Η Δήμαρχος Αθηναίων Ντόρα Μπακογιάννη, συναντήθηκε σήμερα με τον Πρόεδρο της Κυπριακής Δημοκρατίας Τάσσο Παπαδόπουλο στο Δημαρχιακό Μέγαρο. Ακολουθεί η προσφώνηση της Δημάρχου Αθηναίων.
Κύριε Πρόεδρε,
Σας υποδεχόμαστε σήμερα, εδώ στο Δημαρχείο της Αθήνας, με ιδιαίτερη χαρά, αλλά και με ένα αίσθημα αγωνίας για το τι επιφυλάσσει το κρίσιμο έτος 2004 για το καίριο για τον ελληνισμό και κύριο για την εξωτερική πολιτική Ελλάδος και Κύπρου θέμα του Κυπριακού.
Η Κύπρος «φυλάττει Θερμοπύλας» και είναι, για κάθε Έλληνα, και δικό του ζήτημα να διασφαλιστεί το μέλλον της Κύπρου με ειρήνη και ευημερία. Η Κύπρος αποτελεί στοίχημα για ολόκληρο τον Ελληνισμό.
Κύριε Πρόεδρε,
Αναδειχθήκατε στο ανώτατο αξίωμα της Κυπριακής Δημοκρατίας μετά από μια μακρά σταδιοδρομία στην πολιτική σκηνή της Κύπρου: Δώδεκα χρόνια στο υπουργικό αξίωμα, διαδοχικά ως Υπουργός Εσωτερικών, Οικονομικών, Εργασίας, Υγείας και Γεωργίας.
Γνωρίζετε επομένως εξ’ ιδίας πείρας όλους τους βασικούς τομείς στους οποίους θα πνεύσει αναγκαστικά άνεμος ανασυγκρότησης και προσαρμογής στα δεδομένα της ένταξης στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
Αντίστοιχη πείρα διαθέτετε και από την συμμετοχή σας στο Εθνικό Συμβούλιο. Από τη θητεία σας ως Προέδρου της Κοινοβουλευτικής Επιτροπής Ευρωπαϊκών Υποθέσεων και τέλος από την ιδιότητά σας ως εκπροσώπου της ελληνοκυπριακής πλευράς στις Διακοινοτικές συνομιλίες.
Στο τιμόνι της Κύπρου βρίσκεται σήμερα λοιπόν ένας άνθρωπος πεπειραμένος. Ικανός να διαβλέψει τους κινδύνους και να εκμεταλλευθεί τις ευκαιρίες που βρίσκονται μπροστά για την χώρα του.
Κύριε Πρόεδρε,
Αποτελεί κοινό μυστικό των επαϊόντων της εξωτερικής πολιτικής αμφοτέρων των κρατών ότι ακριβώς στους δύο αυτούς τομείς, την πρόβλεψη των κινδύνων και την εκμετάλλευση των ευκαιριών, τόσο η Ελλάδα, όσο και η Κύπρος διαθέτουν μακρά αρνητική ιστορία. Αλλά, ευτυχώς, όλα αυτά αφορούν το απώτερο παρελθόν.
Κύριε Πρόεδρε,
«Το έθνος οφείλει να θεωρεί ως εθνικό ό,τι είναι αληθινό», ετόνισε κάποτε ο Διονύσιος Σολωμός. Την εθνική αυτή αρχή την ξεχάσαμε στο παρελθόν σε πολλά θέματα που αφορούν την εξωτερική μας πολιτική. Και όταν το αληθές παραβλέπεται, ή αποσιωπάται, το εθνικώς καταστροφικόν έπεται. Και είναι ευτύχημα το ότι, από το 1990 και μετά, ένας νέος άνεμος ρεαλισμού άρχισε ήδη να πνέει στο Κυπριακό, τόσο από ελληνικής όσο και από κυπριακής πλευράς.
