Για την οικονομική κρίση
ΝΤ. ΜΠΑΚΟΓΙΑΝΝΗ: Νομίζω ότι έχουμε βγει σοφότεροι. Πρώτον νομίζω ότι για πρώτη φορά μπορεί να καταγραφεί η επιστροφή της πολιτικής, όσο περίεργο και αν ακούγεται αυτό. Είδαμε ότι υπήρξαν ηγέτες παγκοσμίως οι οποίοι πήραν πρωτοβουλίες. Επέστρεψε η ουσιαστική πολιτική η οποία επεβλήθη στην ελεύθερη οικονομία και ουσιαστικά οι πρωτοβουλίες αυτές οδηγούν αυτή τη στιγμή σε μια αύξηση της εμπιστοσύνης του κόσμου και άρα σε μια προστασία των εισοδημάτων, των καταθέσεων, των δανείων κλπ. Διαβάζω ότι πάμε να σώσουμε τις τράπεζες. Ο στόχος δεν είναι βεβαίως νασωθούν οι τράπεζες. Ο στόχος είναι μέσω των τραπεζών να σωθεί η πραγματική οικονομία δηλαδή να μην χάσει ο μικροκαταθέτης τις καταθέσεις του, να υπάρξει σωστή δανειοδότηση της αγοράς, να μην υπάρξει στασιμότητα στις δανειοδοτήσεις οι οποίες κινούν την αγορά. Να υπάρξει δηλαδή η προστασία του μικρομεσαίου, ο έλεγχος των τραπεζών καιταυτόχρονα να σταματήσει αυτή η αλαζονεία της οποίας είμαστε μάρτυρες όλο τον τελευταίο καιρό ενός συστήματος το οποίο είχε παντελώς χάσει το μέτρο. Να ξαναμπούν τα πράγματαστις σωστές τους διαστάσεις. Δηλαδή τέρμα τα golden boys.
ΜΠ. ΠΑΠΑΔΗΜΗΤΡΙΟΥ: Η επιστροφή της πολιτικής είναι ταυτόχρονα η επιστροφή του κράτους και εσείς ακούγεστε λίγο σαν να μιλάτε στο έργο «η κόρη μου η σοσιαλίστρια» ή απλώς προσαρμόζεστε προκειμένου να καλύψετε τα νώτα σας από μια επέλαση του κ. Παπανδρέου;
ΝΤ. ΜΠΑΚΟΓΙΑΝΝΗ: Όχι, καταρχήν εμείς ποτέ δεν ήμασταν οπαδοί της αχαλίνωτης οικονομικής δραστηριότητας. Από την άλλη μεριά αναμφισβήτητα είμαστε όλοι σοφότεροι. Είδαμε ότι το σύστημα αυτό έφτασε και ξεπέρασε τα όριά του και άρα είμαστε υποχρεωμένοι να παρέμβουμε χωρίς να βρεθούμε στην άλλη άκρη , διότι δυστυχώς πάρα πολύ εύκολα οι άνθρωποι πάνε από την μια άκρη στην άλλη και αρχίζουν και μιλάνε περί άλλου είδους οικονομία. Η οικονομία έχει την δική της δυναμική, πρέπει να έχει την δική της ελευθερία, την ανταγωνιστικότητά της. Την οικονομία αναμφισβήτητα την εμπιστεύεται κανείς πλην όμως μια οικονομία η οποία θα έχει ελέγχους, μια οικονομία στην οποία θα υπάρχει η δυνατότητα να κρίνουμε πολύ πιο αυστηρά ορισμένα προϊόντα. Προϊόντα που δεν υπήρξαν στην Ελλάδα καιη Ελλάδα δεν είχε τέτοιο κίνδυνο. Δεν μπήκε σε τέτοιου είδους τοξικά προϊόντα γιατί το δικό μας τραπεζικό σύστημα είναι πιο συντηρητικό, είναι ένα τραπεζικό σύστημα «παλαιότερης κοπής» και δεν είχε τέτοιου είδους κινδύνους. Παρά ταύτα επειδή στον κόσμο που ζούμε είναι αλήθεια ότι η Αμερική φτερνίζεται και εμείς μπορεί να πάθουμε πνευμονία, βγαίνουμε όλοι παγκοσμίως από αυτή την κρίση σοφότεροι.
Ερωτηθείσα αν θα μπορούσε να αναλάβει την οικονομία σε ένα πιθανό ανασχηματισμό.
