Κύριε Πρόεδρε,

Κυρίες και Κύριοι Συνάδελφοι,

Η Ελλάδα είναι μια σύγχρονη δημοκρατία. Μια δημοκρατία ισχυρή, με απόλυτο σεβασμό στις ελευθερίες των πολιτών και με διασφαλισμένα τα ανθρώπινα δικαιώματα για όλους τους πολίτες της χώρας.Αυτό το θεσμικό πλαίσιο δεν εξαρτάται και δεν υπαγορεύεται από κανέναν. Αυτή είναι μια αδιαμφισβήτητη κατάκτηση του συνόλου του ελληνικού λαού. Δεν έχουμε ανασφάλειες, και δεν έχουμε φοβικά σύνδρομα.

Αυτή ως θέση αρχής έναντι όλων.

Ας περάσουμε τώρα στα αυτονόητα, αφού όπως φαίνεται από την επίκαιρη ερώτηση που μας απασχολεί, πολλές φορές για λόγους πολιτικών ή μικροπολιτικών σκοπιμοτήτων, τα αυτονόητα, δυστυχώς μεταμορφώνονται συνειδητά σε ζητούμενα.

Στα αυτονόητα λοιπόν.

Οι κατά χώρα ετήσιες εκθέσεις του State Department για τα ανθρώπινα δικαιώματα συντάσσονται στη βάση εκτιμήσεων των συντακτών τους για το προηγούμενο έτος.

Οι εκθέσεις λοιπόν αυτές που δημοσιοποιούνται κάθε χρόνο, προφανώς έχουν συνταχθεί πολύ προγενέστερα και όχι την ημέρα δημοσιοποίησής τους. Αυτό δεν γίνεται μόνο για την Ελλάδα ή για χώρες της περιοχής μας, αντίστοιχες εκθέσεις με διάφορες αρνητικές παρατηρήσεις γίνονται για όλα σχεδόν τα κράτη-μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Στις εκθέσεις αυτές, που είναι υπηρεσιακό κείμενο των Η.Π.Α., καταγράφεται η ανάγνωση, οι εκτιμήσεις και τα συμπεράσματα των συντακτών τους, τους οποίους και εκφράζουν.

Η έκθεση για την οποία συζητάμε, περιέχει, όντως, ορισμένες αρνητικές αναφορές και εκτιμήσεις των συντακτών της. Αναφορές που δεν είναι δίκαιες και δεν είναι ακριβείς. Περιέχει επίσης και πληθώρα θετικών επισημάνσεων, όπως ενδεικτικά αναφέρω,

• την επάρκεια των προβλέψεων της ελληνικής νομοθεσίας στους επιμέρους τομείς προστασίας των ανθρωπίνων δικαιωμάτων,
• το γεγονός του σεβασμού στην πράξη της ανεξαρτησίας της Δικαιοσύνης, της τήρησης της πρόβλεψης περί δίκαιας δίκης, του σεβασμού της συνταγματικής επιταγής περί ελευθερίας λόγου και Τύπου,
• την πρόβλεψη της ελληνικής νομοθεσίας για τον ανεξάρτητο θεσμό του Συνηγόρου του Πολίτη,
• τη λειτουργία, χωρίς κυβερνητικούς περιορισμούς, ενός ευρέως φάσματος ελληνικών και διεθνών οργανώσεων για τα ανθρώπινα δικαιώματα στην Ελλάδα.
• Όσον αφορά τις υπηρεσίες ασφαλείας, επισημαίνεται ότι είναι γενικώς αποτελεσματικές, και ότι το Υπουργείο Εσωτερικών έλαβε πειθαρχικά μέτρα, κατά αστυνομικών που ενεπλάκησαν σε διαφθορά.

Δεν είναι στις προθέσεις μας, δεν πρόκειται, να βάλουμε στο μικροσκόπιο ούτε τα θετικά, ούτε τα αρνητικά σημεία της έκθεσης.

Ούτε θρηνούμε για τις όποιες αρνητικές καταγραφές, ούτε πανηγυρίζουμε για τις περισσότερες θετικές.

Δεν υποβαθμίζουμε, δεν υποτιμάμε ούτε όμως και υπερεκτιμάμε την όποια σημασία τέτοιων κειμένων. Τα αξιολογούμε – στο μέτρο που τους αναλογεί – για τις περαιτέρω κινήσεις και αποφάσεις μας. Τίποτα περισσότερο, τίποτα λιγότερο. Τελεία και παύλα.

Άλλωστε, οι επιδόσεις μιας δημοκρατικής χώρας με την ανθρωπιστική, πολιτιστική, πολιτική, και κυρίως ιστορική παράδοση της Ελλάδας, δεν εξαρτώνται ούτε και υπαγορεύονται από εύσημα ή επικρίσεις άλλων.

Υπάρχει όμως ένα ζήτημα που αναδεικνύεται από αυτή καθαυτή την σημερινή ερώτησή σας. Από το ίδιο το κείμενό της.

Συμφωνείτε, κύριοι του ΛΑΟΣ, με τα σημεία της έκθεσης τα οποία σπεύδετε να επαναλάβετε, αναφέροντάς τα ρητά στην ερώτησή σας; Τα υιοθετείτε;

Εάν συμφωνείτε με το περιεχόμενο της έκθεσης, τότε, προς τι η ερώτηση; Προς τι η δήθεν απορία και ενόχλησή σας από τις αρνητικές αναφορές της;

Εάν πάλι όχι, να το πείτε καθαρά να ακουστεί εδώ στην αίθουσα της Βουλής των Ελλήνων ότι δεν συμφωνείτε με τα όσα αρνητικά για την Ελλάδα αναφέρονται στην έκθεση.

Με παρρησία και πολιτικό θάρρος, λοιπόν, να μας πείτε, είτε ότι: «Ναι συμφωνούμε. Ναι τα υιοθετούμε. Γι΄αυτό άλλωστε και με σπουδή και τα αναπαράγουμε. Γι΄αυτό και τα αναβαθμίζουμε. Γι΄αυτό, και με την ερώτησή μας, τα κάνουμε να ακουστούν πιο δυνατά».

Είτε, να μας πείτε: «Όχι, δεν συμφωνούμε με αυτά που γράφονται. Είναι ανακριβή, είναι υπερβολικά, είναι απαράδεκτα».

Ή το ένα, ή το άλλο. Και τα δύο δεν γίνονται.

Αυτό απαιτεί το πολιτικό θάρρος, του οποίου θέλετε να εμφανίζεστε σαν σταθεροί, σαν μοναδικοί συνήγοροι και εκφραστές.

Κατά τα λοιπά και για να κλείσουμε το θέμα.

Η έκθεση αυτή, ή άλλες εκθέσεις, όπως για παράδειγμα εκείνη της κας Mc Dougal δεν αλλάζει την πραγματικότητα:

Η Ελλάδα είναι μια δημοκρατική, ευρωπαϊκή χώρα που σέβεται πλήρως τα ανθρώπινα δικαιώματα, που εργάζεται και θα συνεχίσει να εργάζεται για την περαιτέρω ενίσχυση και τον εμπλουτισμό τους, και για την πλήρη προστασία τους.

Και είμαστε – πρέπει να είμαστε – όλοι περήφανοι γι΄αυτό.