριότατο πολλά θέματα κοινού ενδιαφέροντος και δράσης μεταξύ της Εκκλησίας και του Δήμου, με έμφαση στον κοινωνικό τομέα. Η συζήτηση περιεστράφη γύρω από το μεγάλο πρόβλημα των ναρκωτικών, εάν έχουμε τη δυνατότητα να ενώσουμε δυνάμεις εκεί για να έχουμε κάποιες αποτελεσματικές παρεμβάσεις, τα παιδιά των φαναριών, τις κακοποιημένες γυναίκες, πρόβλημα που συνήθως αποφεύγουμε να το αναφέρουμε σε αυτό τον τόπο αλλά υπάρχει, τέτοια θέματα τα οποία η Εκκλησία έχει τη δυνατότητα και εκείνη από τη μεριά της, αλλά και εμείς από τη μεριά μας να δουλέψουμε μαζί.
Θεωρείτε καλό παρόλα αυτά να εμπλέκεται η Εκκλησία, όπως εκφράζεται κυρίως σε επίπεδο της υποψηφιότητας Τζανετάκου στην Υπερνομαρχία Αθηνών.
Καταρχάς δεν εκφράζεται. Εγώ δεν έχω δει καμία δήλωση παρέμβαση, απ’ ό,τι ξέρω, του Αρχιεπισκόπου προς κατεύθυνση συγκεκριμένη.
Έμμεση υπήρξε…
Θα σας πω κάτι το οποίο μπορεί να ξενίσει πολλούς. Ο καθένας έχει δικαίωμα, το είχα πει και παλαιότερα, να έχει τη γνώμη του και να την καταθέτει. Από πού ως που δεν έχει δικαίωμα να καταθέσει την άποψή της η Εκκλησία; Γιατί δηλαδή πρέπει να μπούμε στη λογική ότι κάποιοι έχουν δυνατότητα παρέμβασης σε μία Δημοκρατία και κάποιοι άλλοι δεν έχουν;
Όμως, πολλές φορές αυτό το δικαίωμα άπτεται επί της πολιτικής. Δηλαδή των δικών σας χωραφιών, ας το πούμε έτσι.
Εμένα δεν με ξενίζει αυτό. Είναι δικαίωμα της Εκκλησίας να παρεμβαίνει όπως είναι και δικό μας δικαίωμα να συμφωνούμε ή να διαφωνούμε μαζί της ή εκείνης να συμφωνεί και να διαφωνεί μαζί μας.
Κυρία Μπακογιάννη είχαμε τις συλλήψεις, πιάστηκε ένας αριθμός ανθρώπων της 17Ν, φαίνεται, όμως, ότι το πράγμα είναι λίγο στάσιμο αυτή τη στιγμή…
Ας μην είμαστε κοντολαίμηδες. Γίνεται σοβαρή και καλή δουλειά, χρειάζεται βαθιά αναπνοή στην ιστορία της τρομοκρατίας διότι θα πάει σε μάκρος. Αυτό που έχουμε σήμερα είναι ένας μεγάλος αριθμός εκτελεστικών οργάνων και κάποιων καθοδηγητών της 17Ν. Έχουμε ακόμη δρόμο για την ολοκλήρωση των ερευνών για την τρομοκρατία στην Ελλάδα. Δεν ξέρουμε πόση βάση έχουν οι ισχυρισμοί που διατυπώνονται ότι υπάρχουν άλλοι δεκαπέντε της 17Ν που είναι ακόμα έξω. Δεν έχουν προχωρήσει καθόλου στην εξάρθρωση των άλλων τρομοκρατικών ομάδων. Έχουμε πολύ δουλειά ακόμα να κάνουμε για να φτάσουμε στο σημείο στο οποίο θα μπορούμε να κοιτάξουμε τους Έλληνες στα μάτια.
Είστε από τους ανθρώπους που επιμένουν πολύ στην πολιτική ομοψυχία. Όμως, κάποιοι από το συντηρητικό χώρο λένε ότι μία τέτοια γραμμή δεν βοηθάει την παράταξη.