ΝΤ. ΜΠΑΚΟΓΙΑΝΝΗ: Είναι το μόνο πράγμα το οποίο δεν το αποφασίζει κανένας υπουργός, αυτά αποφασίζονται από τον Πρωθυπουργό. Εγώ είμαι ένα μαχόμενο στέλεχος αυτής της παράταξης και δεν έχω αρνηθεί οποιαδήποτε ανάθεση έργου. Εάν με ρωτάτε τι προτιμώ, θα σας απαντήσω: προτιμώ έχοντας δουλέψει τρία χρόνια στο υπουργείο Εξωτερικών και έχοντας δημιουργήσει βάσεις για την χώρα, γιατί ακόμα και η ανάπτυξη προσωπικών επαφών με τους συναδέλφους είναι μια επένδυση για την άσκηση εξωτερικης πολιτικής. Διότι η εξωτερική πολιτική δυστυχώς είναι μια πολύ μακροπρόθεσμη υπόθεση. Είναι μεγάλη η διαφορά από τον Δήμο Αθηναίων, εκεί έπαιρνες μια απόφαση την υλοποιούσες έβλεπες το αποτέλεσμα, εδώ χτίζεις, νιώθεις ότι είσαι ένα μυρμήγκι το οποίο χτίζει σιγά-σιγά για να έρθει κάποια στιγμή το αποτέλεσμα το οποίο θέλεις. Άρα αυτό θα ήταν η δική μου προσωπική βούληση από εκεί και πέρα όμως η κυβέρνηση είναι μια, ενιαία, ο Πρωθυπουργός παίρνει τις αποφάσεις του.
ΜΠ. ΠΑΠΑΔΗΜΗΤΡΙΟΥ: Πόσο πολύ «φταίει» ο Αλογοσκούφης για την υποβάθμιση της εκλογικής δημοτικότητας της κυβέρνησης Καραμανλή;
ΝΤ. ΜΠΑΚΟΓΙΑΝΝΗ: Ο εκάστοτε υπουργός Οικονομίας έχει ένα πάρα πολύ δύσκολο ρόλο, το λέω και από συμπάθεια στον κ. Αλογοσκούφη αλλά το λέω διότι αυτή είναι η αλήθεια. Η αλήθεια είναι ότι δεν είσαι ευχάριστος όταν πρέπει να πατάξεις την φοροδιαφυγή, η αλήθεια είναι ότι δεν είσαι ευχάριστος όταν πρέπει να μαζέψεις τα οικονομικά. Αλλά εγώ έχω μια απλή – θα την ελεγα «γυναικεία» – προσέγγιση στο θέμα. Λέω ότι αν δεν μαζέψει το κράτος χρήματα δεν μπορεί να δώσει και να προστατεύσει αδυνάτους, να αυξήσει το ΕΚΑΣ, να αυξήσει τις συντάξεις κλπ.
ΜΠ. ΠΑΠΑΔΗΜΗΤΡΙΟΥ: Πολλοί όμως θα σας πούν ότι βλέπουμε τώρα πόσα χρήματα βρέθηκαν όταν χρειάστηκε να σωθούν οι τράπεζες και το σύστημα από τα τοξικά προϊόντα, δεν βρίσκονται όμως τα χρήματα αυτά όταν υπάρχουν προβλήματα στον κόσμο.
ΝΤ. ΜΠΑΚΟΓΙΑΝΝΗ: Δεν είναι έτσι διότι αυτά τα χρήματα πρώτα από όλα δεν χαρίζονται. Δεύτερον αν ακούσατε τον κ. Μπράουν – γιατί είχα καιμια κουβέντα με τον Βρετανό υπουργό Εξωτερικών κ. Μίλιμπαντ για την προσέγγιση του Μπράουν – αυτή η προσέγγιση ήταν ότι η κυβέρνηση δανείζει και τα χρήματα θα επιστραφούν με όρους αγοράς. Δεν είναι λοιπόν το ίδιο πράγμα, εδώ εάν μεν η οποιαδήποτε τράπεζα έχει κάνει την οποιαδήποτε μαϊμουδιά ή έχει θέσει σε κίνδυνο καταθέσεις πολιτών το κόστος θα το πληρώσει η τράπεζα. Δεν είναι ο ίδιος όρος με τον συνταξιούχο που οφείλω ως κοινωνία και ως κράτος να του δώσω και να του αυξήσω το εισόδημα διότι δεν αντέχει. Αρα είναι τελείως διαφορετικό πράγμα.
Ερωτηθείσα αν νιώθει σαν τιμωρία την βίζα που έχουν σε ισχύ οι Αμερικανοί λόγω του βέτο της Ελλάδας.
ΝΤ. ΜΠΑΚΟΓΙΑΝΝΗ: Η ελληνική εξωτερική πολιτική ιεραρχεί τους στόχους της όπως και κάθε κράτος και ανάλογα με την ιεράρχηση των στόχων κινείται. Για μας το θέμα των Σκοπίων είναι ένα θέμα το οποίο αγγίζει τις ψυχές όλων των Ελλήνων. Ακολουθήσαμε μια πολιτική, την ακολουθήσαμε συνειδητά ξέρουμε ότι αυτή την στιγμή από εκεί που ουσιαστικά ένας ολόκληρος κόσμος αποκαλούσε τα Σκόπια «Μακεδονία» και πηγαίνανε απρόσκοπτα προς το ΝΑΤΟ και την Ευρώπη και τίποτα δεν τους φόβιζε και κάποια στιγμή θα πήγαιναν στο Συμβούλιο Ασφαλείας και θα λέγανε «κοιτάξτε, 100 και πλέον χώρες μας έχουν αναγνωρίσει, είμαστε μέλος του ΝΑΤΟ, είμαστε μέλος της ΕΕ και κατόπιν τούτου θέλουμε να μας αναγνωριστεί και το όνομα» – διότι αυτή θα ήταν η πορεία- η Ελλάδα και η ελληνική κυβέρνηση πήρε μια απόφαση. Ξέραμε πάρα πολύ καλά ότι με αυτή την απόφαση θα διαφωνούσαν σύμμαχοι και φίλοι.