Ο νέος άνεμος ρεαλισμού που πνέει στην Κύπρο, τώρα ακόμα πιο δυνατά, τόσο στις τοποθετήσεις της, όσο και έναντι της άλλης Κοινότητας, η μακρά πείρα των ηγετών της και η ύπαρξη συνεπούς στρατηγικής επίλυσης του Κυπριακού, αποτελούν σήμερα τα τρία καίρια στοιχεία, ή, αν θέλετε, τις προϋποθέσεις επίλυσης της κρίσης και ενός καλύτερου μέλλοντος για όλους στην Κύπρο. Η χρονιά που ξεκινά σε λίγες εβδομάδες θα αποτελέσει δοκιμασία για τον ελληνισμό.
Τόσο η επιτυχής διεξαγωγή των Ολυμπιακών Αγώνων στην Αθήνα, όσο και – κυρίως – η τυχόν οριστική επίλυση του Κυπριακού θα ενισχύσουν την πίστη του έθνους στον εαυτό του, δημιουργώντας πρόκριμα επιτυχίας της συνολικής εθνικής προσπάθειας κατά τον εικοστό πρώτο αιώνα.
Κύριε Πρόεδρε,
Εμείς εδώ, στην Αθήνα, γνωρίζουμε πολύ καλά το πόσο κρίσιμοι είναι οι προσεχείς μήνες, ιδίως μέχρι το Μάιο του 2004, για το μέγα θέμα της Κύπρου.
Γνωρίζουμε την αγωνία σας αλλά γνωρίζουμε και την αποφασιστικότητά σας να βρεθεί η σωστή λύση, χωρίς ταλαντεύσεις και υπαναχωρήσεις.
Σ’ αυτές διακρίνεται η τουρκική πλευρά.
Και τόσο περισσότερο διακρίνεται η τουρκική πλευρά σε υπαναχωρήσεις και ταλαντεύσεις, όσο η ελληνοκυπριακή πλευρά, με τη νέα της πολιτική της αδελφοσύνης και της αλήθειας, κερδίζει την καρδιά, αλλά και υπενθυμίζει τα υλικά οφέλη απ’ τη λύση, της τουρκοκυπριακής κοινότητας.
Κύριε Πρόεδρε,
Ως διαρκή υπενθύμιση των άρρηκτων δεσμών Ελλάδας – Κύπρου. Ως αναγνώριση των προσωπικών σας αγώνων και ως παρακαταθήκη – και ελπίδα – γεννήσεως ενός καλύτερου μέλλοντος για την αγαπημένη μας Κύπρο, ενόψει και του κρίσιμου για όλους μας έτους 2004, δεχθείτε παρακαλώ την απονομή του «ΧΡΥΣΟΥ ΜΕΤΑΛΛΙΟΥ ΑΞΙΑΣ ΤΗΣ ΠΟΛΕΩΣ ΤΩΝ ΑΘΗΝΩΝ».
Είναι μεγάλη η χαρά για μας που το απονέμουμε στον Πρόεδρο της Κυπριακής Δημοκρατίας και ακόμα μεγαλύτερη η ελπίδα μας ότι, υπό την ηγεσία σας, θα οδηγηθούμε στην ευτυχή κατάληξη μιας μακράς και δραματικής πορείας για την πολυαγαπημένη μας Κύπρο και για ολόκληρο τον Ελληνισμό.
Είμαστε αποφασισμένοι και ενωμένοι. Και πιστεύουμε στη νίκη του δικαίου. Η πίστη στο δίκαιο, η πίστη στη νίκη, κάνει θαύματα.
Και νεκρός ακόμη ο Κίμων, επικεφαλής του Αθηναϊκού στόλου, νίκησε την Περσική αρμάδα στις ακτές της Κύπρου.
Ενίκησαν οι Αθηναίοι, ενίκησαν οι Έλληνες, γιατί όλοι, από τους στρατηγούς μέχρι τον τελευταίο οπλίτη, επίστευαν στο δίκαιο του αγώνα των Ελλήνων.