Δεν με ενδιαφέρει και ας παρεξηγείται. Η Δημοκρατία σε τέτοιες στιγμές δίνει εξετάσεις. Όσοι από εμάς έχουν δουλέψει πολύ στο θέμα της τρομοκρατίας- και δυστυχώς εγώ είχα αυτό το προνόμιο- ξέρουν ότι αν δεν υπάρχει ομοφωνία και ομοψυχία του πολιτικού συστήματος στον τρόπο καταπολέμησης της τρομοκρατίας δεν καταπολεμάτε η τρομοκρατία. Ξέρουμε ότι ένας από τους βασικούς λόγους για τους οποίους άργησε τόσο πολύ η καταπολέμηση της τρομοκρατίας στην Ελλάδα, η επιτυχής καταπολέμηση της με αποτέλεσμα και συλλήψεις, ήταν οι διαφορές τις οποίες είχαμε μεταξύ μας. Εάν εγώ σήμερα κάνω τόσο πολύ μεγάλη προσπάθεια, πολλές φορές με δυσκολία πρέπει να σας πω, να κρατήσουμε ενωμένο αυτό το μέτωπο κατά της τρομοκρατίας, το κάνω γι’ αυτό και μόνο το λόγο, διότι ο στόχος είναι η εξάρθρωση της τρομοκρατίας.
Μα καλά, δεν πρέπει να αρχίσει κάποτε η συζήτηση για το ποιος έχει την ευθύνη;
Βεβαίως, αλλά κάθε πράγμα στον καιρό του. Στη φάση αυτή είμαστε στη φάση της επίθεσης. Την ώρα που επιτίθεται η Δημοκρατία δεν είναι η ώρα της ανάλυσης. Σήμερα αυτό το οποίο οφείλουμε να κάνουμε είναι να έχουμε μία σθεναρή, ενωμένη στάση απέναντι στην τρομοκρατία, να πείσουμε και τους υπόλοιπους παράγοντες οι οποίοι παίζουν ρόλο σε αυτό το θέμα, δηλαδή τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης και την ελληνική διανόηση η οποία επιδεικτικώς σιωπά. Πρέπει να σας πω ότι μου κάνει εντύπωση, εσιώπησαν 27 χρόνια, μήπως θα ήταν σκόπιμο να μιλήσουν σήμερα και να στηρίξουν αυτή την προσπάθεια;
Υπάρχει όμως και το πρόβλημα συνεντεύξεων απ’ αυτούς που είναι μέσα στον Κορυδαλλό. Επειδή γίνεται χρόνια η συζήτηση, τις αρχές της δεκαετίες του ’90 μάλιστα έχει ξεκινήσει επί της αναπαραγωγής προκηρύξεων, σήμερα αναπαραγωγής συνεντεύξεων, θέλω τη γνώμη σας. Υπάρχει θέμα απαγόρευσης;
Εγώ ήμουν αυτή η οποία πρότεινα το νόμο για την απαγόρευση της δημοσίευσης των προκηρύξεων. Επίσης βγήκα πριν από αρκετά χρόνια και είπα ότι ήταν λάθος αυτός ο νόμος, δικό μου λάθος για να ακριβολογούμε. Δεν ήταν λάθος η αντίληψη και η θέση ότι οι προκηρύξεις δεν πρέπει να δημοσιεύονται. Λάθος ήταν η ποινικοποίηση της δημοσίευσης που προέβλεπε ο νόμος. Την πλήρωσαν οι δημοσιογράφοι και γύρισε μπούμερανγκ αυτή η κατάσταση. Επί της ουσίας όμως η δήλωση του Ξηρού ότι σκοτώναμε για να δημοσιεύονται οι προκηρύξεις είναι το καλύτερο επιχείρημα για να μη δημοσιεύονται οι προκηρύξεις. Εάν ο ελληνικός Τύπος έδειχνε αυτοσυγκράτηση, δημοσίευε την είδηση, είπαν ότι σκότωσαν γι’ αυτόν τον λόγο, τα πράγματα ίσως ήταν καλύτερα. Ποιος ήταν ο λόγος για τον οποίο έπρεπε να δημοσιεύονταν ολοσέλιδα, βλακώδη, υστερικά, φασιστοειδή κείμενα, τα οποία απλώς και μόνο δούλευαν ως μοχλός για την επόμενη δολοφονία. Το ίδιο λοιπόν ισχύει και σήμερα. Δεν μπορεί ο πολιτικός κόσμος της χώρας να χορεύει στους ρυθμούς του εκάστοτε τρομοκράτη και κοινού δολοφόνου. Άρα, ναι, είναι θεμιτό από έναν δημοσιογράφο να αναζητά τη συνέντευξη, βεβαίως, αλλά πρέπει να μπει ένα μέτρο. Κάποιο μέτρο χρειάζεται, αλλιώς τα επόμενα δύο χρόνια η Ελλάς θα χορεύει στους ρυθμούς κάποιων κακοποιών διεστραμμένων στοιχείων.