ΜΠ. ΠΑΠΑΔΗΜΗΤΡΙΟΥ: Αλλά το να μας τιμωρούν διατηρώντας την υπόθεση της βίζας …
ΝΤ. ΜΠΑΚΟΓΙΑΝΝΗ: Έχω ήδη πει ότι αυτό είναι μια αδικαιολόγητη λογική. Η πρώτη αίσθηση που υπάρχει μετά από αυτή τη συζήτηση η οποία έγινε είναι ότι ξαναρχίζει αυτή η διαπραγμάτευση τώρα και θέλω να ελπίζω ότι θα καταλήξουμε κάποια στιγμή αρχές του χρόνου.
ΜΠ. ΠΑΠΑΔΗΜΗΤΡΙΟΥ: Έχουμε Κεντρική, έχουμε Δυτική, έχουμε Ανατολική Μακεδονία, η Βόρεια μας έλειπε, αλλά μήπως το Βόρεια για μας θα είναι Νότια για τους άλλους;
ΝΤ. ΜΠΑΚΟΓΙΑΝΝΗ: Όχι εδώ μιλάμε για την χώρα και δεν μιλάμε για την περιφέρεια. Βασική λογική δική μας ήταν από την πρώτη στιγμή ότι «κύριοι δεν μπορείτε να μονοπωλείτε το σύνολο της γεωγραφικής περιοχής της Μακεδονίας». Διότι ακριβώς αυτή η προσπάθεια μονοπώλησης την οποία κάνετε οδηγεί σε αλυτρωτικές τάσεις και είμαστε σε ένα φαύλο κύκλο. Η θέση μας από την αρχή ήταν ότι πάρτε έναν γεωγραφικό προσδιορισμό ο οποίος θα οριοθετεί την χώρα σας και άρα δεν θα μπορείτε να επικαλεστείτε τα υπόλοιπα επιχειρήματα της πάλαι ποτέ ξεχασμένης, ελπίζω οριστικά, εποχής. Άρα ο γεωγραφικός όρος αυτή τη στιγμή είναι ένας γεωγραφικός όρος ο οποίος οριοθετεί το δικό τους κομμάτι το γεωγραφικό και από εκεί και πέρα ήταν και η θέση την οποία το σύνολο των κομμάτων πλην του ΛΑΟΣ είχαν αποδεχτεί στην Βουλή. Υπάρχουν θέματα ανοιχτά βεβαίως…
ΜΠ. ΠΑΠΑΔΗΜΗΤΡΙΟΥ: Πιστεύετε ότι αν τελικώς βρεθεί κάποια λύση θα κατορθώσετε να πείσετε την κοινή γνώμη που είναι πολύ καχύποπτη και απέρριψε αμέσως την πρόταση για το Βόρεια Μακεδονία.
ΝΤ. ΜΠΑΚΟΓΙΑΝΝΗ: Είναι λογικό και εμένα αν με ρωτάτε ψυχολογικά δεν θέλω να υπάρχει το όνομα «Μακεδονία», δεν υπάρχει καμία αμφιβολία για αυτό, αλλά εγώ είμαι πολιτικός και έχω την υποχρέωση να βλέπω ποια είναι η πραγματικότητα. Και ενδεχομένως όταν είμαι στα Χανιά κανένας δεν ενδιαφέρεται για το ποια είναι η ευρύτερη πραγματικότητα, το διεθνές περιβάλλον όμως είναι δεδομένο. Και αν αυτή τη στιγμή έχουμε την εικόνα ότι αυτή η χώρα έχει περάσει με το «Δημοκρατία της Μακεδονίας» νέτο, σκέτο και με όλες τις δυνατότητες να προβαίνει μετά σε διάφορες θεωρίες εμείς έχουμε υποχρέωση να το κλείσουμε εάν μπορούμε και καλύπτουμε τις εθνικές κόκκινες γραμμές με βάση αυτές τις αρχές τις οποίες έχουμε θέσει. Αυτή ξέρετε είναι η διαφορά και μεταξύ ηγεσίας σε τελική ανάλυση. Η ηγεσία έχει υποχρέωση να βλέπει και το μέλλον, να προβλέπει. Δεν το κάναμε πάντα δυστυχώς και πληρώνουμε το τίμημα.