Την ίδια πίστη έχουμε κι εμείς. Ενωμένοι, με όραμα και κοινούς στόχους, σώφρονες και ρεαλιστές, να είσθε βέβαιος ότι θα κάνουμε το δίκαιο να επικρατήσει.
Ακολουθεί η αντιφώνηση του Προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας.
Αισθάνομαι βαθύτατα συγκινημένος για την εξαιρετική τιμή της απονομής σε με του Χρυσού Μεταλλίου Αξίας της Πόλεως των Αθηνών.
Αποδέχομαι αυτή την τιμή εξ ονόματος του Κυπριακού Ελληνισμού. Και στον Κυπριακό Ελληνισμό, την μεταβιβάζω, με την αίσθηση ότι αυτός πρωτίστως τη δικαιούται και σ΄ αυτόν πρεπόντως ανήκει.
Του «κλεινού άστεως» επίτιμοι δημότες δικαιούνται να διατείνονται και να καυχώνται ότι είναι όλοι οι Έλληνες. Ιδιαιτέρως, οι εκτός των ορίων της Ελληνικής επικράτειας Έλληνες. Οι ομογενείς και οι ομοεθνείς. Γιατί η Αθήνα ήταν και παραμένει η μήτηρ πόλις του Ελληνισμού. Το ανά τους αιώνας ιστορικό σημείο αναφοράς των σκέψεων και των ονείρων, των καημών και των πόθων, των ελπίδων και των προσδοκιών των απανταχού όμαιμων, ομόγλωσσων και ομόθρησκων Ελλήνων.
Πριν δυόμισυ περίπου χιλιάδες χρόνια, κάποιος ανήσυχος πρόγονός μου ο Ζήνων ο Κιτιεύς, «καίτοι ναυαγήσας, εν Αθήναις ευπλόηκεν» αναζητώντας εντός του και γύρω του την απόλυτη αρετή, το απόλυτο αγαθό, το «ζην κατά την αυτού φύσιν». Και τώρα, εν εικοστώ πρώτο αιώνι, οι εν πολλαίς δοκιμασίαις περιπεσόντες απόγονοι του Έλληνος Κυπρίου στωικού φιλοσόφου, απειλούμενοι με φυσικό και εθνικό αφανισμό, ευπλοούν εν Αθήναις, αναζητούντες και λαμβάνοντες την απόλυτη στήριξη και την ομόθυμη συστράτευση του μείζονος Ελληνισμού, στον αγώνα τους για σωτηρία και δικαίωση.
Για την ευόδωση αυτού του υπέρ βωμών και εστιών αγώνα, προς την Αθήνα στρέφει τη σκέψη του και στην Αθήνα εναποθέτει την ελπίδα του ο Κυπριακός Ελληνισμός. Όταν η Λευκωσία για τριάντα ολόκληρα χρόνια αγωνιά, ψηλαφώντας τον ενυπάρχοντα τουρκικό κίνδυνο και την επικρεμάμενη τουρκική απειλή, η Αθήνα δεν δικαιούται να εφησυχάζει, και σίγουρα δεν αδιαφορεί. Όταν οι βάρβαρες ορδές του Τουρκικού Αττίλα, για τρεις δεκαετίες στρατοπεδεύουν με διαρκή στολή εκστρατείας, στα σκλαβωμένα εδάφη της ήδη ακρωτηριασμένης και αιμάσσουσας Κύπρου, κανένας Έλληνας όπου και αν βρίσκεται, δεν δικαιολογείται να αισθάνεται κόπωση από την παρατεταμένη εκκρεμότητα του Κυπριακού προβλήματος και σίγουρα δεν αναπαύει την εθνική του συνείδηση στην αμεριμνησία και στην απάθεια.
Κοινή για το Έθνος υπόθεση είναι ο αγώνας της Κύπρου. Και κοινή η ευθύνη και το ιστορικό χρέος για την επιτυχία αυτού του αγώνα. Αθήνα και Λευκωσία, Λευκωσία και Αθήνα, συνοδοιπορούν, συστρατεύονται και συμμάχονται για την προάσπιση της τιμής και της αξιοπρέπειας του Έθνους, για την κατίσχυση των δικαίων και την κατοχύρωση των δικαιωμάτων του αδικημένου και αδικαίωτου Κυπριακού Ελληνισμού.
Αν τα ερείπια της καταστροφής της Κύπρου το 1974, προλόγισαν την επάνοδο της δημοκρατίας στην Αθηναϊκή κοιτίδα της, η ίδια αυτή κοιτίδα, αποτελεί σήμερα το ασφαλές και σταθερό και αναντικατάστατο στήριγμα γι την επάνοδο της ελευθερίας στην πάσχουσα Κύπρο. Η ένταξη της Κύπρου στην Ευρωπαϊκή Ένωση, αποτελεί ήδη μια ιστορική επιτυχία των κοινών προσπαθειών. Μια βιώσιμη όμως και λειτουργική λύση στο μέγα εθνικός μας θέμα, θα είναι το κορυφαίο και ευτυχέστερο επιστέγασμα του κοινού αγώνα. Πριν απ΄ όλα και πάνω απ΄ όλα, παραμένει η σωτηρία της Κύπρου και του Κυπριακου Ελληνισμού. Ως αμετάθετος στόχος ως κραυγάζουσα ευθύνη, ως τελική δικαίωση. Σε αυτό τον υπέρτατο στόχο σε αυτή την βαρύτατη ευθύνη, σε αυτή την ιστορική δικαίωση, δοκιμάζεται, χωρίς δικαίωμα αποτυχίας, η αντοχή του Ελληνισμού και συνοψίζεται χωρίς δικαίωμα εκπτώσεων, το κοινό χρέος Αθηνών και Λευκωσίας.
Θα αντέξουμε σε αυτή τη δοκιμασία και θα εκπληρώσουμε αυτό το χρέος. Δεν έχουμε αλλά και δεν αναζητούμε άλλη επιλογή. Δεν έχουμε, αλλά και δεν αναζητούμε άλλο δρόμο. Και θα πετύχουμε. Υποχρεούμεθα να πετύχουμε.
Κυρία Δήμαρχος,
Από αρχαιοτάτων χρόνων μέχρι σήμερα, πλείστοι Έλληνες Κύπριοι ευτύχησαν να ζήσουν και να δημιουργήσουν στην αιώνια πόλη της αιώνας Παλλάδος, υπό τη σκιά της Ακρόπολης και υπό το φως του θείου Παρθενώνα. Ευτύχησαν να είναι δημότες της πόλης των Αθηνών.
Ο Έλληνας Κύπριος και Αθηναίος δημότης αείμνηστος Λουκής Ακρίτας, μιλώντας πριν χρόνια στους εορτασμούς για την έξοδο του Μεσολογγίου, είπε πως κάθε ελεύθερος Έλληνας είναι δημότης του Μεσολογγίου.
Παραφράζοντας τα δικά του λόγια, σε αυτή την τιμητική για μένα τελετή, λέγω πώς κάθε ελεύθερος πολίτης της Αθήνας, αλλά και κάθε ελεύθερος Έλληνας, είναι δημότης της Λευκωσίας και πολίτης της Κύπρου. Της πολιορκούμενης από τον Τουρκικό Αττίλα Κύπρου. Της ανυπότακτης και αδούλωτης Κύπρου. Της φυλάττουσας Θερμοπύλας Κύπρου.
Σας ευχαριστώ κυρία Δήμαρχος, για τη μεγάλη και συγκινητική τιμή που απομένετε σήμερα σε με. Σας ευχαριστώ για το εξαιρετικό προνόμιο που μου παραχωρείτε. Και σας διαβεβαιώ ότι αυτή η τιμή και αυτό το προνόμιο επιβαρύνουν το χρέος μου, ως Προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας, να αναλώσω όλες μου τις δυνάμεις στον αγώνα για την ελευθερία, τη σωτηρία, τη δικαίωση και το καλύτερο μέλλον της Κύπρου και του Κυπριακού Ελληνισμού.